Franz Klammer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franz Klammer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1953
Mooswald

Klub

WSV Unterdrautal

Debiut w PŚ

16.12 1972, Val Gardena (5. miejsce - zjazd)

Pierwsze punkty w PŚ

16.12 1972, Val Gardena (5. miejsce - zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

3.02 1973, St. Anton am Arlberg
(2. miejsce - zjazd)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

22.12 1973, Schladming
(zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Innsbruck 1976 Zjazd
Mistrzostwa świata
złoto Sankt Moritz 1974 Kombinacja
złoto Innsbruck 1976 Zjazd
srebro Sankt Moritz 1974 Zjazd
Puchar Świata
3. miejsce
1974/1975
3. miejsce
1976/1977
Puchar Świata (Zjazd)
Mała Kryształowa Kula
1974/1975
Mała Kryształowa Kula
1975/1976
Mała Kryształowa Kula
1976/1977
Mała Kryształowa Kula
1977/1978
Mała Kryształowa Kula
1982/1983
2. miejsce
1973/1974

Franz Klammer (ur. 3 grudnia 1953 w Mooswald) – austriacki narciarz alpejski, mistrz olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata oraz pięciokrotny zdobywca Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji zjazdu Pucharu Świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Franz Klammer osiągnął w 1972 roku, kiedy został wicemistrzem Austrii w biegu zjazdowym. Wkrótce zadebiutował w zawodach Pucharu Świata, zajmując 16 grudnia 1972 roku w Val Gardena piąte miejsce w zjeździe. W kolejnych startach ośmiokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, w tym 3 lutego 1973 roku w St. Anton am Arlberg po raz pierwszy stanął na podium; w zjeździe był drugi za Bernhardem Russim ze Szwajcarii. W sezonie 1972/1973 jeszcze dwa razy znalazł się na podium: 11 lutego w Sankt Moritz był trzeci w zjeździe, a 2 marca 1973 roku w Mont-Sainte-Anne zajął trzecie miejsce w gigancie. Dało mu to ósme miejsce w klasyfikacji generalnej, czwarte w klasyfikacji zjazdu i dziewiąte w gigancie. Sezon 1973/1974 zaczął od zajęcia trzeciego miejsca w zjeździe 10 grudnia 1973 roku w Val d’Isère. W kolejnych zawodach w tej konkurencji, 22 grudnia w Schladming Klammer odniósł swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo. Następnie trzykrotnie zajmował drugie miejsce: 6 stycznia w Garmisch-Partenkirchen, 12 stycznia w Morzine i 19 stycznia w Wengen. Dzięki temu był drugi w klasyfikacji końcowej zjazdu, przegrywając tylko ze Szwajcarem Rolandem Collombinem. W klasyfikacji generalnej był piąty, a w gigancie dziesiąty. W lutym 1974 roku brał udział w mistrzostwach świata w Sankt Moritz skąd wrócił z dwoma medalami. W kombinacji alpejskiej sięgnął po zwycięstwo, wyprzedzając bezpośrednio Polaka Andrzeja Bachledę-Curusia i Wolfganga Jungingera z RFN. Ponadto zajął drugie miejsce w zjeździe, rozdzielając na podium swego rodaka Davida Zwillinga i Williego Frommelta z Liechtensteinu.

W sezonach 1974/1975, 1975/1976, 1976/1977 i 1977/1978 Klammer dominował w zawodach Pucharu Świata w zjeździe, cztery razy z rzędu zdobywając Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji końcowej tej konkurencji. W tym czasie łącznie 23 razy stawał na podium zjazdu, odnosząc 20 zwycięstw, dwa razy zajmując drugie i raz trzecie miejsce. W międzyczasie wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku w 1976 roku, odnosząc zwycięstwo w swej koronnej konkurencji. W zawodach tych wyprzedził broniącego tytułu Bernharda Russiego 0,33 sekundy oraz Herberta Planka z Włoch o 0,86 sekundy. Na tych samych igrzyskach wystąpił także w gigancie, ale nie ukończył już pierwszego przejazdu. Bez medalu wrócił jednak z rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen. Wystąpił tam tylko w zjeździe, w którym zajął piątą pozycję, tracąc do brązowego medalisty Wernera Grissmanna z Austrii 0,31 sekundy. Ponadto w sezonach 1974/1975 i 1976/1977 Klammer zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ, najpierw ulegając tylko Gustavowi Thöniemu z Włoch i Ingemarowi Stenmarkowi ze Szwecji, a następnie Stenmarkowi i swemu rodakowi Klausowi Heideggerowi.

