Przejdź do zawartości

Bronisław Stasicki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bronisław Stasicki
Proboszcz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1836
Sądowa Wisznia

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1908
Sanok

Miejsce pochówku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Proboszcz parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Jaćmierzu
Okres sprawowania

1874–1898

Proboszcz Parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku
Okres sprawowania

1899–1908

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

10 kwietnia 1859

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry)
Multimedia w Wikimedia Commons

Bronisław Stasicki (ur. 1836 w Sądowej Wiszni, zm. 10 kwietnia 1908 w Sanoku) – polski duchowny rzymskokatolicki, wieloletni proboszcz i dziekan, honorowy kanonik kapituły przemyskiej. Radny powiatowy i miejski, działacz społeczny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Bronisław Stasicki[a] urodził się w 1836 w Sądowej Wiszni[1][2]. W 1854 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Przemyślu[3].

Kształcił się w Seminarium Duchownym w Przemyślu, gdzie 10 kwietnia 1859 otrzymał sakrament święceń kapłańskich[4]. Około 1860 był kooperatorem w Dydni[5], około 1861 był księdzem w Słocinie[6]. Od 1864 był wikarym w Sanoku[7][8][9][1], w tym czasie pracował jako katecheta w Szkole Głównej dla Chłopców (Kreis Hauptschule für Knaben) w Sanoku[10][11]. Podczas tegoż pierwszego okresu posługiwania w Sanoku był inicjatorem założenia kasy pożyczkowej dla rzemieślników katolików[1]. Od 1867 był proboszczem w Klimkówce[12][1]. Od czerwca 1874 do maja 1898 przez okres prawie ćwierćwiecza był proboszczem parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Jaćmierzu[12][1][13]. Jednocześnie w latach 80. do około 1888 pełnił funkcję wicedziekanana sanockiego[14][15], a od około 1889 był dziekanem sanockim do końca życia[16]. Od 15 kwietnia 1899[1] do 1908 sprawował urząd proboszcza parafii Przemienienia Pańskiego[17][12][18]. Za czasu jego urzędowania w kościele pod tym wezwaniem dokonano wyposażenia wnętrz świątyni oraz A. Domański wykonał w latach 1906-1907 polichromie w myśl projektu Antoniego Popiela[19][2]. Za czasów jego urzędowania dobudowano do gmachu kościoła dwie wieże[20], zainstalowano zegar, dzwony, w latach 1906-1907 została wykonana polichromia secesyjna[21]. Miasto Sanok przekazało na ten cel kamienie z miejskiego kamieniołomu, 60 dębów z miejskiego lasu i przeznaczyło dotację na zakup zegara na wieży kościelnej[22]. Od około 1904 figurował jako duszpasterz rzymskokatolicki przy C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku[23]. Równolegle do swojej posługi w Sanoku, w listopadzie 1906 został mianowany administratorem ex currendo (dochodzący) parafii św. Mikołaja w pobliskich Niebieszczanach[24].

Został członkiem Rady c. k. powiatu sanockiego, wybrany z grupy gmin miejskich, był zastępcą członka wydziału powiatowego od około 1877[25], następnie wybrany z grupy gmin miejskich w 1884[26] od tego czasu był zastępcą członka wydziału powiatowego[27][28][29][30], w 1888 ponownie wybrany[31][32], następnie znów wybrany z grupy gmin miejskich w trakcie kadencji tj. około 1899[33][34][35], po czym w grudniu 1901 został wybrany zastępcą prezesa (marszałka) wydziału powiatowego (jako następca zmarłego 1 listopada 1901 ks. Teofila Kałużniackiego)[36] do około 1903[37]. W sierpniu 1900 wszedł w skład komitetu mieszczańskiego w Sanoku, zajmującego się wyborami do Sejmu Krajowego Galicji[38]. W 1907 został wybrany radnym Rady Miejskiej w Sanoku[39], a podczas pierwszego posiedzenia Rady 26 sierpnia 1907 był najstarszym wiekiem radnym[40].

