Przejdź do zawartości

Chorągiew Wielkopolska ZHP

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chorągiew Wielkopolska ZHP
im. Powstańców Wielkopolskich
1918-19
Ilustracja
Pomnik Harcerzy na Malcie w Poznaniu
Organizacja harcerska

Związek Harcerstwa Polskiego

Rodzaj jednostki

chorągiew

Jednostka nadrzędna

Główna Kwatera ZHP

Jednostki podległe

38 hufców

Rok powstania
pierwszych drużyn

1912

Komendant (przewodniczący)

hm. Maciej Siwiak

Adres siedziby

ul. Wilków Morskich 23/25, 60-480 Poznań

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Komenda Chorągwi Wielkopolskiej ZHP”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Komenda Chorągwi Wielkopolskiej ZHP”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Komenda Chorągwi Wielkopolskiej ZHP”
Ziemia52°28′23,373″N 16°46′23,763″E/52,473159 16,773267
Strona internetowa
Harcerze! Odezwa do harcerzy wzywająca do upamiętnienia 25 rocznicy Harcerstwa Wielkopolskiego z 1937 r. (ze zbiorów Archiwum Państwowego w Poznaniu)

Chorągiew Wielkopolska ZHP im. Powstańców Wielkopolskich 1918–19 – jednostka terenowa Związku Harcerstwa Polskiego, działająca na terenie województwa wielkopolskiego. Siedzibą władz chorągwi jest Poznań. Chorągiew tworzy 40 hufców, działających na terenie wszystkich powiatów.

Początki działalności harcerskiej w Wielkopolsce

[edytuj | edytuj kod]

Zainteresowanie skautingiem w Wielkopolsce datowane jest na początek 1912, kiedy kierownictwo „Sokoła” zwróciło się do Naczelnictwa we Lwowie o przysłanie do Poznania doświadczonych instruktorów, którzy przeprowadziliby kurs harcerski. Kurs taki odbył się na przełomie sierpnia i września 1912 i przeprowadzony został przez Jerzego Grodyńskiego i Tadeusza Strumiłło. Pierwszy zastęp skautowy zorganizował Cezary Jindra, członkowie zastępu złożyli Przyrzeczenie 17 października 1912. W tym czasie powstała pierwsza drużyna, a następnie hufce „Piast” i „Zorza”.

Harcerze w powstaniu wielkopolskim

[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 1916 powstała Główna Kwatera Skautowa na Rzeszę Niemiecką z siedzibą w Poznaniu, obejmująca swym zasięgiem Wielkopolskę, Pomorze, Kujawy oraz polskie środowiska w Berlinie i Westfalii. Drużyny skautowe były prześladowane przez władze zaboru i musiały działać nielegalnie. Organizacja wzięła czynny udział w zwycięskim powstaniu wielkopolskim 1918–1919.

II Rzeczpospolita

[edytuj | edytuj kod]

Z Naczelnictwa Harcerskich Drużyn Wielkopolskich, utworzonego w miejsce Głównej Kwatery Skautowej na Rzeszę Niemiecką, w 1920 powstała Chorągiew Poznańska, przemianowana w 1935 na Chorągiew Wielkopolską. Struktury ZHP w Poznaniu rozbudowywali w latach trzydziestych aktywiści tacy jak Tadeusz Zieliński, Janusz Rydlewicz czy Marian Mendelak.

Szare Szeregi – ZHP w czasie II wojny światowej

[edytuj | edytuj kod]

Harcerze wielkopolscy wzięli udział w obronie kraju we wrześniu 1939, wielu walczyło na froncie, a nie zmobilizowani uczestniczyli w obronie miast. Poznański instruktor hm. Florian Marciniak został pierwszym Naczelnikiem Szarych Szeregów – ZHP w konspiracji, a Komenda Chorągwi Wielkopolskiej przekształciła się w konspiracyjny Ul „Przemysław”.

