Beata Ścibakówna

Beata Ścibakówna
	; Beata Ścibakówna (2015); Foto: Paweł Matyka
Imię i nazwisko	Beata Lucyna Ścibak-Englert
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1968 ; Zamość
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Jan Englert; (od 1995)
	Zespół artystyczny
	Teatr Narodowy w Warszawie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Beata Ścibakówna, właściwie Beata Lucyna Ścibak-Englert^[1] (ur. 28 kwietnia 1968 w Zamościu) – polska aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa^[2].

Życiorys

Wczesne lata

Urodziła się w Zamościu, jest córką laborantki i dyrektora transportu w zakładach mięsnych^[3]^[4]^[5]. Ma młodszego o sześć lat brata^[6].

W 1992 została absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie^[7].

Kariera

W 1990, jeszcze jako studentka, debiutowała na scenie w roli Zosi w sztuce Adama Mickiewicza Pan Tadeusz w reżyserii Jana Englerta. W latach 1992–1997 grała w Teatrze Powszechnym w Warszawie. W 1997 związała się z Teatrem Narodowym. Współpracowała też z teatrami warszawskimi: Komedia, Bajka, Polonia i Syrena^[7]. Za rolę Klary w Ślubach panieńskich Fredry w reż. Andrzeja Łapickiego została wyróżniona na Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska” w Opolu (1995)^[7].

W 1992 trafiła na duży ekran w dramacie psychologicznym Roberta Glińskiego Wszystko co najważniejsze...^[8]. Później zagrała sekretarkę w komedii sensacyjnej Jana Łomnickiego Wielka wsypa (1992) i pielęgniarkę w serialu Jerzego Gruzy Czterdziestolatek. 20 lat później (1993) oraz wystąpiła w dramacie psychologicznym Krystyny Jandy Pestka (1995). Następnie wystąpiła w roli dziennikarki w komedii Jacka Bromskiego Dzieci i ryby (1997).

Popularność przyniosły jej role serialowe: lekarki kardiolożki w Samym życiu na Polsacie, ostrej ordynatorki oddziału internistycznego dr Orlickiej w Na dobre i na złe na TVP2 oraz anestezjolożki w Diagnozie na TVN. Często grywała także czarne charaktery, m.in. w serialach Radio Romans i Linia życia.

Zagrała w dramacie sensacyjnym Ryszarda Bugajskiego Układ zamknięty (2013) u boku Janusza Gajosa i Kazimierza Kaczora. W serialu Polsatu Skazane Łukasza Jaworskiego wcieliła się w matkę, która zadenuncjowała syna narkomana.

Jesienią 2008 uczestniczyła w trzeciej edycji programu rozrywkowego TVP2 Gwiazdy tańczą na lodzie^[9].

Filmografia

1992: Wielka wsypa – Ewa, sekretarka Branickiego
1992: Wszystko, co najważniejsze
1993: Wynajmę pokój... – Ala Grzybowska
1993: Do widzenia wczoraj. Dwie krótkie komedie o zmianie systemu – dziewczyna Marka (cz. 1)
1993: Czterdziestolatek. 20 lat później – pani Jadzia (odc. 2)
1994–1995: Radio Romans – Barbara Zwolińska
1994: Dama kameliowa – Olimpia, kochanka Armanda
1995: Sukces – Marylka, sekretarka Dzidka (odc. 3 i 4)
1995: Pestka – sekretarka w biurze architektonicznym
1996: Dzieci i ryby – dziennikarka
1998: Matki, żony i kochanki – jako Magda, kochanka Roberta
1999: Tygrysy Europy – Elżbieta Nowakowa
2000–2005: Złotopolscy – Mirella Poznańska
2000–2001: Miasteczko – mecenas Ewa
2002: Superprodukcja – w roli samej siebie
2002–2006: Samo życie – Barbara Kornacka
2003: Tygrysy Europy 2 – Elżbieta Nowakowa
2004: Czwarta władza – Daria Jańczak, kochanka Pawła Szeląga
2005: Biuro kryminalne – Jadwiga Złotowska (odc. 15)
2006: Pogoda na piątek – Lucyna Zdrojewska
2007–2011: Na dobre i na złe – docent Karolina Orlicka
2008: Skorumpowani – Agnieszka Burzyńska
2008: Skorumpowani – Agnieszka Burzyńska
2008: Małgosia contra Małgosia – matka Renata
2009: Synowie – Irena Bukat
2010: Ojciec Mateusz – jako aktorka Maria Brodzka (odc. 39)
2010: Hotel 52 – jako Elżbieta Kłosińska, mama Maćka (odc. 1)
2010: Duch w dom – jako polonistka, koleżanka Beaty
2011: Układ warszawski – jako Elwira, była żona Cichockiego (odc. 7)
2011: Linia życia – Irena Wójcicka-Grabowska
2011: Przepis na życie – Irmina, matka Ignacego (odc. 23)
2012: Prawo Agaty – jako Lidia Skalska (odc. 8)
2013: Układ zamknięty – jako Joanna Rybarczyk
2013: Hotel 52 – jako Dorota, matka Magdy (odc. 80)
2015: Skazane – jako Anna Kowalska
2017–2019: Diagnoza – jako anestezjolog dr Olga Bujak
2018: Drogi wolności – jako Pola Doster (odc. 12, 13)
2020: W rytmie serca – jako Elżbieta Horosiewicz, matka Marii
2020: Zawsze warto – Sofia Molina
2020: Blondynka – Nina Bach
2021: Dziewczyny z Dubaju – matka Bartka

