Dawerat
32°38′50″N 35°20′58″E/32,647222 35,349444 Kibuc Dawerat | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Poddystrykt | |
| Samorząd Regionu | |
| Wysokość |
167 m n.p.m. |
| Populacja (2013) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
19325 |
Położenie na mapie Dystryktu Północnego  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
| 32°38′50″N 35°20′58″E/32,647222 35,349444
| |
| Strona internetowa | |
Dawerat (hebr. דָּבְרַת; ang. Dovrat) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Emek Jizre’el, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Kibuc Dawerat jest położony na wysokości 167 metrów n.p.m. we wschodniej części intensywnie użytkowanej rolniczo Doliny Jezreel w Dolnej Galilei, na północy Izraela. Osada leży u podnóża północnych zboczy masywu góry Giwat ha-More (515 m n.p.m.). Okoliczny teren łagodnie opada w kierunku północnym i północno-wschodnim. W jego otoczeniu znajdują się miasto Afula, miasteczka Iksal, Dabburijja i Szibli-Umm al-Ganam, kibuc En Dor, moszaw Tel Adaszim, wieś komunalna Achuzzat Barak, oraz arabskie wioski Kafr Misr, Tamra i Na’in. Na południowy wschód od kibucu jest strefa przemysłowa Alon Tawor oraz baza wojskowa Na’ura.
Dawerat jest położony w Samorządzie Regionu Emek Jizre’el, w Poddystrykcie Jezreel, w Dystrykcie Północnym Izraela.
Historia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Grupa założycielska zawiązała się w 1942 roku w kibucu En Charod. W jej skład wchodzili żydowscy imigranci z Niemiec i Austrii, którzy przed 1938 rokiem przybyli do Brytyjskiego Mandatu Palestyny. W kibucu En Charod uczyli się rolnictwa i zdobywali niezbędne doświadczenie do założenia nowej osady rolniczej. Dołączyła tam do nich grupa młodzieży z ruchu Maccabi ha-Cair, którzy przeszli szkolenie w kibucu Kefar Jechezkel[1]. W międzyczasie organizacje syjonistyczne starały się nabyć grunty położone w rejonie opuszczonej placówki zwanej potocznie Machane Jisra’el. Aby nie przeciągać całego procesu w czasie, nowy kibuc utworzono w dniu 30 października 1946 roku. Powstał on na niewielkim skrawku ziemi uprawnej, podczas gdy organizacje syjonistyczne kontynuowały proces skupowania dalszych gruntów. W nowym kibucu zamieszkała początkowo zaledwie część grupy założycielskiej, natomiast większość osób pozostała w kibucu En Charod. Pierwsi mieszkańcy nie mieli źródła wody, którą musieli donosić pieszo[2]. W 1947 roku Żydowski Fundusz Narodowy zakończył proces wykupu ziemi. Tymczasem w poszukiwaniu skutecznego rozwiązania narastającego konfliktu izraelsko-arabskiego w dniu 29 listopada 1947 roku została przyjęta Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181. Zakładała ona między innymi, że kibuc Dawerat miał znaleźć się w granicach nowo utworzonego państwa żydowskiego[3]. Arabowie odrzucili tę Rezolucję i dzień później doprowadzili do wybuchu wojny domowej w Mandacie Palestyny. W trakcie jej trwania rejon kibucu zajęły siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które sparaliżowały żydowską komunikację w całej okolicy. Ze względów bezpieczeństwa ewakuowano wówczas z kibucu wszystkie kobiety i dzieci. Następnie, w dniu 7 kwietnia 1948 roku kibuc został przeniesiony do nowej (obecnej) lokalizacji. Początkowo nazywano go Dawerat Illit. W wyniku I wojny izraelsko-arabskiej w 1948 roku siły izraelskie wysiedliły i zniszczyły wiele okolicznych wiosek arabskich. Nastąpiła wówczas poprawa sytuacji bezpieczeństwa, co umożliwiło dalszy rozwój kibucu. Po wojnie, we wrześniu 1948 roku wybudowano pierwszy dom, który służył jako dom dziecka[4].
Przez pierwsze lata kibuc przeżywał duże trudności ekonomiczne, jednak korzystne położenie przy ważnej drodze ułatwiło jego dalszy rozwój[5][6]. W latach 90. XX wieku kibuc przeszedł przez proces prywatyzacji, zachowując kolektywną organizację instytucji kultury, edukacji i ochrony zdrowia. W jego północnej części wybudowano nowe osiedle mieszkaniowe[7].
