Przejdź do zawartości

Dimmu Borgir

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dimmu Borgir
Ilustracja
Dimmu Borgir podczas koncertu na Tuska Open Air Metal Festival w 2005 roku
Rok założenia

1993

Pochodzenie

Oslo, Norwegia

Gatunek

symfoniczny black metal[1], black metal[2][3][4]

Wydawnictwo

Hammerheart Records, Century Media Records, Nuclear Blast, No Colours Records, Cacophonous Records, Hot Records, Spikefarm Records, Necromantic Gallery Productions, Avalon/Marquee Inc.

Powiązania

Insidious Disease, Old Man’s Child, Cradle of Filth, Borknagar, Carpe Tenebrum, Vader, Arcturus, Vesania, Chrome Division

Strona internetowa
Logotyp zespołu

Dimmu Borgir (IPA [dɪmuːˈbɔːrɡɪr]) – norweska grupa muzyczna wykonująca black metal, powstała w 1993 roku w Oslo. Do 2018 roku grupa wydała dziesięć albumów studyjnych oraz szereg kompilacji i minialbumów, które zostały pozytywnie ocenione zarówno przez fanów, jak i krytyków muzycznych. Zespół stanowią Stian „Shagrath” Thoresen, Sven „Silenoz” Atle Kopperud i Thomas Rune „Galder” Andersen Orre. Zespół dał szereg koncertów na całym świecie i uczestniczył w licznych festiwalach m.in. takich jak: Wacken Open Air, Gods of Metal i Ozzfest. Został wielokrotnie nagrodzony i wyróżniony w plebiscytach muzyki heavymetalowej oraz określony m.in. jako „najpopularniejsza grupa black metalowa na świecie”.

W twórczości zespół nawiązał do takich zagadnień jak mizantropia, satanizm i antychrześcijaństwo. Muzyka Dimmu Borgir to melodyjny black metal z wiodącymi partiami instrumentów klawiszowych. Od momentu wydania albumu Puritanical Euphoric Misanthropia w 2001 roku, zespołowi podczas nagrań towarzyszy orkiestra symfoniczna. Z tego powodu został również zaliczony do nurtu symfonicznego black metalu. Podczas koncertów Dimmu Borgir prezentuje charakterystyczny rodzaj ekspresji, obejmujący corpse paint oraz stosuje rozwiązania scenograficzne z użyciem efektów pirotechnicznych.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

1993–1999

[edytuj | edytuj kod]
Dimmu Borgir – Wacken Open Air 2018
Stian „Shagrath” Thoresen podczas koncertu na festiwalu See-Rock w 2014 roku

Zespół powstał w 1993 roku z inicjatywy multiinstrumentalisty Stiana „Shagratha” Thoresena, gitarzysty Svena „Silenoza” Atle Kopperuda, basisty Brynjarda Tristana, perkusisty Kennetha „Tjodalva” Åkessona oraz klawiszowca Stiana „Nagasha” Aarstada[2]. Nazwa grupy została zaczerpnięta od wulkanicznego wzgórza Dimmuborgir w Islandii[2]. Rok później nakładem Necromantic Gallery Productions ukazał się debiutancki minialbum zatytułowany Inn I Evighetens Mørke, wydany w limitowanym do 1000 egzemplarzy nakładzie. Niedługo później zespół podpisał kontrakt z wytwórnią No Colours, dzięki której pojawił się na rynku debiutancki album pt. For All Tid[5].

Dwa lata później ukazał się drugi album pt. Stormblåst[6]. Przed jego nagraniem Shagrath objął funkcję gitarzysty w zespole, zaś za perkusją zasiadł Tjodalv. W tym samym roku został zarejestrowany minialbum pt. Devil’s Path. Wkrótce potem dotychczasowy basista został usunięty z zespołu, a jego miejsce zajął Nagash. Nieobecność Aarstada, spowodowana służbą wojskową, skłoniła Shagratha do osobistego nagrania partii instrumentów klawiszowych na minialbumie.

W 1997 roku zespół podpisał kontrakt z niemiecką wytwórnią Nuclear Blast. W maju tego samego roku ukazał się album pt. Enthrone Darkness Triumphant[7]. Gościnnie w utworze pt. „The Night Masquerade” zaśpiewała Bente Engen. Następnie, latem tego samego roku na kasecie VHS ukazał się split Dimmu Borgir z zespołem Dissection zatytułowany Live & Plugged vol.2[8]. W międzyczasie z zespołu odszedł Stian Aarstad. Latem 1998 roku ukazał się kolejny minialbum pt. Godless Savage Garden, który zawierał dwa nowe utwory, dwa nagrania z For All Tid w nowym wykonaniu, aranżację utworu grupy Accept oraz trzy utwory koncertowe. Shagrath, oprócz partii wokalnych, zagrał także na instrumentach klawiszowych, a do zespołu dołączył drugi, pochodzący z Australii, gitarzysta Jamie „Astennu” Stinson[9]. Tego samego roku minialbum został nominowany do nagrody norweskiego przemysłu fonograficznego Spellemannprisen[10].

