Przejdź do zawartości

Artur Orzech

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artur Orzech
Ilustracja
Artur Orzech (2017)
Pełne imię i nazwisko

Artur Dariusz Orzech

Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1964
Jelenia Góra

Zawód, zajęcie

dziennikarz, prezenter, konferansjer, wykładowca, iranista, muzyk

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Pracodawca

m.in. Uniwersytet Warszawski (1989–2001), Polskie Radio Program III (2001–2017)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Artur Dariusz Orzech[a] (ur. 22 lutego 1964[1] w Jeleniej Górze) – polski dziennikarz muzyczny, konferansjer oraz prezenter radiowy i telewizyjny, muzyk, iranista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył IV Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Warszawie, w klasie o profilu ogólnym z rozszerzonym językiem angielskim. W 1983 rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku iranistyka. Po roku nauki podjął pracę tłumacza; w tym charakterze pracował między innymi dla Ministerstwa Spraw Zagranicznych[2]. Po czwartym roku studiów, w latach 1987–1988 przebywał na stypendium naukowo-badawczym na Uniwersytecie Kabulskim w Afganistanie. Po ukończeniu (z wyróżnieniem) studiów w 1989 został asystentem w Zakładzie Iranistyki Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie pracował przez 12 lat[2].

W 1983 z kolegą z klasy Piotrem Klattem był współzałożycielem zespołu rockowego Róże Europy, w którym był gitarzystą i autorem muzyki na pierwszych dwóch płytach – Stańcie przed lustrami i Krew Marilyn Monroe. Ok. 1989/1990 opuścił zespół, żeby skupić się na karierze naukowej. W 2023 został ponownie członkiem Róż Europy[2][3].

Podjął pracę w Radio Dla Ciebie, później trafił do radiowej Jedynki, a w 2001 – do Trójki. Pierwszy raz w Trójce pojawił się na początku lat 90. Prowadził audycję Orzech i reszta, a od września 2007 prowadził audycję Prywatna kolekcja. W latach 2006–2015 poprowadził trzy wydania Listy Przebojów Programu Trzeciego. Prowadził też audycje: Zaraz wracam i Trzy kontynenty. Jesienią 2017 w związku z działaniami ówczesnego dyrektora Trójki Wiktora Świetlika odszedł ze stacji[4]. W 2020 należał do zespołu redakcyjnego internetowej stacji radiowej RadioSpacja.pl jako prezenter audycji Swoją drogą[5].

W latach 2001–2007 pełnił funkcję prorektora ds. studenckich w niepublicznej Wyższej Szkole Promocji w Warszawie.

W latach 1994–1997 prowadził program Muzyczna Jedynka w TVP1. Był też gospodarzem innych programów emitowanych w TVP: Twoja Lista Przebojów (1997–1998), Muzyczny Serwis Jedynki, Studio Orzech (oba w 2000), Śpiewaj i walcz (2010)[6], Świat się kręci (2015–2016), Hit, Hit, Hurra (2016)[7][8][9] i Szansa na sukces (2019–2021), a także współprowadził poranny program TVP2 Pytanie na śniadanie.

Od 1992 do 2020 (z krótkimi przerwami w latach 1996–1997 z racji przeniesienia do Polskiego Radia i w latach 2012–2013 z racji braku udziału Polski) komentował dla polskich widzów Konkurs Piosenki Eurowizji, w latach 2004–2020 (z przerwą związaną z brakiem udziału Polski) – Konkurs Piosenki Eurowizji Junior, a w latach 2007-2008 – Konkurs Tańca Eurowizji. Ponadto w latach 2003–2004, 2006–2007, 2010 i 2016–2018 prowadził finał Krajowych Eliminacji wyłaniających reprezentantów Polski w Konkursie Piosenki Eurowizji. 1 października 2017 zasiadł w jury krajowych eliminacji do 15. Konkursu Piosenki Eurowizji Junior[10][11]. W latach 2021–2023 komentował Konkurs Piosenki Eurowizji na swoim kanale na platformie YouTube. Od 2024 ponownie komentator dla polskich widzów Konkurs Piosenki Eurowizji.[12] Wielokrotnie prowadził Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu i Sopot Festival, ponadto w 1997, 1998, 2000, 2010 i 2013 prowadził galę rozdania Fryderyków. W 2017[13], 2018[14] i 2019 prowadził galę rozdania Telekamer[15].

Od 2011 zasiada w Radzie Akademii Fonograficznej ZPAV w sekcji muzyki rozrywkowej[16].

W marcu 2021 został zwolniony z pracy w Telewizji Polskiej, bo — według władz TVP — zbyt późno poinformował o swojej absencji na planie nagraniowym do programu Szansa na sukces z powodu „niedyspozycji”, co spowodowało opóźnienie w realizacji odcinka charytatywnego, a także według komunikatu nadawcy naraził TVP na „straty finansowe i wizerunkowe”[17]. Sam zainteresowany wytłumaczył niestawienie się w pracy sprzeciwem wobec dominującej linii muzycznej publicznego nadawcy i niezgodą na poprowadzenie odcinków z udziałem m.in. discopolowego zespołu Boys czy Jana Pietrzaka[18][19][20].

W czerwcu 2021 dołączył do zespołu redakcyjnego internetowej rozgłośni Rockserwis.fm, gdzie prowadzi audycję NUTA NUT'A[21][22].

