Przejdź do zawartości

Aleksandr Łoginow (biathlonista)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandr Łoginow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1992
Saratów

Wzrost

177 cm

Reprezentacja

 Rosja
RBU (MŚ 2021)
ROC (ZIO 2022)

Debiut w PŚ

28.02.2013, Oslo
(5. miejsce – sprint)

Pierwsze punkty w PŚ

28.02.2013, Oslo
(5. miejsce – sprint)

Pierwsze podium w PŚ

2.03.2013, Oslo (3. miejsce – b.pościgowy)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosyjski Komitet Olimpijski
Igrzyska olimpijskie
brąz Pekin 2022 szt. mieszana
brąz Pekin 2022 szt. mężczyzn
Reprezentacja  Rosja
Mistrzostwa świata
złoto Anterselva 2020 sprint
srebro Östersund 2019 sprint
brąz Hochfilzen 2017 szt. mieszana
brąz Östersund 2019 sztafeta
brąz Anterselva 2020 b.pościgowy
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Torsby 2010 sztafeta
złoto Nové Město 2011 sztafeta
złoto Obertilliach 2013 b.indywidualny
złoto Obertilliach 2013 sprint
brąz Nové Město 2011 sprint
brąz Nové Město 2011 b. pościgowy
brąz Kontiolahti 2012 sztafeta
brąz Kontiolahti 2012 b.indywidualny
brąz Kontiolahti 2012 b. pościgowy
brąz Obertilliach 2013 sztafeta
brąz Obertilliach 2013 b. pościgowy
Mistrzostwa Europy
złoto Osrblie 2012 b.indywidualny
złoto Osrblie 2012 b. pościgowy
złoto Bansko 2013 b. indywidualny
złoto Bansko 2013 sprint
złoto Bansko 2013 b. pościgowy
złoto Duszniki-Zdrój 2017 b. indywidualny
złoto Duszniki-Zdrój 2017 b. pościgowy
złoto Duszniki-Zdrój 2017 szt. mieszana
srebro Osrblie 2012 sprint
srebro Osrblie 2012 sztafeta
srebro Duszniki-Zdrój 2017 sprint
Puchar Świata
2. miejsce
2018/2019
Puchar Świata (sprint)
2. miejsce
2018/2019
Puchar Świata (bieg pościgowy)
3. miejsce
2018/2019
Puchar świata (Bieg indywidualny)
3. miejsce
2020/2021
Reprezentacja Rosyjski Związek Biathlonu
Mistrzostwa świata
brąz Pokljuka 2021 sztafeta

Aleksander Wiktorowicz Łoginow (ros. Александр Викторович Логинов; ur. 31 stycznia 1992 w Saratowie) – rosyjski biathlonista, dwukrotny medalista olimpijski, pięciokrotny medalista mistrzostw świata i wielokrotny medalista mistrzostw Europy.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Na arenie międzynarodowej pierwszy raz pojawił się w 2010 roku, startując na mistrzostwach świata juniorów w Torsby. Zajął tam piąte miejsce w sprincie, czwarte w biegu pościgowym, a w sztafecie zdobył złoty medal. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Novym Měscie był trzeci w sprincie i biegu pościgowym oraz najlepszy w sztafecie. Podczas mistrzostw świata juniorów w Kontiolahti w 2012 roku zdobywał brązowe medale w biegu pościgowym, indywidualnym i sztafecie. Ponadto na mistrzostwach świata juniorów w Obertilliach w 2013 roku zwyciężył w sprincie i biegu indywidualnym, a w biegu pościgowym i sztafecie był trzeci.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 28 lutego 2013 roku w Oslo, zajmując piąte miejsce w sprincie. Tym samym już w debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanął dwa dni później w Oslo, gdy rywalizację w biegu pościgowym ukończył na trzeciej pozycji. W zawodach tych lepsi byli tylko Francuz Martin Fourcade i Tarjei Bø z Norwegii. Pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu odniósł 11 stycznia 2019 roku w Oberhofie, gdzie był najlepszy w sprincie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2018/2019, kiedy zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. W tym samym sezonie był też drugi w klasyfikacji sprintu i trzeci w klasyfikacji biegu pościgowego. Zajął też trzecie miejsce w klasyfikacji biegu indywidualnego w sezonie 2020/2021.

Na mistrzostwach świata w Hochfilzen w 2017 roku wspólnie z Olgą Podczufarową, Tatjaną Akimową i Antonem Szypulinem zdobył brązowy medal w sztafecie mieszanej. Podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Östersund zdobył dwa medale. Najpierw zdobył srebrny medal w sprincie, rozdzielając na podium Norwega Johannesa Thingnesa Bø i Francuza Quentina Fillona Mailleta. Następnie razem z Matwiejem Jelisiejewem, Nikitą Porszniewem i Dmitrijem Małyszko zajął trzecie miejsce w sztafecie. Kolejne dwa medale wywalczył na mistrzostwach świata w Anterselvie w 2020 roku. W sprincie zwyciężył, wyprzedzając Fillona Mailleta i Fourcade'a, a dzień później był trzeci w biegu pościgowym, za Émilienem Jacquelinem z Francji i Johannesem Thingnesem Bø. Ponadto na mistrzostwach świata w Pokljuce w 2021 roku zdobył brązowy medal w sztafecie.