1999–2003

[edytuj | edytuj kod]
Sven „Silenoz” Atle Kopperud podczas koncertu na festiwalu See-Rock w 2014 roku

W 1999 roku wydana została czwarta płyta studyjna pt. Spiritual Black Dimensions, na której muzyka została jeszcze bardziej zdominowana przez instrumenty klawiszowe[11]. Nowością był także czysty śpiew w wykonaniu Simena „ICS Vortexa” Hestnæsa, znanego z występów w grupach Borknagar[12]. Do zespołu dołączył nowy klawiszowiec Øyvind Johan „Mustis” Mustaparta. Po wydaniu albumu zespół wystąpił na wielu dużych festiwalach muzycznych, m.in. na Dynamo Festival. W 1999 płyta została nominowana do nagrody Spellemannprisen[10]. Natomiast pod koniec roku do sprzedaży trafił split Dimmu Borgir i Old Man’s Child pt. Sons of Satan Gather for the Attack[13]. W 2001 grupa wydała przełomowy i najwyżej dotychczas oceniony album – Puritanical Euphoric Misanthropia[14]. W dużej mierze instrumenty klawiszowe zastąpiły na nim dźwięki szwedzkiej orkiestry symfonicznej z Göteborga. Wyróżniony nagrodą Spellemannprisen album został zarejestrowany i zmiksowany w Studio Fredman[10]. W samym zespole zaszły istotne zmiany personalne – odeszli Astennu, Nagash oraz Tjodalv[15]. Oświadczenie zespołu w sprawie odejścia Astennu: „Chcemy oznajmić, że Astennu został wydalony z zespołu i nie będzie więcej częścią Dimmu Borgir. Zdecydowaliśmy się go pożegnać ponieważ przez ostatnie 7 czy 8 miesięcy nie robił nic, stracił całą swoją pasję, poświęcenie i entuzjazm. Dla nas wszystkich Dimmu Borgir jest całym życiem, a nie jakąś pierdoloną nudną pracą biurową! Dlatego pożegnaliśmy Astennu i z dumą witamy w naszych szeregach jego następcę Archona, który nagra z nami nowy album”[15].

W ich miejsce pojawili się: perkusista Nicholas Barker (poprzednio w Cradle of Filth), basista i wokalista ICS Vortex (dotychczas występował w zespole jako muzyk sesyjny) oraz gitarzysta Thomas Rune „Galder” Andersen Orre – lider grupy Old Man’s Child w miejsce zaanonsowanego poprzednio Larsa „Archona” Haidera[16]. Shagrath o albumie Puritanical Euphoric Misanthropia: „Myślę, że po raz pierwszy w naszej karierze dopracowaliśmy wszystkie szczegóły. Mamy brzmienie takie jakie chcieliśmy uzyskać, wykorzystaliśmy tyle efektów na ile mieliśmy ochotę i przede wszystkim spędziliśmy w studiu tyle czasu, ile wymagało nagranie tego albumu. Po raz pierwszy też pracowałem z tak znakomitymi muzykami, po raz pierwszy w historii Dimmu Borgir nagrywałem płytę z perkusistą, który potrafi grać, który nie musi podpierać się efektami elektronicznymi. Dlatego też ten album jest tak szybki, tak agresywny i brutalny. Myślę, że wszyscy padną na kolana przed 'Puritanical Euphoric Misanthropia'”. W 2002 roku ukazało się pierwsze DVD grupy pt. World Misantrophy, które zawierało koncert nagrany podczas festiwalu Wacken Open Air[17]. W studiu nagraniowym grupie pomagali Fredrik Nordström i Peter Tägtgren.

