Bracia Kip
 Strona tytułowa francuskiego wydania | |||
| Autor | |||
|---|---|---|---|
| Typ utworu |
powieść | ||
| Wydanie oryginalne | |||
| Język | |||
| Data wydania |
1902 | ||
| Wydawca | |||
| Pierwsze wydanie polskie | |||
| Data wydania polskiego |
2011 | ||
| Wydawca | |||
| Przekład | |||
| |||
Les Fréres Kip (fr. Bracia Kip 1902) − dwutomowa powieść kryminalna Juliusza Verne’a z cyklu Niezwykłe podróże złożona z 14 (tom 1) oraz 16 (tom 2) rozdziałów.
Po raz pierwszy wydana w języku polskim w 2011 w przekładze Andrzeja Zydorczaka przez Polskie Towarzystwo Juliusza Verne’a jako 26. tom Biblioteki Andrzeja[1].
Zarys fabuły[edytuj | edytuj kod]
Statek handlowy „James Cook” z Nowej Zelandii ma braki w załodze. Bosman Flig Balt i marynarz Vin Mod wspólnie opracowują plan przejęcia statku i przyjmują kilku podejrzanych marynarzy. Najpierw statek płynie do Wellington po armatora Hawkinsa i syna kapitana Nata Gibsona. Potem statek płynie po ładunek. Po drodze ratuje dwóch rozbitków z holenderskigo statku braci Kid, Karla i Pietera. Na wyspie Kerawara Balt i Mod mordują kapitana Gibsona, dzięki czemu dowództwo przejmuje bosman Balt. Jednak podczas sztormu Balt wykazuje brak doświadczenia i dowództwo przejmuje Karl Kip. Bunt zostaje udaremniony.
Przed procesem Vid Mod podrzucił braciom do bagażu pieniądze i dokumenty skradzione kapitanowi Gibsonowi. Na procesie Flig Balt oskarza braci Kip o zbrodnię. Bracia Kip są skazani.
Nat, syn zmarłego kapitana Gibsona, jest zapalonym fotografem. Zdjęcia zmarłego kapitana zostały powiększone. Nat Gibson przygląda się zdjęciu przez szkło powiększające, Odkrywa, że na siatkówce oczu zmarłego kapitana widoczny jest obraz morderców Fliga Balta i Vin Mod[2]. To dowodzi niewinności braci Kip, którzy zostają uniewinnieni.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Informacja wg internetowej bibliografii polskich wydań utworów Juliusza Verne’a, dostęp 7 listopada 2011 r.. [dostęp 2014-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 listopada 2014)].
- ↑ J. Verne daje tutaj wiarę przekonaniu, że ostatni obraz na siatkówce (optogram) jest trwały, co okazało się nieprawdą https://www.fakt.pl/hobby/historia/teorie-w-dawnej-medycynie-sadowej-zatrucie-tluczonym-szklem-optogram/mwd0jps. Retrived 14-01-2024
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marguerite Allotte de la Fuÿe, Jules Verne, sa vie, son œuvre, Les Documentaires, Simon Kra, 6 Rue Blanche, Paris, 1928 (w języku francuskim)
- Jean Jules-Verne, Jules Verne. A Biography, Macdonald and Jane’s, London, 1976, ISBN 0-356-08196-6 (w języku angielskim)
- Peter Costello, Jules Verne. Inventor of Science Fiction, Hodder and Stoughton, London Sydney Auckland Toronto 1978, ISBN 0-340-21483-X (w języku angielskim)
- Simone Vierne, Jules Verne, Éditions Balland, 1986, ISBN 2-7158-0567-5 (w języku francuskim)
- Brian Taves, Stephen Michaluk Jr., The Jules Verne Encyclopedia, Scarecrow Press Inc., Lanham, Md. & London, 1996, ISBN 0-8108-2961-4
- Volker Dehs, Jules Verne. Eine kritische Biographie, Artemis & Winkler, Düsseldorf und Zürich 2005, ISBN 3-538-07208-6 (w języku niemieckim)
- William Butcher, Jules Verne. The Definitive Biography, Thunder's Mouth Press, New York 2006, ISBN 978-1-56025-854-4 (w języku angielskim)
- Jan Tomkowski, Juliusz Verne – tajemnicza wyspa?, Warszawa: „Nowy Świat”, 2005, ISBN 83-7386-166-1, OCLC 749432516.
- Herbert R Lottman, Juliusz Verne, Jacek Giszczak (tłum.), Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1999, ISBN 83-06-02751-5, OCLC 177314257.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
