Borownica (województwo lubelskie)
50°43′13″N 22°22′26″E/50,720278 22,373889| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
23-300[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LJA |
| SIMC |
0794520[5] |
Położenie na mapie gminy Janów Lubelski  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu janowskiego  | |
| 50°43′13″N 22°22′26″E/50,720278 22,373889[1]
| |
Borownica – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie janowskim, w gminie Janów Lubelski[5][6].
Krótki opis[edytuj | edytuj kod]
Wieś położona jest przy drodze krajowej nr 19 i 74, wchodzi w skład sołectwa Borownica, Kopce, Borownica-Laski[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 147 mieszkańców[8] i była dziesiątą co do wielkości miejscowością gminy Janów Lubelski.
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0794537 | Laski | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś powstała w lasach na gruntach należących do Janowa w I połowie XIX wieku. Wcześniej istniały na tym obszarze pasieki: Borownica i Zaliniec. Co najmniej od 1834 roku istniała tutaj osada Ignacego Lipskiego, sukiennika janowskiego, zwana Borownica, w skład której wchodziły dom mieszkalny, zabudowania gospodarcze, staw, młyn wodny, folusz, olejarnia, farbiarnia, ogród oraz pasieka (51 uli). Na początku XX wieku powstał w Borownicy tartak, a wokół niego osada zamieszkana w dużej części przez Żydów. Przed 1914 roku powstały części Momoty-Miazga i Grupka. W 1921 roku osada tartaczna (wraz z leśniczówką) liczyła 4 domy i 74 mieszkańców (w tym 39 Żydów)[9].
W okresie międzywojennym nastąpił rozwój przestrzenny przedmieścia.
W 1941 roku Niemcy aresztowali 12 mieszkańców Borownicy. Zostali oni straceni w Lublinie. W 1943 roku Niemcy zniszczyli tartak.
W nocy z 19 na 20 kwietnia 1945 Borownica została zaatakowana przez oddziały Samoobronych Kuszczowych Widdiłów. W ataku zamordowano 60 polskich mieszkańców wsi, spalono budynki.
W 1973 roku Borownica została wyłączona z terenu miasta Janów Lubelskiego.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 9096
- ↑ Wieś Borownica w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-02-10], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-02-10].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 82 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Janów Lubelski. Urząd Gminy Janów Lubelski. [dostęp 2015-05-05].
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. Województwo lubelskie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2015-05-05].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Baranowski Z.:Rys historyczny miejscowości powiatu janowskiego, Stalowa Wola 2001, ISBN 83-87840-53-X.
- Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. IV, Województwo lubelskie, Warszawa 1924, s. 37.
- Janów Lubelski 1640-2000, Janów Lubelski 2000, s. 213.
- Mańkowski Z.: Między Wisłą a Bugiem 1939-1944. Studium o polityce okupanta i postawach społeczeństwa, Lublin 1978, s. 322.
- Rymut K. (red): Nazwy miejscowe Polski. Historia. Pochodzenie. Zmiany, 1.1, Kraków 1996; t. II, Kraków 1998, s. 299.
- Tabaka Z.: Przemysł spożywczy ordynacji zamojskiej w pierwszej połowie XIX w., Zeszyty Naukowe UJ, Prace Historyczne 1962, z. 9, s. 136.
- Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej (Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej) 1972 nr 50, p. 327.
- Komisarz do spraw włościańskich powiatu Janów (KWJ), sygn.: 383, 96-122v.
- Mapy Wojskowego Instytutu Geograficznego z 1938 r.: 46-35.
- Mapa Topograficzna Austriacka z 1914 r.: XXVII 3.
- Mapa Kwatermistrzostwa z 1839 r.: V 8.
- Siedziba gminy: Janów Lubelski
| Miasto | |
|---|---|
| Części miasta |
|
| Wsie | |
| Części wsi |
|
| Kolonia | |
| Osady leśne |