2003–2007

[edytuj | edytuj kod]
Thomas Rune „Galder” Andersen Orre podczas koncertu na festiwalu See-Rock w 2014 roku

We wrześniu 2003 roku został wydany album pt. Death Cult Armageddon, który zawierał rozbudowane partie symfoniczne w wykonaniu praskiej Orkiestry Symfonicznej[18]. Album spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem wśród krytyków muzycznych[19]. Materiał trafił na liczne listy przebojów m.in. we Francji, Austrii i Niemczech, a także Norwegii gdzie dotarł do 2. miejsca zestawienia VG-lista[20]. Według danych z 2006 roku w samych Stanach Zjednoczonych album rozszedł się w nakładzie 100 000 sztuk[21]. W 2004 roku grupa wzięła udział w objazdowym festiwalu Ozzfest w Stanach Zjednoczonych, podczas którego na perkusji zagrał Tony Laureano[22]. 19 maja tego samego roku grupa wystąpiła w warszawskim klubie Proxima. Koncert Dimmu Borgir poprzedziły występy grupy Susperia i Destruction.

Tego samego roku zespół otrzymał nominację do nagrody Metal Hammer Golden Gods. Niedługo po premierze Nicholas Barker opuścił zespół, a jego miejsce zajął Reno Killerich[23][24]. Po krótkim czasie członkowie zespołu podjęli decyzję o zakończeniu z nim współpracy. Doraźnie w roli perkusisty występował Tony Laureano, którego miejsce zajął z kolei później Jan Axel Blomberg, znany jako Hellhammer[25][26].

W 2005 roku Shagrath i Silenoz postanowili dokonać powtórnego nagrania drugiej płyty zespołu, która nosiła tytuł Stormblåst. Album został ponownie nagrany w szwedzkim studiu Abyss, we współpracy z producentem muzycznym Peterem Tägtgrenem, liderem grup Hypocrisy i Pain[27]. W przedsięwzięciu tym wzięli udział również Mustis i Hellhammer, podczas gdy pozostali członkowie zespołu byli zajęci własnymi projektami[28]. Nowym materiałem na albumie był utwór Avmaktslave i przearanżowana wersja Sorgens Kammer, zatytułowana Sorgens Kammer Del II. Shagrath o reedycji albumu Stormblåst: „Po pierwsze, nigdy nie byliśmy zadowoleni z brzmienia wersji pierwotnej, była bardzo kiepsko wyprodukowana. Po drugie, dystrybucja i promocja, jaką zapewniało jej Cacophonous Records, była tragiczna. Wielu naszych nowych fanów nie było w stanie znaleźć tej płyty w sklepach. Po dodaniu do siebie obu tych faktów decyzja o ponownym nagraniu albumu wydała się najrozsądniejsza. Zresztą myśleliśmy o tym od kilku lat, trzeba było jedynie poczekać, aż kontrakt z dawnym wydawcą wygaśnie”[29].

2007–2010

[edytuj | edytuj kod]
Terje „Cyrus” Andersen podczas koncertu na festiwalu See-Rock w 2014 roku

Kolejny album, In Sorte Diaboli, ukazał się 27 kwietnia 2007 roku i stał się najbardziej dochodowym albumem w historii grupy – w USA w ciągu tygodnia od oficjalnej premiery zostało sprzedanych ponad 14 000 egzemplarzy[30]. Z podobnie ciepłym przyjęciem spotkał się w Europie. Materiał na płytę został zarejestrowany w szwedzkim Fredman Studio we współpracy z Fredrikiem Nordströmem[31]. Album był promowany w trakcie trasy koncertowej Blackest Of The Black w Stanach Zjednoczonych[32]. Podczas trasy wystąpiły ponadto grupy Danzig i Moonspell. 20 września, w ramach trasy koncertowej The Invaluable Darkness Tour 2007, zespół wystąpił w warszawskim klubie Progresja[33]. Koncert grupy poprzedziły występy Amon Amarth i Engel. Pod koniec roku płyta In Sorte Diaboli uzyskała status złotej płyty w Norwegii, sprzedając się w nakładzie 15 tys. egzemplarzy[34].

W 2008 roku ukazało się drugie wydawnictwo DVD pt. The Invaluable Darkness[35]. Wkrótce po premierze album sprzedał się w nakładzie 2500 egzemplarzy i tym samym zajął pierwsze miejsce na liście Music DVD Chart w Norwegii[35]. Na albumie znalazły się m.in. koncert z Oslo nagrany w 2007 roku oraz występ na festiwalu Wacken Open Air. W Stanach Zjednoczonych DVD sprzedało się w nakładzie 1400 egzemplarzy w pierwszym tygodniu od premiery i zadebiutowało tam na piątym miejscu Top Music Video Charts[35]. Tego samego roku do zespołu dołączył, znany z deathmetalowej grupy Vader, perkusista Dariusz „Daray” Brzozowski[36][37].