Źródło^[10]:

2022: Ojciec Mateusz – Krystyna Żwacz (odc. 364)

Dubbing

1996: Miłość i wojna – Agnes von Kurovsky^{[potrzebny przypis]}
2019: Czarownica 2 – królowa Ingrith
2021: Raya i ostatni smok – Virana

Nagrody i odznaczenia

W 2005 została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi^[11], a w 2017 Złotym Krzyżem Zasługi. W 2016 otrzymała nagrodę aktorską za rolę kobiecą podczas XVI Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” (za rolę Elwiry w spektaklu Mąż i żona w reż. Jana Englerta).

Życie prywatne

Jest żoną aktora Jana Englerta. Poznali się, kiedy Englert był rektorem i wykładowcą Akademii Teatralnej, a Ścibakówna jego studentką. Mają córkę Helenę (ur. 16 czerwca 2000)^[12].

Przypisy

↑ Beata Ścibakówna Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2018-04-29]. (ang.).
↑ Beata Ścibakówna. Listal. [dostęp 2016-12-08]. (ang.).
↑ Personalidade: Beata Ścibakówna (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2018-03-14]. (port.).
↑ Beata Ścibakówna. ČSFD.cz. [dostęp 2018-04-29]. (cz.).
↑ Anna Luboń (2015-10-24): Dzieciństwo Beaty Ścibakówny: Wakacje z duchami. Gala.pl. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (pol.).
↑ Alicja Gutek. Nie jestem matką Polką. „Zwierciadło”. 2076 (10), s. 106. Wydawnictwo Zwierciadło sp. z o.o. (pol.).
↑ ^a ^b ^c Beata Ścibakówna. Teatr Kamienica w Warszawie. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (pol.).
↑ Beata Ścibakówna. Filmow. [dostęp 2016-12-08]. (port.).
↑ Jan Englert, Beata Ścibakówna. Wirtualna Polska. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (pol.).
↑ „filmpolski.pl” [dostęp 2018-09-27] .
↑ M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1019.
↑ Helena Englert w bazie filmpolski.pl

Bibliografia

[fanpix.famousfix-1] Beata Ścibakówna Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2018-04-29]. (ang.).

[2] Beata Ścibakówna. Listal. [dostęp 2016-12-08]. (ang.).

[interfilmes-3] Personalidade: Beata Ścibakówna (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2018-03-14]. (port.).

[4] Beata Ścibakówna. ČSFD.cz. [dostęp 2018-04-29]. (cz.).

[gala-5] Anna Luboń (2015-10-24): Dzieciństwo Beaty Ścibakówny: Wakacje z duchami. Gala.pl. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (pol.).

[brat-6] Alicja Gutek. Nie jestem matką Polką. „Zwierciadło”. 2076 (10), s. 106. Wydawnictwo Zwierciadło sp. z o.o. (pol.).

[teatrkamienica-7] Beata Ścibakówna. Teatr Kamienica w Warszawie. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (pol.).

[8] Beata Ścibakówna. Filmow. [dostęp 2016-12-08]. (port.).

[9] Jan Englert, Beata Ścibakówna. Wirtualna Polska. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (pol.).

[10] „filmpolski.pl” [dostęp 2018-09-27] .

[11] M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1019.

[12] Helena Englert w bazie filmpolski.pl

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]