Był członkiem oddziału sanocko-lisko-krośnieńskiego C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego[41]. 10 października 1906 założył w Sanoku oddział Związku Katolicko-Społecznego[42]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[43][44]. Jako delegat Rady powiatowej od około 1888 zasiadał w C. K. Radzie Szkolnej Okręgowej[45]. Wszedł w skład komitetu założycielskiego Bursy Włościańskiej im. Tadeusza Kościuszki dla dzieci chłopskich uczących się w szkołach ludowych, powstałej w ramach Okręgu Towarzystwa Szkoły Ludowej w Sanoku[46]. Został członkiem założonej 11 stycznia 1903 w Sanoku pierwszej filii lwowskiego Towarzystwa Chowu Drobiu, Gołębi i Królików[47]. 4 lutego 1904 został wybrany członkiem wydziału Kasy Oszczędności Miasta Sanoka[48], a 15 marca 1904 zasiadł w komisji kontrolującej Kasy Oszczędności w Sanoku[49] (w wydziale zasiadał do końca życia[50]). Zasiadał we władzach wydziału Bursy Jubileuszowej im. Cesarza Franciszka Józefa w Sanoku, 28 września 1904 został wybrany członkiem sądu honorowego[51], 28 września 1905 i 17 października 1907 zastępcą prezesa[52][53]. Był założycielem i dyrektorem Towarzystwa św. Wincentego à Paulo w Sanoku[1][54][55].

W 1898 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa[15][56]. 14 maja 1907 został mianowany przez cesarza honorowym kanonikiem kapituły przemyskiej[57][58][59][60][1].

Nagrobek-sarkofag Bronisława Stasickiego po renowacji w 2020

Po ataku jaskry zapalnej wiosną 1904 przeszedł operację we Lwowie, wykonaną przez doktora okulistyki Emanuela Macheka[61]. Urząd proboszcza w Sanoku pełnił do śmierci. Zmarł 10 kwietnia 1908 w Sanoku na apopleksję w wieku 72 lat i w 49 roku kapłaństwa[12][1][13][62][b]. Został pochowany 13 kwietnia 1908 na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku po mszy św. celebrowanej przez dziekana rymanowskiego ks. Antoniego Koleńskiego i przy udziale biskupa przemyskiego Józefa Sebastiana Pelczara[12][13][63][64]. Pamięć proboszcza uczczono na posiedzeniu Rady Miejskiej 13 kwietnia 1908[65] (mandat po nim objął ks. Ludwik Stanisławczyk[66][67]). 27 października 1910 został poświęcony nowy pomnik nagrobny ks. Bronisława Stasickiego[68]. Nagrobek w formie sarkofagu z akroterionami[69] został wykonany przez rzeźbiarza Ferdynanda Majerskiego[70][c]. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków i podlega ochronie prawnej[71].