W 2009 roku producent gitar ESP przygotował sygnowane przez Galdera i Silenoza gitary LTD Okkultist i LTD Shadow[38]. Tego samego roku ukazał się komiks pt. Dimmu Borgir: Dark Fortress, inspirowany tekstami grupy[39], którego autorami są Brian Ferrara (pisarz)[40] i Narek Gevorgian (artysta). We wrześniu tego samego roku z zespołu odeszli Mustis i Vortex[41]. 24 września 2010 roku ukazał się dziewiąty album formacji zatytułowany Abrahadabra. Partie instrumentów klawiszowych na płycie zrealizował wokalista i instrumentalista Stian „Shagrath” Thoresen[42]. Ponadto grupa do nagrań zaangażowała norweską orkiestrę Kringkastingsorkestret oraz chór Schola Cantorum[43]. Orkiestracje zaaranżował kompozytor Gaute Storaas[44]. Okładkę i oprawę graficzną Abrahadabra zaprojektował i wykonał Joachim Luetke, który współpracował z grupą przy poprzednich albumach. Ponadto, w pracach nad płytą uczestniczył wokalista i basista Snowy Shaw, znany m.in. z występów w zespole Therion[45]. Muzyk, początkowo zaanonsowany jako nowy członek zespołu został usunięty ze składu jeszcze w 2010 roku[46]. Na potrzeby koncertów grupa zaangażowała Terje „Cyrusa Andersena[47].

Po 2010

[edytuj | edytuj kod]

W maju 2011 roku grupa dała koncert w hali Oslo Spektrum w Norwegii. Podczas występu zespołowi towarzyszyła orkiestra Kringkastingsorkestret i chór Schola Cantorum[48]. Fragmenty koncertu oraz kulisy produkcji koncertu zostały wyemitowane na antenie norweskiej publicznej stacji telewizyjnej NRK. Zaplanowane przez zespół wydawnictwo DVD pt. Forces Of The Northern Night z tymże występem ostatecznie trafiło do sprzedaży ze względów prawnych[49] dopiero 14 kwietnia 2017 roku[50]. Według gitarzysty zespołu Silenoza: „Płyta powinna wyjść w tym samym roku, w którym została nagrana, jednak wydawnictwo zostało wstrzymane. Ale brzmi to naprawdę dobrze. Zmiksowaliśmy i zremasterowaliśmy nagranie. Pozostaje nam tylko siedzieć i czekać. (...) Wiele elementów musiało ułożyć się w całość i to naprawdę nie zależało od nas. Kiedy w końcu wydamy ten krążek, będziemy mogli zająć się nowym materiałem i zacząć promować go na koncertach, więc mam nadzieję, że uda nam się rozwiązać ten problem jak najszybciej”[51]. Rok później zespół wystąpił m.in. na festiwalu Wacken Open Air, ponownie z udziałem orkiestry i chóru[52]. Również ten koncert został sfilmowany, a następnie wyemitowany przez niemiecką stację telewizyjną ZDFkultur.

Instrumentarium

[edytuj | edytuj kod]

Silenoz gra na gitarach ESP[53], używa następujących modeli: Custom, The Apocalyptic Warfare Axe model F7 oraz LTD Okkultist[53]. Ponadto stosuje wzmacniacze Engl Powerball oraz przystawki Seymour Duncan Live Wire Metal Humbucker[53]. Sześciostrunową gitarę stroi do standardu D (D G C F A D), natomiast siedmiostrunową do standardu A (A D G C F A D). Gitarzysta prowadzący, Galder, również gra na gitarach ESP, używa modeli: LTD Shadow i F Series Costum Guitars. Ponadto używa wzmacniaczy Marshall i Randall, efektów Digitech, strun D’Addario oraz przystawek EMG 81 i 85[54][55].

Były basista, ICS Vortex, grał w zespole na gitarach amerykańskiego producenta B.C. Rich. Muzyk używa sygnowanego swoim pseudonimem modelu Warlock, w wersji cztero- i pięciostrunowej[56]. Natomiast perkusista, Daray, gra na bębnach Pearl, model Masters Premium Maple i talerzach perkusyjnych Meinl[57][58]. Używa ponadto osprzętu Axis Percussions i pałeczek perkusyjnych OSCA.