W styczniu 2024 ogłoszono, że Orzech ponownie zostanie komentatorem Konkursu Piosenki Eurowizji[23]. Od 17 marca 2024 ponownie został prowadzącym Szansy na sukces w TVP2[24].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Przez dziewięć lat (w latach 2006–2015)[potrzebny przypis] był mężem Karoliny z domu Kozłowskiej[25]. 11 lipca 2023 poinformował publicznie, że został ojcem[26]. W tym samym roku wziął ślub z matką dziecka – Emilią[25].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Artur Orzech, Karolina Orzech, Wiza do Iranu, Warszawa: Wielka Litera, 2014, ISBN 978-83-64142-49-9 [dostęp 2024-06-02].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów A. Orzecha.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński, Encyklopedia Polskiego Rocka, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 369, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642.
  2. ↑ a b c Artur Orzech znów prowadzi Eurowizję. Mało kto wie, kim jest z wykształcenia [online], Plejada, 7 maja 2024 [dostęp 2024-06-02] (pol.).
  3. ↑ Artur Orzech po ponad 30 latach ponownie w RÓŻACH EUROPY. Będzie nowa płyta? | Riffineria Rocka [online], 8 stycznia 2023 [dostęp 2024-06-02] (pol.).
  4. ↑ Artur Orzech po 16 latach odchodzi z radiowej Trójki [online], www.wirtualnemedia.pl, 30 października 2017 [dostęp 2017-11-02] (pol.).
  5. ↑ jk: „Swoją drogą” Artura Orzecha w RadioSpacja.pl, rozgłośnia niebawem z nową stroną internetową. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2020-04-21]. (pol.).
  6. ↑ Śpiewaj i walcz. tvp.pl. [dostęp 2010-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-17)]. (pol.).
  7. ↑ Hit, Hit, Hurra - odcinek 2. Uczestnicy, których zapamiętacie!. eska.pl. [dostęp 2016-09-21]. (pol.).
  8. ↑ Finał Hit, Hit, Hurra - kto wygrał?. eska.pl. [dostęp 2016-12-10]. (pol.).
  9. ↑ Łukasz Szewczyk: Alicja Szemplińska wygrała show „Hit Hit Hurra!” (wideo). media2.pl. [dostęp 2016-12-12]. (pol.).
  10. ↑ Eurowizja Junior 2017 - krajowe eliminacje: Rafał Brzozowski prowadzącym. Kto w jury?. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl. [dostęp 2017-09-25]. (pol.).
  11. ↑ Interia: Eurowizja Junior 2017: Alicja Rega zwyciężczynią polskich preselekcji. muzyka.interia.pl. [dostęp 2017-10-01]. (pol.).
  12. ↑ Kamil Polewski: Eurowizja 2024: Artur Orzech powraca do roli komentatora. eurowizja.org. [dostęp 2024-01-12]. (pol.).
  13. ↑ Janusz Sulisz: Wręczono Telekamery Tele Tygodnia 2017. satkurier.pl. [dostęp 2017-01-31]. (pol.).
  14. ↑ Michał Kurdupski: Żadna telewizja nie pokaże gali Telekamer 2018. Transmisja na oficjalnym fanpage „Tele Tygodnia”. [w:] Wirtualne Media [on-line]. 20 listopada 2017. [dostęp 2018-02-08]. (pol.).
  15. ↑ Michał Kurdupski: Bez transmisji telewizyjnej gali Telekamery 2019 (lista nominowanych). [w:] Wirtualne Media [on-line]. 27 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-30]. (pol.).
  16. ↑ Rady Akademii Fonograficznej w kadencji 2011-2012. www.zpav.pl. [dostęp 2011-01-29]. (pol.).
  17. ↑ Komunikat Telewizji Polskiej — Telewizja Polska S.A. - tvp.pl [online], centruminformacji.tvp.pl [dostęp 2021-04-13].
  18. ↑ Artur Orzech znika z „Szansy na sukces”. TVP zerwało umowę?. Onet.pl, 2021-03-22. [dostęp 2021-03-23]. (pol.).
  19. ↑ Artur Orzech po rozstaniu z TVP: "Boys i Pietrzaka nie dźwignę" [online], muzyka.interia.pl [dostęp 2021-03-23] (pol.).
  20. ↑ Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2021-03-23].
  21. ↑ Artur Orzech znalazł pracę po odejściu z TVP. Co będzie robił? [online], muzyka.interia.pl [dostęp 2021-06-08] (pol.).
  22. ↑ Artur Orzech wraca do radia. "To jest właściwa antena" [online], plejadapl, 8 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-08] (pol.).
  23. ↑ Kamil Polewski: Eurowizja 2024: Artur Orzech powraca do roli komentatora. eurowizja.org, 2024-01-12. [dostęp 2024-02-18].
  24. ↑ Artur Orzech Szansy na sukces TVP2 [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2024-04-22] (pol.).
  25. ↑ a b Roksana Pamuła, Orzech wcale nie ma wykształcenia muzycznego. Dla zespołu Róże Europy stworzył największy przebój, [w:] gazeta.pl [online], Agora SA, 2 marca 2024 [dostęp 2024-06-14].
  26. ↑ Aleksandra Frankowska: Zniknął z wizji nagle, ojcem został tuż przed 60. Artur Orzech powrócił w glorii chwały. [w:] Viva.pl [on-line]. Burda Media Polska Sp. z o.o., 2024-05-08. [dostęp 2024-06-14].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Artur_Orzech&oldid=74473900”