Przejdź do zawartości

Bantz J. Craddock

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bantz John Craddock
Ilustracja
generał generał
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1949
Parkersburg, Wirginia Zachodnia

Przebieg służby
Lata służby

1971–2009

Siły zbrojne

 US Army

Stanowiska

dowódca EUCOM
SHAPE
United States Southern Command

Główne wojny i bitwy

I wojna w Zatoce Perskiej,
wojna w Kosowie

Odznaczenia
Defense Distinguished Service Medal - dwukrotnie (Stany Zjednoczone)
Medal Sił Lądowych za Wybitną Służbę (Stany Zjednoczone) Srebrna Gwiazda (Stany Zjednoczone)
Defence Superior Service Medal - dwukrotnie (USA)
Legionista Legii Zasługi - trzykrotnie (USA)
Brązowa Gwiazda (Stany Zjednoczone)
Medal za Chwalebną Służbę - trzykrotnie (Stany Zjednoczone)
Medal Pochwalny Sił Lądowych - czterokrotnie (Stany Zjednoczone)
Medal za Osiągnięcie Połączonych Sił (Stany Zjednoczone) Joint Meritorious Unit Award Valorous Unit Award Medal Służby Obrony Narodowej Medal Służby w Azji Południowo-Zachodniej Kosovo Campaign Medal Medal Służby w Globalnej Wojnie z Terroryzmem Army Service Ribbon Overseas Service Ribbon Medal NATO za służbę w Jugosławii Medal NATO za Chwalebną Służbę Medal za Wyzwolenie Kuwejtu (Arabia Saudyjska) Krzyż Zasługi Wojskowej I klasy (Gwatemala) Medal Wyzwolenia (Kuwejt) Krzyż Honorowy Bundeswehry w Złocie (RFN) Medalla de Oro por Servicios Distinguidos (Salwador) Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP

Bantz John Craddock (ur. 24 sierpnia 1949 w Parkersburgu) – generał Armii Stanów Zjednoczonych, w latach 2006–2009 naczelny dowódca Połączonych Sił Zbrojnych NATO.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

John Craddock ukończył West Virginia University i mianowany został oficerem wojsk pancernych. W 3 Dywizji Pancernej w Niemczech rozpoczął służbę, a następnie służył w Kentucky w Forcie Knox. Ukończył zaawansowany kurs oficerów wojsk pancernych i powrócił do służby w 3 Dywizji Pancernej na stanowisko dowódcy kompanii czołgów. Otrzymał przydział w 1981 do biura menadżera programu Abrams Tank Systems jako analityk systemowy, a następnie jako oficer wykonawczy. Ukończył Command and General Staff College i powrócił do Niemiec, gdzie został dowódcą 4 Batalionu 64 Brygady Pancernej 24 Dywizji Zmechanizowanej w Forcie Stewart w Georgii. Uczestniczył w operacjach „Pustynna tarcza” i „Pustynna burza”, a później wyznaczony na asystenta szefa Sztabu 24 Dywizji Zmechanizowanej. Ukończył US Army War College i został dowódcą 194 Samodzielnej Brygady Pancernej. Asystent szefa sztabu do spraw operacyjnych w Dowództwie III Korpusu w Forcie Hood w Teksasie. Wyznaczony został w 1996 w Kolegium Połączonych Sztabów w Pentagonie na stanowisko asystenta – zastępcy dyrektora J-5. Powrócił do Niemiec w 1998 na stanowisko asystenta dowódcy 1 Dywizji Zmechanizowanej. W niedługim czasie wyznaczony został na dowódcę sił Stanów Zjednoczonych biorących udział w początkowej fazie operacji w Kosowie. Pełnił również funkcję komendanta centrum treningowego 7 Armii Stanów Zjednoczonych w Europie, a następnie dowódcy 1 Dywizji Zmechanizowanej. Był starszym asystentem sekretarza obrony Stanów Zjednoczonych przed wyznaczeniem na dowódcę Dowództwa Południowego Stanów Zjednoczonych. Mianowany został w listopadzie 2006 na dowódcę Sojuszniczego Dowództwa Operacyjnego NATO w Belgii. W dniach 15–16 lutego 2007 spotkał się w Warszawie z szefem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Franciszkiem Gągorem oraz z ministrem obrony narodowej Aleksandrem Szczygło.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]