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]
Skład zespołu
1993–1995 1995–1996 1996–1997
  • Shagrath – śpiew, perkusja
  • Silenoz – śpiew, gitara
  • Brynjard Tristan – gitara basowa
  • Tjodalv – gitara
  • Stian Aarstad – keyboard
  • Shagrath – śpiew, gitara
  • Silenoz – śpiew, gitara
  • Brynjard Tristan – gitara basowa
  • Tjodalv – perkusja
  • Stian Aarstad – keyboard
  • Shagrath – śpiew, gitara, keyboard
  • Silenoz – gitara
  • Stian Arnesen – gitara basowa
  • Tjodalv – perkusja
1997–1998 1999–2000 2000–2004
  • Shagrath – śpiew
  • Silenoz – gitara
  • Astennu – gitara
  • Stian Arnesen – gitara basowa
  • Kimberly Goss – keyboard
  • Tjodalv – perkusja
  • Shagrath – śpiew
  • Silenoz – gitara
  • Astennu – gitara
  • ICS Vortex – gitara basowa, śpiew
  • Mustis – keyboard
  • Nicholas Barker – perkusja
  • Shagrath – śpiew
  • Silenoz – gitara
  • Galder – gitara
  • ICS Vortex – gitara basowa, śpiew
  • Mustis – keyboard
  • Nicholas Barker – perkusja
2004–2005 2005–2007 2007–2008
  • Shagrath – śpiew
  • Silenoz – gitara
  • Galder – gitara
  • ICS Vortex – gitara basowa, śpiew
  • Mustis – keyboard
  • Tony Laureano – perkusja
  • Shagrath – śpiew
  • Silenoz – gitara
  • Galder – gitara
  • ICS Vortex – gitara basowa, śpiew
  • Mustis – keyboard
  • Hellhammer – perkusja
  • Shagrath – śpiew
  • Silenoz – gitara
  • Galder – gitara
  • ICS Vortex – gitara basowa, śpiew
  • Mustis – keyboard
  • Tony Laureano – perkusja
2008–2009 od 2010
  • Shagrath – śpiew
  • Silenoz – gitara
  • Galder – gitara
  • ICS Vortex – gitara basowa, śpiew
  • Mustis – keyboard
  • Daray – perkusja
  • Shagrath – śpiew
  • Silenoz – gitara
  • Galder – gitara
  • Cyrus – gitara basowa
  • Gerlioz – keyboard
  • Daray – perkusja

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
Albumy studyjne
Shagrath podczas koncertu na festiwalu Gods of Metal w 2007
Galder podczas koncertu na festiwalu Gods of Metal w 2007
ICS Vortex podczas koncertu na festiwalu Gods of Metal w 2007
Silenoz podczas koncertu na festiwalu Gods of Metal w 2007
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
NOR
[20]
AUT
[59]
FIN
[60]
FRA
[61]
GER
[62]
NLD
[63]
SWE
[64]
USA
[65]
For All Tid
  • Data: 1 grudnia 1994
  • Wydawca: No Colours
Stormblåst
  • Data: 25 stycznia 1996
  • Wydawca: Cacophonous
Enthrone Darkness Triumphant
  • Data: 30 maja 1997
  • Wydawca: Nuclear Blast
26 75
Spiritual Black Dimensions
  • Data: 2 marca 1999
  • Wydawca: Nuclear Blast
18 31 14 25 98 44
Puritanical Euphoric Misanthropia
  • Data: 20 marca 2001
  • Wydawca: Nuclear Blast
16 23 11 66 16 71 28
Death Cult Armageddon
  • Data: 8 września 2003
  • Wydawca: Nuclear Blast
2 14 9 35 12 42 28 170
Stormblåst MMV
  • Data: 11 listopada 2005
  • Wydawca: Nuclear Blast
24 183 87
In Sorte Diaboli
  • Data: 24 kwietnia 2007
  • Wydawca: Nuclear Blast
1 11 6 34 7 37 10 43
Abrahadabra
  • Data: 24 września 2010
  • Wydawca: Nuclear Blast
2 20 48 43 15 100 17 42
Eonian
  • Data: 4 maja 2018
  • Wydawca: Nuclear Blast
2 10 4 4 64 32 142
„–” oznacza, że album nie był notowany.
Albumy wideo
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
SWE
[67]
FIN
[60]
GER
[62]
NOR
[68]
Live & Plugged vol.2 (split z Dissection)
  • Data: 1 sierpnia 1997
  • Wydawca: Nuclear Blast
World Misanthropy
  • Data: 28 maja 2002
  • Wydawca: Nuclear Blast
2
The Invaluable Darkness
  • Data: 6 października 2008
  • Wydawca: Nuclear Blast
28 69 1
Forces of the Northern Night
(Dimmu Borgir & The Norwegian Radio Orchestra & Choir)
  • Data: 14 kwietnia 2017
  • Wydawca: Nuclear Blast
„–” oznacza, że album nie był notowany.
Kompilacje
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
GER
[62]
FIN
[60]
AUT
[59]
NLD
[63]
Godless Savage Garden
  • Data: 13 lipca 1998
  • Wydawca: Nuclear Blast
56 25 47 98
Splity
Tytuł Dane dot. albumu
Sons of Satan Gather for the Attack
(Split z Old Man’s Child)
  • Data: 7 grudnia 1999
  • Wydawca: Hammerheart Records
True Kings of Norway
(Split z Ancient, Arcturus, Immortal i Emperor)
  • Data: 12 czerwca 2000
  • Wydawca: Spikefarm Records
Minialbumy
Tytuł Dane dot. albumu
Inn I Evighetens Mørke
  • Data: 17 grudnia 1994
  • Wydawca: Necromantic Gallery
Devil’s Path
  • Data: 19 czerwca 1996
  • Wydawca: Hot Records
World Misanthropy
  • Data: 3 czerwca 2002
  • Wydawca: Nuclear Blast
Albumy koncertowe
Tytuł Dane dot. albumu
Alive in Torment
  • Data: 26 lutego 2002
  • Wydawca: Nuclear Blast

