Barwniki azowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Barwniki azowe – organiczne związki chemiczne z grupy azozwiązków. Na skalę produkcyjną uzyskiwane są ze związków diazowych i fenolu[1]. Znajdują zastosowanie w przemyśle jako barwniki. Są stosowane w farbiarstwie włókienniczym oraz w produkcji lakierów i farb. Niektóre związki azowe (np. oranż metylowy) są wykorzystywane w analizie chemicznej jako wskaźniki.

Barwniki azowe wykorzystywanie są także w przemyśle spożywczym, np. tartrazyna (E102), żółcień pomarańczowa FCF (E110), azorubina (E122), czerwień koszenilowa A (E124), czerwień Allura AC (E129).

Działanie niepożądane barwników azowych[edytuj | edytuj kod]

Barwniki azowe mogą spowodować nasilenie objawów nietolerancji salicylanów (np. aspiryny). Ponadto są czynnikiem wyzwalającym histaminę, przez co mogą nasilić objawy astmy, a także spowodować skurcze macicy u kobiet w ciąży, powodując poronienie. Dodatkowo, w połączeniu z benzoesanami, mogą powodować wystąpienie nadpobudliwości u dzieci. Nawet u osób nieuczulonych mogą być przyczyną pokrzywki[1][2].

Wiele barwników azowych podejrzewanych jest o działanie rakotwórcze[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Bill Statham: E213: Tabele dodatków i składników chemicznych. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2006, s. 336. ISBN 978-83-7243-529-3.
  2. ↑ Food-Info.net: E122: Azorubina. [dostęp 2011-03-04]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Barwniki_azowe&oldid=69108643”