Przejdź do zawartości

Bronisław Fabian

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bronisław Fabian
Ilustracja
kapitan obserwator pilot kapitan obserwator pilot
Data i miejsce urodzenia

3 września 1892
Rajtarowice

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1976
Dartford

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legion Wschodni
Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

30 pułk piechoty
40 pułk piechoty Dzieci Lwowskich
6 eskadra wywiadowcza
2 pułk lotniczy
6 pułk lotniczy
62 eskadra lotnicza
5 pułk lotniczy
64 eskadra linowa

Stanowiska

dowódca eskadry,
dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Polowa Odznaka Obserwatora
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Bronisław Fabian (ur. 3 września 1892 w Rajtarowicach, zm. 10 kwietnia 1976 w Dartford) – kapitan obserwator pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Krzysztofa i Zofii z domu Żamojówny. Po zdaniu egzaminu maturalnego rozpoczął studia na wydziale prawa, gdzie ukończył trzy semestry. Po wybuchu I wojny światowej, 15 sierpnia 1914 roku, wstąpił do Legionu Wschodniego, następnie został przeniesiony do 30. pułku piechoty. W 1915 roku odbył przeszkolenie w rezerwowej szkole oficerów i od 1 lipca walczył na froncie wschodnim oraz włoskim. 4 listopada 1916 roku został wzięty przez Rosjan do niewoli, z której uciekł w styczniu 1918 roku i powrócił do służby w 30 pułku piechoty[1].

Zgłosił się do służby w odrodzonym Wojsku Polskim. Od 3 listopada 1918 roku uczestniczył w obronie Lwowa, następnie otrzymał przydział do 40. pułku piechoty Dzieci Lwowskich[1]. 20 października 1919 roku został skierowany do Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych[2]. Po ukończeniu szkolenia został 5 marca 1920 roku przydzielony do 6. eskadry lotniczej[3][4]. Należał do grona lotników, którzy wyróżnili się w zwalczaniu 1. Armii Konnej Siemiona Budionnego podczas walk w dniach 16–20 sierpnia. W dniach najcięższych walk wykonywał po kilka lotów dziennie podczas których atakował z niskiej wysokości nieprzyjacielską konnicę bombami i ogniem karabinu maszynowego. Pomimo trudnych warunków atmosferycznych wykonywał dalekie loty wywiadowcze, podczas których zbierał informacje o lokalizacji oddziałów Armii Czerwonej[1]. Dostarczał też cennych wyników rozpoznania w postaci zdjęć lotniczych[5].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. 15 grudnia 1922 roku został skierowany na przeszkolenie w zakresie pilotażu w Bydgoskiej Szkoła Pilotów. Po jego ukończeniu służył w 2. pułku lotniczym w Krakowie. 1 sierpnia 1925 roku został przeniesiony do 6. pułku lotniczego, gdzie objął stanowisko zastępcy komendanta parku lotniczego[1]. 25 stycznia 1926 roku został mianowany komendantem portu w 6 pułku lotniczym, w sierpniu objął stanowisko dowódcy 62. eskadry lotniczej w tym pułku. Na tym stanowisku pozostał do 20 września 1927 roku[6]. Następnie został przeniesiony do służby w 5. pułku lotniczym, gdzie pełnił funkcję referenta mobilizacyjnego. 16 grudnia 1928 roku został przeniesiony na stanowisko dowódcy eskadry szkolnej a następnie został mianowany zastępcą dowódcy dywizjonu szkolnego w 5 pułku lotniczym. W grudniu 1933 roku objął stanowisko dowódcy 64. eskadry linowej[7].

Zmarł 10 kwietnia 1976 roku w Dartford w Wielkiej Brytanii[1].

Ordery i odznaczenia[1][8]

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Zieliński, Wójcik 2005 ↓, s. 50.
  2. Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 129.
  3. Romeyko 1933 ↓, s. 176.
  4. Lotnictwo z szachownicą 2002 ↓, s. 13.
  5. Romeyko 1933 ↓, s. 215.
  6. Pawlak 1989 ↓, s. 353-354.
  7. Pawlak 1989 ↓, s. 358.
  8. Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 243,248,259.
  9. M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276 „za pracę w dziele odzyskania niepodegłości”.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 r., s. 367.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]