Didier Défago

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Didier Defago)
Didier Défago
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 października 1977
Morgins

Klub

SC Morgins

Wzrost

184 cm

Debiut w PŚ

7.03 1996, Kvitfjell
(15. miejsce – super G)

Pierwsze punkty w PŚ

7.03 1996, Kvitfjell
(15. miejsce – super G)

Pierwsze podium w PŚ

3.03 2002, Kvitfjell (2. miejsce – super G)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

20.12 2002, Val Gardena
(supergigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
złoto Vancouver 2010 Zjazd
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Schwyz 1996 Supergigant
srebro Schwyz 1996 Kombinacja
brąz Schwyz 1996 Gigant
Puchar Świata (Zjazd)
3. miejsce
2008/2009
Puchar Świata (Supergigant)
3. miejsce
2008/2009
Puchar Świata (Kombinacja)
3. miejsce
2004/2005
Strona internetowa

Didier Défago (ur. 2 października 1977 w Morgins) – szwajcarski narciarz alpejski, mistrz olimpijski i trzykrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Didier Défago pojawił się w 1995 roku, podczas mistrzostw świata juniorów w Voss. Jego najlepszym wynikiem było tam zajęcie 44. miejsca w biegu zjazdowym. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Schwyz wywalczył złoty medal w supergigancie, srebrny w kombinacji alpejskiej, a w gigancie był trzeci.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 7 marca 1996 w Kvitfjell, zajmując piętnaste miejsce w supergigancie. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. Pierwsze pucharowe podium wywalczył blisko sześć lat później, 3 marca 2002 w tej samej miejscowości, kiedy supergiganta ukończył na drugiej pozycji. Lepszy okazał się tam jedynie Włoch Alessandro Fattori. W kolejnych sezonach jeszcze kilkanaście razy stawał na podium, w tym odnosząc pięć zwycięstw: 20 grudnia 2002 w Val Gardena w supergigancie, 17 stycznia 2009 w Wengen, 24 stycznia 2009 w Kitzbühel i 29 grudnia 2011 w Bormio wygrywał zjazd, a 26 stycznia 2014 w Kitzbühel ponownie był najlepszy w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2008/2009, który ukończył na szóstej pozycji w klasyfikacji generalnej oraz trzeciej w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. Wśród zjazdowców wyprzedzili go Austriacy: Michael Walchhofer i Klaus Kröll, a w klasyfikacji supergiganta lepsi byli Norweg Aksel Lund Svindal i Włoch Werner Heel. Na szóstej pozycji w klasyfikacji generalnej znalazł się również w sezonie 2004/2005, jednak w klasyfikacjach poszczególnych konkurencji tylko raz zmieścił się w czołowej trójce: w klasyfikacji kombinacji uplasował się za Austriakiem Benjaminem Raichem i Norwegiem Lasse Kjusem. W tym samym sezonie był też czwarty w klasyfikacji supergiganta.

Mistrzostwa świata w St. Anton w 2001 roku były jego pierwszą dużą imprezą wśród seniorów. Szwajcar zajął tam jedenaste miejsce w supergigancie, a rywalizacji w kombinacji nie ukończył. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City był między innymi szósty w supergigancie i jedenasty w slalomie gigancie. Bez medalu wrócił także z mistrzostw świata w Sankt Moritz w 2003 roku, rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Bormio oraz igrzysk olimpijskich w Turynie w 2006 roku. Blisko podium znalazł się w superkombinacji na mistrzostwach świata w Åre w 2007 roku. W zawodach tych zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o medal ze swym rodakiem, Markiem Berthodem o 0,27 sekundy. Na MŚ w Val d’Isère w 2009 roku i MŚ w Schladming w 2013 roku jego najlepszym wynikiem było ósme miejsce, odpowiednio w supergigancie i zjeździe. W międzyczasie wystartował na igrzyskach olimpijskich w Vancouver, gdzie osiągnął największy sukces w karierze. W biegu zjazdowym wywalczył tam złoty medal, wyprzedzając bezpośrednio Aksela Lunda Svindala oraz Bode Millera z USA[1]. Na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen w 2011 roku nie wystąpił po tym, jak na treningu we wrześniu 2010 roku zerwał więzadło krzyżowe przednie w lewym kolanie[2]. Kontuzja ta wykluczyła go z rywalizacji w całym sezonie 2010/2011. Brał także udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku, jednak ukończył tylko zjazd, w którym zajął czternaste miejsce.

Był także mistrzem Szwajcarii w zjeździe w 2003 roku i gigancie w latach 2004 i 2012.

