Buszów (powiat gorzowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Buszów
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

gorzowski

Gmina

Lubiszyn

Wysokość

52 m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

15[2]

Strefa numeracyjna

95

Kod pocztowy

66-433[3]

Tablice rejestracyjne

FGW

SIMC

0182596

Położenie na mapie gminy Lubiszyn
Mapa konturowa gminy Lubiszyn, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Buszów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Buszów”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Buszów”
Położenie na mapie powiatu gorzowskiego
Mapa konturowa powiatu gorzowskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Buszów”
Ziemia52°47′25″N 14°52′05″E/52,790278 14,868056[1]

Buszów (do 1945 niem. Hammer, Langestück) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Lubiszyn. Według danych z 2011 r. liczyła 14 mieszkańców. Od prawdopodobnie już XIV w. istniała tu kuźnica żelaza, czynna jeszcze w XVIII w. Wieś i majątek należały następnie do rodów von der Marwitz, von Mörner i von Treskow. Od 1945 leży w granicach Polski.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa gorzowskiego.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z podziałem fizycznogeograficznym Polski według Kondrackiego teren, na którym położony jest Buszów należy do prowincji Niziny Środkowoeuropejskiej, podprowincji Pojezierza Południowobałtyckiego, makroregionu Pradolina Toruńsko-Eberswaldzka oraz w końcowej klasyfikacji do mezoregionu Równina Gorzowska.

Miejscowość leży 25 km na północny zachód od Gorzowa Wielkopolskiego.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Ludność w ostatnich 3 stuleciach[4][5][6][7][a]:

Historia[edytuj | edytuj kod]

  • XIV w. – prawdopodobne powstanie kuźnicy przy drodze z Dolska do Buszowa, przy moście na rzece Myśli w górę rzeki, przed jej wpływem do jeziora Postne
  • 1537 – pierwsza wzmianka o kuźnicy; mistrz Kranz nabywa obiekt na prawach dziedziczenia
  • 1571 – po śmierci ojca kuźnicę posiada Markus Kranz; umowa podpisana przez margrabiego Jana Jerzego stanowi, że nowy właściciel posiada takie same prawa co poprzedni, tj. 1). wolne poszukiwanie rudy żelaza na terenie Nowej Marchii, 2). wolne pozyskiwanie w lasach drewna budowlanego, opałowego i do wypalania węgla drzewnego, 3). wypas 200 owiec w dobrach Schönebecków z Dolska, na ziemiach których kuźnica była położona, 4). wolny połów ryb na rzece Myśli aż po miejsce zwane Stackelfort, 5). wolne warzenie piwa
  • Po 1572 – kuźnica należy do Achatiusa Tazinskyego z Luklawic (zm. 1600)
  • 1600–1634 – kuźnica w rękach Casimira Tazinskyego, syna Achatiusa
  • 1609 – potwierdzenie przez elektora Jana Zygmunta przywilejów z 1571 r.
  • 1634 – kuźnicę nabywa radca rządowy Sturm
  • 1655–1709 – zakładem kieruje kornet Thalheim i następnie jego syn
  • 1709 – Buszów nabywa generał major Friedrich Wilhelm von der Marwitz i łączy z majątkiem w Dolsku[8]
  • 1731 – Marwitzowie sprzedają majątek Dolsk wraz z Buszowem królewskiemu tajnemu radca sądowemu Hansowi Wilhelmowi von Mörner
  • 1740–1756 – kuźnicę i folwark posiada ziemianin Schulz
  • 1750 – w pobliżu kuźnicy zostaje założona wieś Briesenhorst (Brzeźno), w której osadzono kolonistów z Wirtembergii
  • 1756–1768 – kuźnicę i folwark posiada właściciel okolicznych hut szkła Georg Zimmermann; według jednej wersji zaprzestał on produkcji w zakładzie, według drugiej – istniał on nadal co najmniej do 1792
  • 1768–1772 – właścicielem majątku jest radca wojenny Gölle
  • 1772–1778 – właścicielem majątku jest Achle
  • 1778–1792 – właścicielem majątku jest Hoffmann
  • 1792–1892 – folwark Buszów należy do majątku Dolsk rodziny von Treskow
  • 1801 – wieś i majątek Buszów liczy 13 domostw i 161 mieszkańców; jest tu 4 budników, 10 komorników, kuźnia, młyn wodny nad Myślą; majątkiem zarządza Wilde[4]
  • 1892–1930 – folwark Buszów należy do majątku Dolsk rodu von Voss-Dölzig
  • Przed 1930 – Kreuz dzierżawi folwark Buszów od syna grafa Maxa von Voss-Dölzig, Karla-Achima.
  • 1930 – Dolsk zostaje zakupiony przez towarzystwo osadnicze, a wraz z nim folwark Buszów; dokonana zostaje parcelacja ziemi na pojedyncze działki
  • 29.12.1975 – po likwidacji gminy Różańsko, Buszów zostaje włączony do gminy Lubiszyn[9]
Właściciele Buszowa
Właściciel Lata
Kranz 1537-1571
Markus Kranz 1571–1572?
Achatius Tazinsky 1572?–1600
Casimir Tazinsky 1600–1634
Sturm 1634–1655
Thalheim 1655–1709
von der Marwitz 1709–1731
Hans Wilhelm von Mörner 1731–1740
Schulz 1740–1756
Georg Zimmermann 1756–1768
Gölle 1768–1772
Achle 1772–1778
Hoffmann 1778–1792
von Treskow 1792–1892
von Voss-Dölzig 1892–1930