Działalność po II wojnie światowej

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza po Łódzkim Zjeździe Działaczy Harcerskich konferencja instruktorów Chorągwi Wielkopolskiej odbyła się 17 lutego 1957. Do najważniejszych przedsięwzięć programowych tego okresu należała akcja „Konin” w latach 1963–1964 i akcja „Trzcianka” (1965 i 1970). W grudniu 1968 chorągiew otrzymała imię Powstańców Wielkopolskich 1918–1919, nadane w 50 rocznicę wybuchu powstania. W 1975, w związku z reformą administracyjną kraju, Chorągiew Wielkopolską podzielono na pięć jednostek: Chorągiew Poznańską im. Powstańców Wielkopolskich 1918/19, która kontynuowała tradycje i dorobek poprzedniczki, Chorągiew Kaliską im. Marii Konopnickiej, Chorągiew Konińską im. Budowniczych Zagłębia Konińskiego, Chorągiew Leszczyńską im. Ludowego Lotnictwa Polskiego i Chorągiew Pilską im. Zdobywców Wału Pomorskiego.

Chorągiew Wielkopolska współcześnie

[edytuj | edytuj kod]

Ponowne powstanie jednej Chorągwi Wielkopolskiej, obejmującej teren historycznej Wielkopolski, nastąpiło w sierpniu 1992, w trakcie Jubileuszowego Zlotu 80-lecia Harcerstwa Wielkopolskiego w Poznaniu na Malcie.

Chorągiew była inicjatorem programu ZHP „Moje Ojczyzny”, który realizowany był w latach 1994–2000. Przy bardzo dużym udziale chorągwi odbył się także Światowy Zlot Harcerstwa Polskiego „Gniezno 2000”.

W 2002 r. chorągiew obchodziła 90 lat harcerstwa w Wielkopolsce, jubileuszowym zlotem w Poznaniu na Malcie, a w 2012 zlotem z okazji 100-lecia harcerstwa w Wielkopolsce, który odbył się w Ostrowie Wielkopolskim. W 2002 r. Komenda Chorągwi Wielkopolskiej została wyróżniona statuetką „Dobosz Powstania Wielkopolskiego”, przyznawaną przez Zarząd Główny Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919[1].

W dniach 15–17 lutego 2019 pod hasłem „W przyszłość, krokiem wolności” odbył się w Poznaniu Zlot Chorągwi Wielkopolskiej ZHP, zorganizowany z okazji 100-lecia powstania wielkopolskiego, z udziałem m.in. przewodniczącego ZHP hm. Dariusza Supła i naczelniczki ZHP hm. Anny Nowosad[2].

Od wielu lat Chorągiew Wielkopolska współpracuje z wieloma organizacjami skautowymi świata, zrzeszonym w WOSM i WAGGGS.

Stan organizacyjny Chorągwi wynosił:

  • 14 520 osób na dzień 1 stycznia 2004,
  • 14 586 osób na dzień 1 stycznia 2006,
  • 12 750 osób na dzień 1 stycznia 2008,
  • 12 249 osób na dzień 1 stycznia 2009,
  • 11 030 osób na dzień 31 grudnia 2010,
  • 12 699 osób na dzień 1 października 2020.

Przewodniczący Rady Chorągwi

[edytuj | edytuj kod]
  • hm. Zbigniew Pilarczyk (19 maja 2006 – 11 grudnia 2010)
  • hm. Grzegorz Olejniczak (11 grudnia 2010 – 8 listopada 2014)
  • hm. Rafał M. Socha (od 8 listopada 2014, ponownie wybrany 17 listopada 2018 i 19 listopada 2022)

Komendanci Chorągwi[3]

[edytuj | edytuj kod]

Komendanci Chorągwi Harcerzy

[edytuj | edytuj kod]
  • phm. Walerian Sikorski (1920–1921)
  • phm. Wincenty Wierzejewski (1921–1923)
  • phm. Mieczysław Wasilewski (1923–1925)
  • phm. Mieczysław Stabrowski (1925–1926)
  • phm. Henryk Śniegocki (1926–1928)
  • hm. Karol Stojanowski (1928 – marzec 1928)
  • hm. Mieczysław Stabrowski (marzec-listopad 1928)
  • hm. Karol Stojanowski (listopad 1928 – 1929)
  • hm. Władysław Czaniecki (1929–1935)
  • hm. Antoni Balcerek (1935–1939)
  • hm. Franciszek Laurentowski (1939 – sierpień 1939)
  • II wojna światowa – działalność konspiracyjna jako Szare Szeregi – Ul „Przemysław” (1939–1945)
  • phm. Wincenty Zyffert (1945–1946)
  • hm. Mieczysław Stabrowski (1946–1947)
  • hm. Stefan Trzewikowski (1947 – 15 grudnia 1947)
  • hm. Czesław Karcz (1947–1949)
  • połączenie Chorągwi Harcerzy i Chorągwi Harcerek (1949)

