Alirokumab
| Identyfikacja | |
| Inne nazwy i oznaczenia |
łac. alirocumabum |
|---|---|
| numer CAS | |
| DrugBank | |
| Klasyfikacja medyczna | |
| ATC | |
| Farmakokinetyka | |
| Biodostępność |
85%[1] |
| Okres półtrwania |
12–20 dni[1] |
| Uwagi terapeutyczne | |
| Drogi podawania |
podskórnie |
| Objętość dystrybucji |
0,04–0,05 l/kg[1] |
Alirokumab (łac. alirocumabum) – ludzkie przeciwciało monoklonalne klasy IgG1/к, wytwarzane metodą inżynierii genetycznej w komórkach jajnika chomika chińskiego, stosowane w leczeniu hiperlipidemii.
Mechanizm działania[edytuj | edytuj kod]
Alirokumab hamuje aktywność konwertazy białkowej subtylizyna/keksyna typu 9 (PCSK9)[2], która poprzez wiązanie się z receptorami LDL promuje ich degradację, a przez to powoduje zmniejszenie szybkości usuwania cholesterolu LDL z osocza krwi[1]. Zahamowanie aktywności PCSK9 powoduje zwiększenie ilości dostępnych receptorów LDL i zmniejszenie stężenia lipoprotein o niskiej gęstości (LDL), lipoprotein o bardzo niskiej gęstości (VLDL), lipoprotein o pośredniej gęstości (IDL) w osoczu krwi[1].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Unia Europejska[edytuj | edytuj kod]
- dorośli pacjenci z hipercholesterolemią pierwotną (heterozygotyczną rodzinną i nierodzinną) lub z dyslipidemią mieszaną, jako uzupełnienie diety[3]:
- w skojarzeniu ze statyną lub ze statyną stosowaną razem z innymi lekami hipolipemizującymi, u pacjentów, u których nie jest możliwe osiągnięcie docelowych wartości stężenia cholesterolu LDL (LDL-C) po zastosowaniu maksymalnej tolerowanej dawki statyny, lub
- w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami hipolipemizującymi u pacjentów z nietolerancją statyn lub u których stosowanie statyn jest przeciwwskazane.
Stany Zjednoczone[edytuj | edytuj kod]
- uzupełnienie diety i maksymalnej tolerowanej dawki statyny u dorosłych heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną lub klinicznie jawną miażdżycową chorobą układu krążenia, którzy wymagają dodatkowego obniżenia poziomu cholesterolu LDL (LDL-C)[2].
Alirokumab jest dopuszczony do obrotu w krajach Unii Europejskiej (w tym i w Polsce) oraz Stanach Zjednoczonych (2020)[2][4].
Działania uboczne[edytuj | edytuj kod]
Alirokumab powoduje u ponad 10% pacjentów[3]: objawy ze strony górnych dróg oddechowych (przede wszystkim ból gardła, katar, kichanie), reakcje w miejscu wstrzyknięcia, świąd.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Jan Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Encyklopedia. Leki współczesnej terapii, wyd. 22, Warszawa: Medical Tribune Polska, 2019, s. 32–33, ISBN 978-83-951310-6-6.
- ↑ a b c Praluent (alirocumab) injection, for subcutaneous use [online], Agencja Żywności i Leków, 2015 [dostęp 2020-12-10].
- ↑ a b Sanofi-Aventis groupe, Praluent, roztwór do wstrzykiwań we wstrzykiwaczu. Charakterystyka Produktu Leczniczego [online], Europejska Agencja Leków [dostęp 2020-12-10].
- ↑ Obwieszczenie Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych z dnia 8 lipca 2020 r. w sprawie ogłoszenia Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej [online], Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia, 20 lipca 2020 [dostęp 2020-12-10].