Przez trzy kolejne sezony Austriak nie potrafił wrócić do formy z lat poprzednich i ani razu nie stanął na podium. Z powodu słabszej dyspozycji nie znalazł się w kadrze Austrii na igrzyska olimpijskie w Lake Placid w 1980 roku. Na kolejny sukces czekał do 6 grudnia 1981 roku, kiedy wygrał zawody Pucharu Świata w Val d'Isèr. W sezonie 1980/1981 na podium znalazł się jednak jeszcze tylko jeden raz: 16 stycznia w Kitzbühel był drugi w zjeździe. W klasyfikacji generalnej był ostatecznie czternasty, a w klasyfikacji zjazdu piąty. Wziął także udział w mistrzostwach świata w Schladming w 1982 roku, gdzie w swojej koronnej konkurencji był tym razem siódmy. Ostatnie trofeum zdobył w sezonie 1982/1983, kiedy po raz piąty w karierze zwyciężył w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata w zjeździe. Pięciokrotnie stawał na podium, za każdym razem w zjeździe: 20 grudnia 1982 roku w Val Gardena był najlepszy, 5 grudnia w Pontresinie i 12 marca 1983 roku w Lake Louise był drugi, a 19 grudnia 1982 w Val Gardena i 28 stycznia 1983 roku w Sarajewie zajmował trzecie miejsce.

Najważniejszym punktem sezonu 1983/1984 były igrzyska olimpijskie w Sarajewie. Klammer wziął udział tylko w zjeździe, kończąc rywalizację na dziesiątej pozycji. W zawodach pucharowych trzy razy znalazł się w najlepszej trójce: 7 stycznia w Laax był drugi, 21 stycznia w Kitzbühel odniósł swoje ostatnie zwycięstwo, a 28 stycznia 1984 roku w Garmisch-Partenkirchen po raz ostatni stanął na podium zawodów PŚ zajmując trzecie miejsce w zjeździe. W klasyfikacji generalnej był ostatecznie dwudziesty, a w klasyfikacji zjazdu zajął czwarte miejsce. Startował także w sezonie 1984/1985, jednak jego najlepszym wynikiem było siódme miejsce w zjeździe wywalczone 19 stycznia 1985 roku w Wengen. Sezon ten zakończył na 52. pozycji, co było najsłabszym wynikiem w jego karierze. Wystąpił jednak na mistrzostwach świata w Bormio w lutym w 1985 roku, gdzie zjazd ukończył na piątym miejscu. W 1985 roku zakończył karierę.

W 1975 roku otrzymał nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich[1]. W 1996 roku otrzymał także Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[2]. Łącznie sześciokrotnie zdobywał medale mistrzostw kraju, w tym złoty w zjeździe w 1977 roku, srebrny w 1972 roku i brązowe w latach 1974, 1978, 1981 i 1982. W latach 1975, 1976 i 1983 uznawano go za sportowca roku w Austrii.

Po 1985 roku Klammer zainteresował się wyścigami samochodowymi. Startował między innymi w serii European Touring Car Championship, zdobywając tytuł mistrza Austrii. Założył także fundację wspierającą niepełnosprawnych sportowców po tym, jak jego brat został sparaliżowany po wypadku na nartach.

W styczniu 2007 roku został wybrany na przewodniczącego lokalnego komitetu w Salzburgu, który promował kandydaturę tego miasta do organizacji Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014. Osiem lat wcześniej uczestniczył w podobnym projekcie dla Klagenfurt am Wörthersee zgłaszającego swą kandydaturę do organizacji Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 5 lutego 1976 Austria Innsbruck Zjazd 1:45,73 - -
DNF 10 lutego 1976 Austria Innsbruck Gigant 3:26,97 - Szwajcaria Heini Hemmi
10. 16 lutego 1984 Sarajewo Zjazd 1:45,59 +1,45 Stany Zjednoczone Bill Johnson

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
10.[3] 5 lutego 1974 Szwajcaria Sankt Moritz Gigant 3:07,92 +5,97 Włochy Gustav Thöni
2.[4] 9 lutego 1974 Szwajcaria Sankt Moritz Zjazd 1:56,98 +1,03 Austria David Zwilling
20.[5] 10 lutego 1974 Szwajcaria Sankt Moritz Slalom 1:49,98 +9,33 Włochy Gustav Thöni
1.[6] 10 lutego 1974 Szwajcaria Sankt Moritz Kombinacja 67,88 pkt - -
1. 5 lutego 1976 Austria Innsbruck Zjazd 1:45,73 - -
DNF 10 lutego 1976 Austria Innsbruck Gigant 3:26,97 - Szwajcaria Heini Hemmi
5. 29 stycznia 1978 Garmisch-Partenkirchen Zjazd 2:04,12 +0,65 Austria Josef Walcher
7. 6 lutego 1982 Austria Schladming Zjazd 1:55,10 +1,06 Austria Harti Weirather
5. 3 lutego 1985 Włochy Bormio Zjazd 2:06,68 +0,96 Szwajcaria Pirmin Zurbriggen