Komendantki Chorągwi Harcerek

[edytuj | edytuj kod]
  • phm. Zofia Przybylska (1920)
  • phm. Władysława Keniżanka (1921–1923)
  • phm. Barbara Łazarewiczówna (1923)
  • phm. Bożena Tucholska (1924–1925)
  • Marcela Gosiecka (1925–1931)
  • hm. Agnieszka Kossobudzka (1931–1932)
  • hm. Wisława Szafranówna (1932–1933)
  • hm. Alina Ratajczakowa (1933 – wrzesień 1933)
  • hm. Włodzimira Antoszewska (1933–1934)
  • phm. Ludmiła Borysówna (1934 – maj 1934)
  • phm. Jadwiga Stasiewska (maj 1934 – listopad 1934)
  • hm. Aniela Hołdzianka (1934–1938)
  • phm. Stanislawa Kaplańska (1938–1939)
  • hm. Zofia Pawłowska (1939 – sierpień 1939)
  • II wojna światowa – działalność konspiracyjna
  • hm. Seweryna Cieślarczyk (1945–1946)
  • hm. Maria Fidler (1946-?)
  • hm. Helena Tadeuszak (?–1949)
  • połączenie Chorągwi Harcerzy i Chorągwi Harcerek (1949)

Komendanci Chorągwi

[edytuj | edytuj kod]
  • hm. Czesław Karcz (1949–1950)
  • bezprawne wcielenie ZHP w struktury Związku Młodzieży Polskiej (1950–1956)
  • hm. Jan Wojtaszek (1957 – 15 marca 1957)
  • hm. Franciszek Laurentowski (1957–1958)
  • hm. Czesław Żakowski (1958–1962)
  • hm. Jan Szajek (1962–1964)
  • hm. Teresa Bloch (1964–1965)
  • hm. Wiesław Bogusławski (1965–1970)
  • hm. Bogdan Siciarz (1970–1974)
  • hm. Ryszard Wosiński (1975–1981)
  • hm. Andrzej Simon (1981–1985)
  • hm. Włodzimierz Warchalewski (1985–1990)
  • hm. Jacek Korzeniowski (1990–1991)
  • hm. Jarosław Rura (1991 – 8 listopada 2014)
  • hm. Tomasz Kujaczyński (8 listopada 2014 – 19 listopada 2022)
  • hm. Maciej Siwiak (od 19 listopada 2022)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dobosz – Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919 [online], powstaniewielkopolskie.pl [dostęp 2024-04-22] (pol.).
  2. Zlot Chorągwi Wielkopolskiej ZHP.
  3. W latach 1975–1992 wymieniono komendantów Chorągwi z siedzibą w Poznaniu (w tym okresie na terenie Wielkopolski istniały obok Chorągwi Poznańskiej: Chorągiew Kaliska, Chorągiew Konińska, Chorągiew Leszczyńska i Chorągiew Pilska).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marian Pietrzykowski: Historia harcerstwa wielkopolskiego. T. 1, 1912–1920 – od skautingu do harcerstwa. Poznań: Związek Harcerstwa Polskiego. Chorągiew Wielkopolska. Komisja Historyczna, 2004. ISBN 83-914406-5-6.
  • Marian Pietrzykowski (red.): Historia harcerstwa wielkopolskiego. T. 3, Działalność konspiracyjna harcerstwa wielkopolskiego w latach 1939–1945. Poznań: Związek Harcerstwa Polskiego. Chorągiew Wielkopolska. Komisja Historyczna, 2009. ISBN 978-83-928009-0-3.
  • Michał Najgrakowski: Historia harcerstwa wielkopolskiego. T. 4, Powojenna odbudowa harcerstwa 1945–1950. Poznań: Związek Harcerstwa Polskiego. Chorągiew Wielkopolska. Komisja Historyczna, 2008. ISBN 978-83-914406-6-7.