Przejdź do zawartości

Dębe (powiat legionowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dębe
wieś
Ilustracja
Elektrownia Wodna Dębe
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

legionowski

Gmina

Serock

Liczba ludności (2021)

524[2]

Strefa numeracyjna

22

Kod pocztowy

05-140[3]

Tablice rejestracyjne

WL

SIMC

0008160[4]

Położenie na mapie gminy Serock
Mapa konturowa gminy Serock, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dębe”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Dębe”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dębe”
Położenie na mapie powiatu legionowskiego
Mapa konturowa powiatu legionowskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Dębe”
Ziemia52°29′38″N 20°55′05″E/52,493889 20,918056[1]

Dębewieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, w gminie Serock[4][5].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa warszawskiego.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Dębe leży na pograniczu Wysoczyzny Ciechanowskiej i Kotliny Warszawskiej[6], nad Narwią[7]. Na północ od wsi przebiega droga krajowa nr 62, a przez samą miejscowość – droga wojewódzka nr 632 LegionowoNasielsk[6].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś w 1827 liczyła 105 mieszkańców w 16 domach[8]. Na przełomie XIX i XX wieku Rosjanie zbudowali w miejscowości betonowy fort według proj. Konstantina Wieliczki[7]. Załoga fortu odparła ataki bolszewików 13 sierpnia 1920[7]. W ciągu drogi wojewódzkiej nr 632 znajduje się zapora i elektrownia wodna Dębe, oddane do użytku w 1963 roku[7].

Dawny majątek

[edytuj | edytuj kod]

W XVIII w. w Dębem powstał dwór należący do rodziny Poniatowskich. Po upadku Księstwa Warszawskiego władze carskie przekazały skonfiskowany majątek jednemu z rosyjskich generałów. Ten nieopodal dworu, przy głównej drodze wsi zbudował na własny użytek niewielką cerkiewkę w kształcie baszty[9]. Budynek zwany przez miejscowych „Okrąglakiem” zachował się do czasów dzisiejszych.

W 1858 r. majątek w Dębem kupili Konstanty i Weronika z Załusków (primo voto Skotnicka) Zgleniccy. Liczył on wówczas 20 włók, czyli około 336 hektarów. Synem państwa Zglenickich był inżynier Witold Zglenicki - geolog, nafciarz, ojciec nafty bakijskiej, darczyńca Kasy im. Mianowskiego, pochowany w pobliskiej Woli Kiełpińskiej.

Od 1924 r. majątek należał do rodziny Krzywickich i uchodził za wzorowo prowadzony. Po 1945 r. zniszczony w czasie wojny majątek rozparcelowano pomiędzy służbę folwarczną. Wśród pozostałości parku znajduje się Ośrodek Szkoleniowy Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury (poprzednio Ośrodek Doskonalenia Kadr Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej).

Dawna cerkiewka w Dębem

Gospodarka i szkolnictwo

[edytuj | edytuj kod]

W okolicy rozwija się sadownictwo. We wsi znajduje się zespół szkół[7]. Tutejsze technikum gospodarki wodnej ukończył aktor Paweł Wawrzecki[potrzebny przypis].

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Dębe leży na skraju Jeziora Zegrzyńskiego. Przez Dębe przebiega niebieski szlak pieszy z Choszczówki do Nieporętu, a w miejscowości biorą początek szlaki: zielony (do Zaręb) i żółty do Zegrzynka[6].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 22917
  2. Strona gminy. Liczba osób zameldowanych na pobyt stały na dzień 2021-11-30 [dostęp 2021-11-30]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 219 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. a b c Juliusz Uliasz, Dariusz Wiśniewski, Anna Tekiel, Elżbieta Mlącka: Legionowo: mapa topograficzna Polski. Wydanie turystyczne. Wyd. 2. Warszawa: Wojskowe Zakłady Kartograficzne, 2006. ISBN 83-7135-228-X.
  7. a b c d e Tadeusz Glinka, Marian Kamiński, Marek Piasecki, Krzysztof Przygoda, Andrzej Walenciak: Mazowsze Północne. Warszawa: Sport i Turystyka, 1998, s. 195-196. ISBN 83-7200-144-8.
  8. Dębe, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 12.
  9. Henryk Sienkiewicz: Cerkwie w krainie kościołów. Prawosławne świątynie na Mazowszu. Warszawa: Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki, Wydawnictwo TRIO, 2006, s. 21. ISBN 978-83-60623-04-6.