Buk (powiat goleniowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Buk
osada
Ilustracja
Buk. Dwór Flemingów (ob. Biblioteka Składowa Książnicy Pomorskiej)
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

goleniowski

Gmina

Przybiernów

Sołectwo

Czarnogłowy

Wysokość

200 m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

37[2]

Strefa numeracyjna

91

Kod pocztowy

72-121[3]

Tablice rejestracyjne

ZGL

SIMC

0781575

Położenie na mapie gminy Przybiernów
Mapa konturowa gminy Przybiernów, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Buk”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Buk”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Buk”
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego
Mapa konturowa powiatu goleniowskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Buk”
Ziemia53°46′07″N 14°57′04″E/53,768611 14,951111[1]

Buk (niem. Böck) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Przybiernów, 3 km na wschód od Czarnogłów, 6,5 km na południe-południowy zachód od Golczewa, 6,5 km na wschód od stacji kolejowej Rokita.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego. Buk jest miejscem corocznych, wakacyjnych plenerów artystycznych.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Herb Flemingów

Pierwsza wzmianka z 1225 roku przy rycerzu Mikołaju, od połowy XIII w. wieś siedzibą rodową Plotzów, którzy wybudowali zamek. W XIV w. Buk nabyli Flemmingowie (przybyli na Pomorze w XII w. z Flandrii (obecnie Belgia), w tym czasie stając się jednym z najpotężniejszych rodów księstwa pomorskiego. Flemingowie wznosząc na początku XIV w. nowy zamek Schlossgesessen (siedziba), z murem obronnym i wieżą bramną, nieco na południowy wschód od dotychczasowej warowni Plotzów, na wiele lat uczynili Buk swoją główną posiadłością. Ostatni dokładny opis zamku pochodzi z 1587. W XVI w. trzy rodziny Flemingów przeprowadziły się do nowych budynków, a opuszczony zamek popadł w XVII w. w ruinę. Zachowały się sklepienia beczułkowe i zwierciadlane.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 13092
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 107 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Agnieszka Gnat-Leśniańska, SPOTKAJMY SIĘ W BUKU, „BIBLIOTEKARZ ZACHODNIOPOMORSKI” (2/2007), ISSN 0406-1578 [dostęp 2024-01-19] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kosacki, Bogdan Kucharski, Pomorze Zachodnie i Środkowe. Przewodnik, Sport i Turystyka, Warszawa 2001, ISBN 83-7200-583-4 (str. 130-131).
  • E.Cnotliwy, Siedziba rycerska w Buku, gm.Przybiernów w świetle archeologicznych badań weryfikacyjnych, „Materiały Zachodniopomorskie”, 1989/1990, t. 35/36, ss. 187-232.