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Hammer 1792, 1883, 1944; Buszów 1948[10]. Niemiecka nazwa Hammer oznacza ‘kuźnię’. Nazwa oboczna Langestück pochodzi od lang ‘długi’ oraz stück 'kawałek'[11].

Administracja[edytuj | edytuj kod]

  • Buszów wchodzi w skład sołectwa Brzeźno-Buszów-Łąkomin

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

W 2013 r. liczba zarejestrowanych podmiotów gospodarczych wyniosła 2[7]:

Dział Liczba
rolnictwo, leśnictwo, łowiectwo i rybactwo 1
przemysł i budownictwo 1
pozostała działalność 0

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Rok 1871 – wieś Buszów (Hammer) - 33 mieszkańców, kolonia Langestück 232 mieszkańców.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 13835
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 109 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b Statistisch-topographische Beschreibung der gesammten Mark Brandenburg: Für Statistiker, Geschäftsmänner, bes. für Kameralisten. Die Neumark Brandenburg. T. 3. Berlin: Friedrich Maurer, 1809, s. 116.
  5. Topographisch-statistische Uebersicht des Regierungsbezirks Frankfurt a. d. O. Frankfurt a. d. O.: Gustav Harnecker, 1844, s. 180.
  6. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Lubiszyn. Załącznik Nr 1 do uchwały Nr XL/349/2010 r. Rady Gminy Lubiszyn z dnia 5 marca 2010 r, 2010, s. 11.
  7. a b Bank Danych Lokalnych. [dostęp 2015-05-03].
  8. Hermann von Redern: Zur Geschichte der Familie von der Marwitz: Regesten, Stammtaf. u. andere Materialien. C. Heymann, 1879, s. 66.
  9. Rozporządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 29 grudnia 1975 r. w sprawie połączenia, zniesienia, utworzenia oraz zmiany granic i nazw gmin oraz ustalenia siedzib gminnych organów władzy i administracji państwowej w województwach: gdańskim, gorzowskim, leszczyńskim, włocławskim i zielonogórskim, Dz.U. 1976 nr 1, poz. 10.
  10. M.P. z 1948 r. nr 14, poz. 55
  11. Nazwy miejscowe Polski: historia - pochodzenie - zmiany. Kazimierz Rymut (red.). T. I. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1996, s. 467. ISBN 83-85579-29-X.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • GenWiki. Dölzig (Soldin). [dostęp 2015-05-03]. (niem.).
  • Zbigniew Czarnuch. Odlewnictwo żelaza w Nowej Marchii w okresie manufaktur ze szczególnym uwzględnieniem odlewni w Witnicy na tle dziejów metalurgii pruskiej i europejskiej. „Nadwarciański Rocznik Historyczno-Archiwalny”. 10, s. 57–58, 2001. Gorzów Wielkopolski: Towarzystwo Przyjaciół Archiwum i Pamiątek Przeszłości. ISSN 1231-3033.