Teledyski

[edytuj | edytuj kod]
Tytuł Rok Reżyseria Album Źródło
„Alt Lys er Svunnet Hen” 1995 Dimmu Borgir Stormblåst [69]
„Spellbound (By the Devil)” 1997 Enthrone Darkness Triumphant
„Arcane Lifeforce Misteria” 1998 Spiritual Black Dimensions
„Puritania” 2001 Puritanical Euphoric Misanthropia
„Progenies of the Great Apocalypse” 2003 Patric Ullaeus Death Cult Armageddon [70]
„Vredesbyrd” 2004 [71]
„Sorgens Kammer Del II” 2005 Stormblåst MMV [72]
„The Serpentine Offering” 2007 In Sorte Diaboli [73]
„The Sacrilegious Scorn” Joachim Luetke [74]
„The Chosen Legacy” 2008 Tod Junker [75]
„Gateways” 2010 Sandra Marschner Abrahadabra [76]
„Dimmu Borgir” 2011 [77]

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
1998 Hard rock Godless Savage Garden Spellemannprisen Nominacja [10]
1999 Spiritual Black Dimensions Nominacja
2000 Metal Puritanical Euphoric Misanthropia Alarmprisen Nagroda [78]
2001 Spellemannprisen Nagroda [10]
2004 Best International Band Dimmu Borgir Metal Hammer Golden Gods Awards Nominacja [79]
2007 Nominacja [80]
Metal In Sorte Diaboli Alarmprisen Nagroda [81]
Spellemannprisen Nominacja [10]
Årets Musikkvideo „The Serpentine Offering” Nagroda
2008 Best Video Metal Hammer Golden Gods Awards Nagroda [82]
2009 Best International Band Dimmu Borgir Nominacja [83]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyclopaedia Metallum – Dimmu Borgir. metal-archives.com. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
  2. a b c Garry Sharpe-Young: Dimmu Borgir Biography. musicmight.com. [dostęp 2009-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-28)]. (ang.).
  3. Ben Ratliff: POP VIEW; A New Heavy-Metal Underground Emerges. nytimes.com, 15 lutego 1998. [dostęp 2009-07-24]. (ang.).
  4. Bradley Torreano: Dimmu Borgir Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  5. Bradley Torreano: Dimmu Borgir For All Tid review. allmusic.com. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  6. John Serba: Dimmu Borgir Stormblåst review. allmusic.com. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  7. Jason Anderson: Dimmu Borgir Enthrone Darkness Triumphant review. allmusic.com. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  8. Dimmu Borgir – „Live & Plugged vol.2”. nuclearblast.de. [dostęp 2011-12-01]. (ang.).
  9. Steve Huey: Dimmu Borgir Godless Savage Garden review. allmusic.com. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  10. a b c d e f Spellemannprisen (wyszukaj Dimmu Borgir pod SØK I ARKIVET). spellemann.no. [dostęp 2016-10-26]. (norw.).
  11. Steve Huey: Dimmu Borgir Spiritual Black Dimensions review. allmusic.com. [dostęp 2010-04-21]. (ang.).
  12. Dimmu Borgir zakończył już nagrywanie nowego albumu. rockmetal.pl. [dostęp 2016-11-01]. (pol.).
  13. Dimmu Borgir – „Sons of Satan Gather for the Attack”. allmusic.com. [dostęp 2011-12-01]. (ang.).
  14. Brian O’Neill: Dimmu Borgir Puritanical Euphoric Misanthropia review. allmusic.com. [dostęp 2009-10-11]. (ang.).
  15. a b Z zespołem Dimmu Borgir pożegnał się dotychczasowy gitarzysta Astennu.. rockmetal.pl. [dostęp 2016-11-01]. (pol.).
  16. Roszady personalne w ekipie Dimmu Borgir. rockmetal.pl. [dostęp 2016-11-01]. (pol.).
  17. Kevin Boyce. Loud Rock DVDs. „CMJ New Music Report”. 56, Tom 72, Nr 776, s. 24. CMJ Network, Inc.. ISSN 0890-0795. (ang.). 
  18. DIMMU BORGIR Set Release Date For ‘Death Cult Armageddon’. blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  19. John Serba: Dimmu Borgir Death Cult Armageddon review. allmusic.com. [dostęp 2009-12-01]. (ang.).
  20. a b Dimmu Borgir Norwegian Albums Chart. norwegiancharts.com. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  21. DIMMU BORGIR’s ‘Death Cult Armageddon’ Surpasses 100,000 Mark According To SOUNDSCAN. blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  22. OZZFEST 2004: The Official Press Release. blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  23. DIMMU BORGIR Confirm Drummer’s Departure, Vow To Carry On – Jan. 27, 2004. blabbermouth.net. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