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Kibuc został nazwany na cześć lewickiego miasta Dobrat znajdującego się na obszarze pokolenia Issachara[a].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Większość mieszkańców kibucu jest Żydami, jednak nie wszyscy identyfikują się z judaizmem. Tutejsza populacja jest świecka[8][9]:
Gospodarka i infrastruktura[edytuj | edytuj kod]
Gospodarka kibucu opiera się na intensywnym rolnictwie i sadownictwie. Uprawy rolne zajmują powierzchnię około 7 tys. hektarów nawadnianych pól. Kibuc specjalizuje się w uprawach warzyw dla przemysłu spożywczego i na eksport (papryka, kukurydza, pomidory, cebula i czosnek), roślin pastewnych, melonów, dyń i słoneczników. Sady zajmują powierzchnię około 300 ha, z czego prawie 200 ha zajmują grejpfruty. Jest tu także ferma drobiu i gospodarstwo mleczne produkujące prawie 7 tys. litrów mleka rocznie[10]. Lokalna firma cateringowa dostarcza gotowe posiłki do szkół i różnych organizacji[11].
W kibucu jest przychodnia zdrowia z gabinetem stomatologicznym, dom opieki nad osobami starszymi, sklep wielobranżowy, pralnia, stolarnia, warsztat mechaniczny i elektryczny, oraz stacja benzynowa.
Transport[edytuj | edytuj kod]
Z kibucu wyjeżdża się na południe na drogę nr 65, którą jadąc na południowy zachód dojeżdża się do wioski Na’in i dalej do miasta Afula, lub jadąc na wschód dojeżdża się do skrzyżowania z drogą nr 716 i dalej do miasteczka Szibli-Umm al-Ganam. Lokalna droga prowadzi na zachód do wsi komunalnej Achuzzat Barak.
Edukacja i kultura[edytuj | edytuj kod]
Kibuc utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci są dowożone do szkół w kibucach Harduf i Jifat[12]. W kibucu znajduje się ośrodek kultury z biblioteką, basen kąpielowy, sala sportowa z siłownią, boisko do piłki nożnej oraz korty tenisowe.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Lokalną atrakcją jest położony na zachód od kibucu, Machane Jisra’el. Został on utworzony w 1925 roku w niesprzyjającym arabskim otoczeniu. Próba tego wczesnego żydowskiego osadnictwa nie powiodła się, czego pamiątką jest ten biały dwukondygnacyjny budynek. Wiąże się z nim historia kibucu Dawerat[13].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zobacz: Księga Jozuego 21:28 : „Od pokolenia Issachara - Kiszjon z jego pastwiskami, Dobrat z jego pastwiskami.” Tłumaczenie według Biblii Tysiąclecia.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dawerat - nowa osada u stóp góry Tabor. „Davar”, 1946-11-05. [dostęp 2015-01-22]. (hebr.).
- ↑ Dawerat. „Davar”, 1946-10-30. [dostęp 2015-01-22]. (hebr.).
- ↑ Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP. [w:] United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2015-01-22]. (ang.).
- ↑ Uroczyste otwarcie domu dziecka. „Davar”, 1948-09-29. [dostęp 2015-01-22]. (hebr.).
- ↑ Dawerat. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2012-06-27]. (hebr.).
- ↑ Dawerat. [w:] Rom Galil [on-line]. [dostęp 2012-06-27]. (hebr.).
- ↑ Historia. [w:] Kibbuc Dawerat [on-line]. [dostęp 2012-06-27]. (hebr.).
- ↑ Dane statystyczne z lat 1948-1995. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-06-27]. (hebr.).
- ↑ Dane statystyczne z lat 2001-2009. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-06-27]. (hebr.).
- ↑ Rolnictwo. [w:] Kibbuc Dawerat [on-line]. [dostęp 2012-06-27]. (hebr.).
- ↑ Catering Dovrat. [w:] Kibbuc Dawerat [on-line]. [dostęp 2012-06-27]. (hebr.).
- ↑ Dawerat. [w:] Galil Net [on-line]. [dostęp 2012-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-22)]. (hebr.).
- ↑ Josef Koplowitz: Obóz Izraela w Dolinie Jezreel. [w:] Aqudat Israel [on-line]. [dostęp 2012-06-27]. (hebr.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcie satelitarne Dawerat. [w:] Google Maps [on-line]. [dostęp 2012-12-11]. (ang.).
- Mapa Dawerat. [w:] Amudanan [on-line]. [dostęp 2012-12-11]. (hebr.).