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Austria Schladming22 grudnia 1973 (zjazd)
  2. Francja Val d’Isère8 grudnia 1974 (zjazd)
  3. Szwajcaria Sankt Moritz15 grudnia 1974 (zjazd)
  4. Niemcy Garmisch-Partenkirchen5 stycznia 1975 (zjazd)
  5. Szwajcaria Wengen11 stycznia 1975 (zjazd)
  6. Austria Kitzbühel18 stycznia 1975 (zjazd)
  7. Austria Innsbruck26 stycznia 1975 (zjazd)
  8. Stany Zjednoczone Jackson Hole9 marca 1975 (zjazd)
  9. Włochy Val Gardena21 marca 1975 (zjazd)
  10. Włochy Madonna di Campiglio12 grudnia 1975 (zjazd)
  11. Szwajcaria Wengen10 stycznia 1976 (zjazd)
  12. Szwajcaria Wengen11 stycznia 1976 (kombinacja)
  13. Francja Morzine17 stycznia 1976 (zjazd)
  14. Austria Kitzbühel25 stycznia 1976 (zjazd)
  15. Stany Zjednoczone Aspen12 marca 1976 (zjazd)
  16. Włochy Val Gardena17 grudnia 1976 (zjazd)
  17. Włochy Val Gardena18 grudnia 1976 (zjazd)
  18. Niemcy Garmisch-Partenkirchen8 stycznia 1977 (zjazd)
  19. Austria Kitzbühel15 stycznia 1977 (zjazd)
  20. Szwajcaria Wengen22 stycznia 1977 (zjazd)
  21. Szwajcaria Laax18 lutego 1977 (zjazd)
  22. Francja Val d’Isère11 grudnia 1977 (zjazd)
  23. Szwajcaria Laax11 marca 1978 (zjazd)
  24. Francja Val d’Isère6 grudnia 1981 (zjazd)
  25. Włochy Val Gardena20 grudnia 1982 (zjazd)
  26. Austria Kitzbühel21 stycznia 1984 (zjazd)
  • 26 zwycięstw (25 zjazdów i 1 kombinacja)

Pozostałe miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

  1. Austria St. Anton am Arlberg3 lutego 1973 (zjazd) – 2. miejsce
  2. Szwajcaria Sankt Moritz11 lutego 1973 (zjazd) – 3. miejsce
  3. Kanada Mont-Sainte-Anne2 marca 1973 (gigant) – 3. miejsce
  4. Francja Val d’Isère10 grudnia 1973 (zjazd) – 3. miejsce
  5. Garmisch-Partenkirchen6 stycznia 1974 (zjazd) – 2. miejsce
  6. Francja Morzine12 stycznia 1974 (zjazd) – 2. miejsce
  7. Szwajcaria Wengen19 stycznia 1974 (zjazd) – 2. miejsce
  8. Austria Kitzbühel19 stycznia 1975 (kombinacja) – 3. miejsce
  9. Szwajcaria Wengen9 stycznia 1976 (zjazd) – 2. miejsce
  10. Austria St. Anton am Arlberg18 lutego 1977 (kombinacja) – 3. miejsce
  11. Włochy Val Gardena18 grudnia 1977 (zjazd) – 3. miejsce
  12. Szwajcaria Laax10 marca 1978 (zjazd) – 2. miejsce
  13. Austria Kitzbühel16 stycznia 1982 (zjazd) – 2. miejsce
  14. Szwajcaria Laax5 grudnia 1982 (zjazd) – 2. miejsce
  15. Włochy Val Gardena19 grudnia 1982 (zjazd) – 3. miejsce
  16. Sarajewo28 stycznia 1983 (zjazd) – 3. miejsce
  17. Kanada Lake Louise12 marca 1983 (zjazd) – 2. miejsce
  18. Szwajcaria Laax7 stycznia 1984 (zjazd) – 2. miejsce
  19. Garmisch-Partenkirchen28 stycznia 1984 (zjazd) – 3. miejsce

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]