Staraniem Stowarzyszenia Opieki nad Starymi Cmentarzami w Sanoku w 2020 wykonano prace restauracyjne zabytkowego nagrobka ks. Bronisława Stasickiego[72]. W 110 rocznicę poświęcenia tego pomnika nagrobnego w dniu 27 października 2020 w kościele Przemienienia Pańskiego w Sanoku odprawiono mszę św. w intencji ks. Bronisława Stasickiego[73].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W ewidencji kościelnej piśmiennictwa diecezji przemyskiej przed 1939 był określany w języku łacińskim jako „Bronislaus Stasicki”.
  2. ↑ Edward Zając podał dzień 9 kwietnia 1908.
  3. ↑ Inskrypcja nagrobna brzmi: „Ks. Bronisławowi Stasickiemu kanonikowi honorowemu rz: kat: kapituły przemyskiej. Dziekanowi i proboszczowi sanockiemu, wielce zasłużonemu kapłanowi i obywatelowi. * 1836. † 1908. Rodzina i grono przyjaciół”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i † Ks. Bronisław Stasicki. „Gazeta Sanocka”. Nr 221, s. 1, 12 kwietnia 1908. 
  2. ↑ a b Stefan Stefański. Pan Stefański opowiada. Poczet proboszczów Fary Sanockiej. „Tygodnik Sanocki”. Nr 48 (160), s. 6, 2 grudnia 1995. 
  3. ↑ Rozmaitości. Po latach pięćdziesięciu. „Kurjer Lwowski”. Nr 273, s. 13, 2 października 1904. 
  4. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1860). Przemyśl: 1860, s. 90.
  5. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1860). Przemyśl: 1860, s. 37.
  6. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1862. Jasło: 1861, s. 59.
  7. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1867. Jasło: 1866, s. 72.
  8. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1868. Jasło: 1867, s. 74.
  9. ↑ Tomasz Opas, Stosunki demograficzne i społeczne, W czasach zaborów i niewoli, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 346.
  10. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1865. Lwów: 1865, s. 305.
  11. ↑ Tomasz Opas, Stosunki demograficzne i społeczne, W czasach zaborów i niewoli, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 310.
  12. ↑ a b c d e Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 37 (poz. 73).
  13. ↑ a b c Kronika. „Głos Rzeszowski”. Nr 14, s. 2, 5 kwietnia 1908. 
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1885. Przemyśl: 1884, s. 207.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1886. Przemyśl: 1885, s. 205.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1891. Przemyśl: 1890, s. 241.
    • Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1892). Przemyśl: 1891, s. 241.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1893. Przemyśl: 1892, s. 228.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1894. Przemyśl: 1894, s. 228.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1895. Przemyśl: 1895, s. 228.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1896. Przemyśl: 1896, s. 222.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1897. Przemyśl: 1896, s. 222.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1898. Przemyśl: 1897, s. 222.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1899. Przemyśl: 1898, s. 222.
    • Benedykt Gajewski: Jaćmierz. Zarys monograficzny. Sanok: 2003, s. 155.
  14. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1885. Przemyśl: 1884, s. 201.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1886. Przemyśl: 1885, s. 201.
    • Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1887). Przemyśl: 1886, s. 201.
    • Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1888). Przemyśl: 1888, s. 209.
    • Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1889). Przemyśl: 1888, s. 223.
  15. ↑ a b Odznaczenia jubileuszowe. „Echo Przemyskie”. Nr 97, s. 1, 4 grudnia 1898. 
  16. ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1890). Przemyśl: 1889, s. 223.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1891. Przemyśl: 1890, s. 236.
    • Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Premisliensis tum Saecularis tum Regularis Ritus Latini (1892). Przemyśl: 1891, s. 236.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1893. Przemyśl: 1892, s. 224.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1894. Przemyśl: 1894, s. 224.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1895. Przemyśl: 1895, s. 224.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1896. Przemyśl: 1896, s. 218.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1897. Przemyśl: 1896, s. 218.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1898. Przemyśl: 1897, s. 218.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1899. Przemyśl: 1898, s. 218.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1900. Przemyśl: 1899, s. 222.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1901. Przemyśl: 1901, s. 222.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1902. Przemyśl: 1901, s. 222.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1903. Przemyśl: 1902, s. 222.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1904. Przemyśl: 1903, s. 235.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1905. Przemyśl: 1904, s. 235.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1906. Przemyśl: 1905, s. 235.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1907. Przemyśl: 1906, s. 235.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1908. Przemyśl: 1907, s. 236.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 426.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 426.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 425.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 434.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 434.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 434.
  17. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1900. Przemyśl: 1899, s. 229.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1901. Przemyśl: 1901, s. 229.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1902. Przemyśl: 1901, s. 229.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1903. Przemyśl: 1902, s. 229.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1904. Przemyśl: 1903, s. 243.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1905. Przemyśl: 1904, s. 243.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1906. Przemyśl: 1905, s. 243.
    • Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1907. Przemyśl: 1906, s. 243.
  18. ↑ Zarys historyczny parafii. fara.sanok.pl. [dostęp 2014-10-06].
  19. ↑ Edward Zając: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. W stulecie konsekracji 1897-1997. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1997, s. 35-36. ISBN 83-905046-4-2.
  20. ↑ Wojciech Sołtys: Życie religijne w mieście, W epoce autonomii galicyjskiej. W: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków: Secesja, 1995, s. 443. ISBN 83-86077-57-3.
  21. ↑ Stefan Stefański, Sanok i okolice. Przewodnik turystyczny, Sanok 1991, s. 43.
  22. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, s. 382-383, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995.