W 2014 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Soczi, gdzie zajął 30. miejsce w biegu indywidualnym. Był to jego jedyny start na tej imprezie.

W styczniu 2015 roku Światowa Agencja Antydopingowa potwierdziła obecność w jego organizmie środka dopingującego w postaci EPO. W efekcie wszystkie jego wyniki od 26 listopada 2013 roku zostały anulowane[1]. Powrócił do rywalizacji w listopadzie 2016[2].

Podczas mistrzostw świata w 2020 roku włoska policja przeprowadziła przeszukanie pokojów Łoginowa i jego trenera wobec podejrzeń o stosowanie dopingu. Po przeszukaniu ambasada Rosji we Włoszech twierdziła, że nie wykryto żadnych dowodów potwierdzających stosowanie substancji niedozwolonych[3].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2014 Soczi dsq. nd. nd. nd. nd. nd. nd.
2018 Pjongczang nd. nd. nd. nd. nd. nd. nd.
2022 Pekin 10. 38. 27. 15. 3. 3. nd.
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2017 Hochfilzen 72. 3. nd.
2019 Östersund 14. 2. 14. 4. 3. 4.
2020 Anterselva 15. 1. 3. 4. 6.
2021 Pokljuka 31. 26. 16. 9. 3. 9.
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2010 Torsby 5. 4. nd. nd. nd.
2011 Nové Město na Moravě 9. 3. 3. nd. 1. nd. nd.
2012 Kontiolahti 3. 6. 3. nd. 3. nd. nd.
2013 Obertilliach 1. 1. 3. nd. 3. nd. nd.
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2012 Osrblie 1. 2. 1. nd. 2. nd. nd.
2013 Bansko 1. 1. 1. nd. nd. nd.
2017 Duszniki-Zdrój 1. 2. 1 . nd. nd. 1.

Miejsca w klasyfikacji generelnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce
2012/2013 46.
2013/2014 – (wyniki anulowane)
2016/2017 93.
2017/2018 23.
2018/2019 2.
2019/2020 7.
2020/2021 17.
2021/2022 17.

Miejsca na podium chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Lokata Pudła Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 2 marca 2013 Norwegia Oslo Bieg pościgowy na 12,5 km 3. 0+2+0+1 34:23,7 +35,5 Martin Fourcade
2. 7 grudnia 2018 Słowenia Pokljuka Sprint na 10 km 3. 0+0 23:46,3 +16,4 Johannes Thingnes Bø
3. 9 grudnia 2018 Słowenia Pokljuka Bieg pościgowy na 12,5 km 3. 0+0+1+0 30:20,4 +1,9 Johannes Thingnes Bø
4. 20 grudnia 2018 Czechy Nové Město Sprint na 10 km 2. 0+0 23:09,9 +21,0 Johannes Thingnes Bø
5. 22 grudnia 2018 Czechy Nové Město Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 1+1+1+1 31:59,0 +6,2 Johannes Thingnes Bø
6. 11 stycznia 2019 Niemcy Oberhof Sprint na 10 km 1. 0+0 25:50,9
7. 7 lutego 2019 Kanada Canmore Krótki bieg indywidualny na 15 km 3. 1+1+0+0 38:08,9 +2:41,0 Johannes Thingnes Bø
8. 9 marca 2019 Szwecja Östersund Sprint na 10 km 2. 0+0 24:51,3 +13,7 Johannes Thingnes Bø
9. 13 grudnia 2019 Austria Hochfilzen Sprint na 10 km 3. 0+0 25:08,7 +14,6 Johannes Thingnes Bø
10. 14 grudnia 2019 Austria Hochfilzen Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 0+0+0+0 31:27,0 +33,5 Johannes Thingnes Bø
11. 15 lutego 2020 Włochy Anterselva Sprint na 10 km 1. 0+0 22:48,1
12. 16 lutego 2020 Włochy Anterselva Bieg pościgowy na 12,5 km 3. 0+0+0+1 31:15,2 +23,9 Émilien Jacquelin
13. 22 stycznia 2021 Włochy Anterselva Bieg indywidualny na 15 km 1. 0+0+0+0 48:41,8
14. 7 stycznia 2022 Niemcy Oberhof Sprint na 10 km 1. 0+1 27:00,8
15. 16 stycznia 2022 Niemcy Ruhpolding Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 0+0+1+0 31:30,6 +8,8 Quentin Fillon Maillet

Puchar IBU

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce
2011/2012 31
2012/2013 46
2013/2014 nie startował
2014/2015 nie startował
2015/2016 nie startował
2016/2017 2

Miejsca na podium chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Lokata Pudła Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 10 marca 2012 Niemcy Altenberg Sprint na 10 km 2. 0+0 25:58,7 +1,4 Erlend Bjøntegaard
2. 11 marca 2012 Niemcy Altenberg Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 1+1+1+1 36:53,8 +47,2 Erik Lesser

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]