Jego młodszy brat, Daniel Défago również uprawiał narciarstwo alpejskie.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
21. 10 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Zjazd 1:39,13 min +2,14 s Austria Fritz Strobl
DNF 13 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Kombinacja 3:17,56 min – Norwegia Kjetil André Aamodt
6. 16 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Supergigant 1:21,58 min +0,69 s Norwegia Kjetil André Aamodt
14. 21 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Gigant 2:23,28 min +2,26 s Austria Stephan Eberharter
26. 12 lutego 2006 Włochy Turyn Zjazd 1:48,80 min +2,71 s Francja Antoine Dénériaz
DNF 14 lutego 2006 Włochy Turyn Kombinacja 3:09,35 min – Stany Zjednoczone Ted Ligety
16. 18 lutego 2006 Włochy Turyn Supergigant 1:30,65 min +1,25 s Norwegia Kjetil André Aamodt
14. 20 lutego 2006 Włochy Turyn Gigant 2:35,00 min +2,60 s Austria Benjamin Raich
1. 15 lutego 2010 Kanada Vancouver Zjazd 1:54,31 min – –
15. 19 lutego 2010 Kanada Vancouver Supergigant 1:30,34 min +1,09 s Norwegia Aksel Lund Svindal
DNF 21 lutego 2010 Kanada Vancouver Superkombinacja 2:44,92 min – Stany Zjednoczone Bode Miller
14. 9 lutego 2014 Rosja Soczi Zjazd 2:06.23 min +1,56 s Austria Matthias Mayer
DNF1 16 lutego 2014 Rosja Soczi Supergigant 1:18,14 min – Norwegia Kjetil Jansrud
DNF1 19 lutego 2014 Rosja Soczi Slalom gigant 2:45,29 min – Stany Zjednoczone Ted Ligety

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
11. 30 stycznia 2001 Austria St. Anton am Arlberg Supergigant 1:21,46 min +1,29 s Stany Zjednoczone Daron Rahlves
DNF 5 lutego 2001 Austria St. Anton am Arlberg Kombinacja 2:58,25 min – Norwegia Kjetil André Aamodt
21. 2 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Supergigant 1:38,80 min +2,29 s Austria Stephan Eberharter
7. 6 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Kombinacja 3:18,41 min +1,58 s Stany Zjednoczone Bode Miller
22. 12 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Gigant 2:45,93 min +1,84 s Stany Zjednoczone Bode Miller
7. 29 stycznia 2005 Włochy Bormio Supergigant 1:27,55 min +1,61 s Stany Zjednoczone Bode Miller
14. 3 lutego 2005 Włochy Bormio Kombinacja 3:19,10 min +5,41 s Austria Benjamin Raich
6. 5 lutego 2005 Włochy Bormio Zjazd 1:56,22 min +1,15 s Stany Zjednoczone Bode Miller
12. 9 lutego 2005 Włochy Bormio Gigant 2:50,41 min +2,80 s Austria Hermann Maier
5. 13 lutego 2005 Włochy Bormio Drużynowo 26 pkt +20 pkt  Niemcy
17. 6 lutego 2007 Szwecja Åre Supergigant 1:14,30 min +1,15 s Włochy Patrick Staudacher
4. 8 lutego 2007 Szwecja Åre Superkombinacja 2:28,99 min +0,51 s Szwajcaria Daniel Albrecht
10. 11 lutego 2007 Szwecja Åre Zjazd 1:44,68 min +1,44 s Norwegia Aksel Lund Svindal
13. 14 lutego 2007 Szwecja Åre Gigant 2:19,64 min +1,80 s Norwegia Aksel Lund Svindal
8. 4 lutego 2009 Francja Val d’Isère Supergigant 1:19,41 min +1,69 s Szwajcaria Didier Cuche
DNF1 7 lutego 2009 Francja Val d’Isère Zjazd 2:07,01 min – Kanada John Kucera
20. 13 lutego 2009 Francja Val d’Isère Gigant 2:18,82 min +3,88 s Szwajcaria Carlo Janka
26. 6 lutego 2013 Austria Schladming Supergigant 1:23,96 min +2,85 s Stany Zjednoczone Ted Ligety
8. 9 lutego 2013 Austria Schladming Zjazd 2:01,32 min +1,59 s Norwegia Aksel Lund Svindal
DNF2 15 lutego 2013 Austria Schladming Gigant 2:28,92 min – Stany Zjednoczone Ted Ligety