  23. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 107.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 123.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 123.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 123.
  24. ↑ Kronika. Wiadomości dyecezjalne. „Echo Przemyskie”. Nr 93, s. 3, 18 listopada 1906. 
  25. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 266-267.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 255, 256.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 261.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 261-262.
  26. ↑ Kronika. Sanok. „Dziennik Polski”. Nr 166, s. 2, 19 lipca 1884. 
  27. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 247.
  28. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 247.
  29. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 247.
  30. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 247.
  31. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 273-274.
  32. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 273.
  33. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 330.
  34. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 330.
  35. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 352-353.
  36. ↑ Osobiste. „Kurjer Lwowski”. Nr 359, s. 4, 28 grudnia 1901. 
  37. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 352-353.
  38. ↑ Kronika krajowa. Z ruchu wyborczego. „Słowo Polskie”. Nr 391, s. 4, 23 sierpnia 1900. 
  39. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 387.
  40. ↑ Księga uchwał Rady miejskiej w Sanoku od 18 kwietnia 1907-1914. T. XIII. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 16. [dostęp 2021-12-13].
  41. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 650.
  42. ↑ Odezwa. „Gazeta Sanocka”. Nr 146, s. 1, 14 października 1906. 
  43. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 146. ISBN 978-83-939031-1-5.
  44. ↑ Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 29 listopada 2009. [dostęp 2014-10-06].
  45. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 410.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 410.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 410.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 410.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 410.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 410.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 410.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 410.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 410.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 487.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 487.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 487.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 487.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 521.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 521.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 521.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 521.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 541.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 541.
    • Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 541.
    • Wojciech Sołtys, Oświata i szkolnictwo. W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 428.
  46. ↑ Alojzy Zielecki, W epoce autonomii galicyjskiej. Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku. Życie kulturalne, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 457.
  47. ↑ Sprawozdania z posiedzeń filii. Filia lwowskiego Towarzystwa chowu drobiu w Sanoku. „Hodowca Drobiu”. Nr 1, s. 20, 1 marca 1904. 
  48. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 6, s. 2, 7 lutego 1904. 
  49. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 11, s. 3, 20 marca 1904. 
  50. ↑ Księga uchwał Rady miejskiej w Sanoku od 18 kwietnia 1907-1914. T. XIII. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 77. [dostęp 2021-12-13].
  51. ↑ Kronika. Bursa Jubileuszowa. „Gazeta Sanocka”, s. 4, Nr 40 z 3 października 1904. 
  52. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 93, s. 4, 8 października 1905. 
  53. ↑ Z Towarzystwa Bursy Jubileuszowej. „Gazeta Sanocka”. Nr 198, s. 2, 27 października 1907. 
  54. ↑ Bronisław Stasicki. Sprawozdanie z działalności „Towarzystwa Pań dobroczynności św. Wincentego a Paulo“ w Sanoku. „Miłosierdzie Chrześcijańskie”. Nr 4, s. 42-44, Styczeń 1906. 
  55. ↑ Kronika. Piszą nam z Sanoka. „Echo Przemyskie”. Nr 25, s. 3, 26 marca 1908. 
  56. ↑ Odznaczenia jubileuszowe. „Nowa Reforma”. Nr 277, s. 5, 3 grudnia 1898. 
  57. ↑ Ad multos annos. „Gazeta Sanocka”. Nr 179, s. 1, 2 czerwca 1907. 
  58. ↑ Kronika. Mianowanie. „Nowa Reforma”. Nr 244, s. 2, 30 maja 1907. 
  59. ↑ Kronika. Wiadomości dycezjalne. „Echo Przemyskie”. Nr 54, s. 2, 7 lipca 1907. 
  60. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 162, s. 3, 18 lipca 1907. 
  61. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 23, s. 4, 5 czerwca 1904. 
  62. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1909. Przemyśl: 1908, s. 334.
  63. ↑ Kronika. Pogrzeb ś. p. ks. Stasickiego. „Gazeta Sanocka”. Nr 222, s. 3, 19 kwietnia 1908. 
    • Kronika. Zmarli. „Kurjer Lwowski”. Nr 172, s. 3, 11 kwietnia 1908. 
  64. ↑ Ścieżka spacerowa „Śladami Rodu Beksińskich” w Sanoku. 6. Cmentarz, Epilog. zymon.com.pl. [dostęp 2014-10-06].
    • Stefan Stefański: Cmentarze sanockie. Sanok: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Oddział w Sanoku, 1991, s. 26.
    • Stefan Stefański: Kartki z przeszłości Sanoka. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sanoku, 2005, s. 25. ISBN 83-919470-9-2.
  65. ↑ Księga uchwał Rady miejskiej w Sanoku od 18 kwietnia 1907-1914. T. XIII. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 49. [dostęp 2021-12-13].
  66. ↑ Księga uchwał Rady miejskiej w Sanoku od 18 kwietnia 1907-1914. T. XIII. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 51. [dostęp 2021-12-13].
  67. ↑ Z Rady miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 226, s. 1, 17 maja 1908. 
  68. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 27, s. 3, 30 października 1910. 
  69. ↑ Inwentarz Archiwum Historycznego Muzeum Historycznego w Sanoku. Nr teczki 341: Opis nagrobków przeznaczonych do odnowienia i przedstawiających wartość historyczną na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej i Matejki w Sanoku. Muzeum Historyczne w Sanoku, s. 6.
  70. ↑ Paweł Nestorowicz: Boża rola. Przyczynek do historii cmentarzy sanockich w 110-tą rocznicę konsekracji cmentarza przy ul. Rymanowskiej. Sanok: 2005, s. 42, 43, 47.
  71. ↑ Zabytkowe nagrobki. starecmentarze.sanok.pl. [dostęp 2014-10-23].
  72. ↑ Aktualności. Informacja. starecmentarze.sanok.pl. [dostęp 2020-08-17].
  73. ↑ Ogłoszenia. XXX Niedziela zwykła – 25.10.2020 r.. fara.sanok.pl, 2020-10-25. [dostęp 2021-11-09].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bronisław_Stasicki&oldid=67077315”