  24. It’s Official: DIMMU BORGIR Recruit Session Drummer RENO KIILERICH. blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  25. DIMMU BORGIR Drummer Sits Out OZZFEST, NILE’s LAUREANO Steps In. blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  26. It’s Official: MAYHEM’s HELLHAMMER To Play On New DIMMU BORGIR Album. blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  27. DIMMU BORGIR: New Full ‘Story/Concept’ Album Due Late 2006. blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  28. DIMMU BORGIR: New Version Of ‘Stormblåst’ To Include Bonus DVD. blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  29. Dimmu Borgir: Żadnych zasad. muzyka.onet.pl. [dostęp 2009-07-23]. (pol.).
  30. Katie Hasty: Lavigne Remains No. 1 As Joe Debuts High. billboard.com. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  31. Dimmu Borgir ogłasza datę premiery. rockmetal.pl. [dostęp 2009-07-23]. (pol.).
  32. DANZIG, DIMMU BORGIR, MOONSPELL: Photos From L.A. 'Blackest Of The Black’ Show Available – Nov. 11, 2008. blabbermouth.net. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
  33. Dimmu Borgir w Warszawie. rockmetal.pl. [dostęp 2009-07-23]. (pol.).
  34. DIMMU BORGIR: ‘In Sorte Diaboli’ Certified Gold In Norway – Nov. 12, 2007. blabbermouth.net. [dostęp 2011-11-28]. (ang.).
  35. a b c DIMMU BORGIR’s ‘The Invaluable Darkness’ DVD Tops Norwegian Chart. blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  36. DIMMU BORGIR Announces Session Musicians For BLACKEST OF THE BLACK TOUR. blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  37. DIMMU BORGIR To Utilize Former VADER Drummer On Next Studio Album. blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  38. DIMMU BORGIR: SILENOZ And GALDER ESP Signature Guitars Unveiled – Apr. 2, 2009. blabbermouth.net. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
  39. DIMMU BORGIR: ‘Dark Fortress’ Preview Book To Be Made Available At WIZARD WORLD PHILADELPHIA – June 16, 2009. blabbermouth.net. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
  40. 'Dimmu Borgir: Dark Fortress’ Comic Coming Soon – May 5, 2009. blabbermouth.net. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
  41. DIMMU STATEMENT. dimmu-borgir.com, 31 August, 2009. [dostęp 2009-08-31]. (ang.).
  42. DIMMU BORGIR Working On 'Grand, Huge, Epic And Primal’ New Album – Jan. 31, 2010. blabbermouth.net. [dostęp 2010-06-21]. (ang.).
  43. DIMMU BORGIR: New Album Update – June 1, 2010. blabbermouth.net. [dostęp 2010-06-21]. (ang.).
  44. DIMMU BORGIR: Part 1 Of New Album Artwork Unveiled – July 6, 2010. blabbermouth.net. [dostęp 2010-06-21]. (ang.).
  45. It’s Official: SNOWY SHAW Is The New Bassist/Clean Vocalist For DIMMU BORGIR – Aug. 24, 2010. blabbermouth.net. [dostęp 2010-08-24]. (ang.).
  46. SNOWY SHAW: ‘Misunderstandings’ And ‘Lack Of Communication’ Led To My Split With DIMMU BORGIR. blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  47. Bujas Katarzyna „KTM”, Verghityax: Wywiad z Shagrathem z Dimmu Borgir. rockmetal.pl. [dostęp 2010-10-15]. (pol.).
  48. DIMMU BORGIR To Perform With Orchestra In Oslo Tomorrow; Rehearsal Photos Available. blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  49. DIMMU BORGIR Still Working On Official 'Forces Of The Northern Night’ Concert DVD. blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  50. Dimmu Borgir – „Forces Of The Northern Night”: DVD z orkiestrą, „Onet Muzyka”, 12 stycznia 2017 [dostęp 2017-07-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-13] (pol.).