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
44. 16 marca 1995 Norwegia Voss Zjazd 1:41,19 min +6,02 s Włochy Kurt Sulzenbacher
DNF 19 marca 1995 Norwegia Voss Slalom 1:32,12 min – Austria Florian Seer
DNF 21 marca 1995 Norwegia Voss Gigant 1:58,91 min – Austria Christoph Gruber
4. 27 lutego 1996 Szwajcaria Schwyz Zjazd 1:31,08 min +1,11 s Szwajcaria Ambrosi Hoffmann
1. 28 lutego 1996 Szwajcaria Schwyz Supergigant 1:26,76 min – –
3. 1 marca 1996 Szwajcaria Schwyz Gigant 2:03,09 min +1,47 s Austria Rainer Schönfelder
9. 3 marca 1996 Szwajcaria Schwyz Slalom 1:31,71 min +2,12 s Austria Benjamin Raich
2. 3 marca 1996 Szwajcaria Schwyz Kombinacja 36,03 pkt +1,46 pkt Austria Rainer Schönfelder

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Puchar Świata Zjazd Slalom Gigant Supergigant Kombinacja
1995/1996 126.miejsce – – – 38.miejsce –
1997/1998 138.miejsce – – 54.miejsce – –
1998/1999 93.miejsce – – – 29.miejsce –
1999/2000 27.miejsce 39.miejsce – 15.miejsce 16.miejsce –
2000/2001 24.miejsce 17.miejsce – 23.miejsce 13.miejsce –
2001/2002 14.miejsce 34.miejsce – 13.miejsce 7.miejsce 7.miejsce
2002/2003 11.miejsce 18.miejsce 53.miejsce 11.miejsce 7.miejsce 7.miejsce
2003/2004 32.miejsce 21.miejsce – 31.miejsce 26.miejsce 13.miejsce
2004/2005 6.miejsce 15.miejsce – 14.miejsce 4.miejsce 3.miejsce
2005/2006 15.miejsce 9.miejsce 52.miejsce 21.miejsce 22.miejsce 9.miejsce
2006/2007 14.miejsce 21.miejsce 61.miejsce 29.miejsce 14.miejsce 15.miejsce
2007/2008 9.miejsce 9.miejsce – 18.miejsce 4.miejsce 21.miejsce
2008/2009 6.miejsce 3.miejsce – 20.miejsce 3.miejsce 20.miejsce
2009/2010 12.miejsce 8.miejsce – 28.miejsce 12.miejsce 8.miejsce
2010/2011 – – – – – –
2011/2012 18.miejsce 13.miejsce – 17.miejsce 19.miejsce 23.miejsce
2012/2013 30.miejsce 29.miejsce – 19.miejsce 26.miejsce –
2013/2014 19. miejsce 16. miejsce – 36. miejsce 6. miejsce –

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Włochy Val Gardena – 20 grudnia 2002 (supergigant)
  2. Szwajcaria Wengen – 17 stycznia 2009 (zjazd)
  3. Austria Kitzbühel – 24 stycznia 2009 (zjazd)
  4. Włochy Bormio – 29 grudnia 2011 (zjazd)
  5. Austria Kitzbühel – 26 stycznia 2014 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Norwegia Kvitfjell – 3 marca 2002 (supergigant) – 2. miejsce
  2. Austria Kitzbühel – 26 stycznia 2003 (kombinacja) – 3. miejsce
  3. Szwajcaria Wengen – 14 stycznia 2005 (kombinacja) – 3. miejsce
  4. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 20 lutego 2005 (supergigant) – 2. miejsce
  5. Norwegia Kvitfjell – 6 marca 2005 (supergigant) – 2. miejsce
  6. Włochy Alta Badia – 17 grudnia 2006 (gigant) – 3. miejsce
  7. Włochy Bormio – 13 marca 2008 (supergigant) – 2. miejsce
  8. Włochy Val Gardena – 19 grudnia 2008 (supergigant) – 2. miejsce
  9. Stany Zjednoczone Beaver Creek – 4 grudnia 2009 (superkombinacja) – 2. miejsce
  10. Włochy Bormio – 29 grudnia 2009 (zjazd) – 2. miejsce

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sport w EUROSPORT.INTERIA.PL – piłka nożna, f1, nba, siatkówka, boks, ekstraklasa, żużel, tenis, piłka ręczna, koszykówka, hokej, wyniki sportowe [online], www.eurosport.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
  2. ↑ Kreuzbandriss: WM-Saison für Olympiasieger Didier Défago schon vorbei! (niem.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mistrzowie olimpijscy w narciarstwie alpejskim w zjeździe

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Didier_Défago&oldid=70440905”