  51. Dimmu Borgir wraca ze starym koncertem. antyradio.pl. [dostęp 2016-11-01]. (pol.).
  52. DIMMU BORGIR Joined By Orchestra, Choir At Germany’s WACKEN Open AIR; Pro-Shot Footage. blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  53. a b c Seymour Duncan: Silenoz – Dimmu Borgir. seymourduncan.com. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
  54. Randall: Galder – Dimmu Borgir. randallamplifiers.com. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
  55. EMG: Galder – Dimmu Borgir. emginc.com. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
  56. B.C. Rich Vortex Signature Warlock Bass: Let Chaos Entwine. gearwire.com. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
  57. Meinl: Dariusz Brzozowski. meinlcymbals.com. [dostęp 2009-03-24]. (ang.).
  58. Pearl: Dariusz „Daray” Brzozowski. pearleurope.com. [dostęp 2010-06-17]. (ang.).
  59. a b Dimmu Borgir/Longplay-Chartverfolgung. austriancharts.at. [dostęp 2016-10-31]. (niem.).
  60. a b c Dimmu Borgir Finnish Albums Chart. finnishcharts.com. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  61. Dimmu Borgir French Albums Chart. lescharts.com. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  62. a b c Dimmu Borgir/Longplay-Chartverfolgung. musicline.de. [dostęp 2016-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (niem.).
  63. a b Dimmu Borgir Dutch Albums Chart. dutchcharts.nl. [dostęp 2016-10-31]. (niderl.).
  64. Dimmu Borgir Swedish Albums Chart. swedishcharts.com. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  65. Dimmu Borgir Billboard Chart History. billboard.com. [dostęp 2016-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-01)]. (ang.).
  66. IFPI: Norsk platebransje (wyszukaj Dimmu Borgir pod Søk artist i trofélister). ifpi.no. [dostęp 2011-12-01]. (norw.).
  67. Veckolista DVD Album – Vecka 20, 2002. sverigetopplistan.se. [dostęp 2013-10-06]. (szw.).
  68. VG-lista: Topp DVD, 2008. lista.vg.no. [dostęp 2011-12-01]. (norw.).
  69. Dimmu Borgir, World Misanthropy, DVD, Nucelar Blast Records, Nr katalowogowy: NB 393-9, NB 393-9, NB 858-2.
  70. Dimmu Borgir – „Progenies of the Great Apocalypse”. mtv.com. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
  71. Dimmu Borgir – „Vredesbyrd”. mtv.com. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
  72. DIMMU BORGIR: 'Sorgens Kammer – Del II’ Video Posted Online. blabbermouth.net. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  73. Dimmu Borgir – „The Serpentine Offering”. mtv.com. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
  74. DIMMU BORGIR: ‘The Sacrilegious Scorn’ Video Available. blabbermouth.net. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  75. DIMMU BORGIR: ‘The Chosen Legacy’ Video Available. blabbermouth.net. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  76. DIMMU BORGIR’s ‘Gateways’ Video Makes Its Official Online Debut. blabbermouth.net. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  77. Dimmu Borgir – Videos. metalstorm.net. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  78. Alarmpris-vinnere. alarmprisen.no. [dostęp 2014-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-04)]. (norw.).
  79. Metal Hammer Golden Gods Awards po raz 2.. muzyka.gery.pl. [dostęp 2009-07-23]. (pol.).
  80. LAMB OF GOD, IRON MAIDEN, SLAYER, MACHINE HEAD Among ‘Golden Gods’ Nominees. blabbermouth.net. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  81. DIMMU BORGIR Honored In ‘Metal’ Category At Norway’s ALARMPRISEN – Oct. 29, 2007. blabbermouth.net. [dostęp 2011-11-28]. (ang.).
  82. METAL HAMMER GOLDEN GODS AWARDS: Complete List Of Winners – June 17, 2008. blabbermouth.Net. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
  83. Slipknot lead the way on Metal Hammer Golden Gods Awards. music-news.com. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).