Edward Arnekker

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Arnekker
Ilustracja
porucznik intendent porucznik intendent
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1898
Radom

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1920–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Późniejsza praca

urzędnik, wykładowca

Edward Emil Arnekker (ur. 19 lutego 1898 w Radomiu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski socjolog i ekonomista, wykładowca, porucznik intendent Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Symboliczny grób Edwarda Arnekkera

Urodził się jako syn Ryszarda i Aurelii z domu Gessner. Przed 1914 był drużynowym Drużyny Harcerzy im. Waleriana Łukasińskiego w Łodzi[1]. W 1918 ukończył wydział handlowy Wyższej Szkoły Realnej Zgromadzenia Kupców w Łodzi[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego i brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 2 pułku Ułanów Grochowskich oraz 9 dywizjonu artylerii konnej[3].

W latach 1920-1923 studiował w Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie. Tam obronił pracę dyplomową O systemie nakładczym w krawiectwie Brzezin[2]. W późniejszych latach studiował przez cztery semestry na Uniwersytecie Columbia oraz także przez cztery semestry prawo na Uniwersytecie Warszawskim[2]. W czasie studiów pracował w macierzystej uczelni, w Katedrze Socjologii i Historycznych Nauk Ekonomicznych, następnie w Katedrze Nauk Ekonomicznych Historycznych[2]. Od października 1922 do września 1924, od lipca 1929 do lipca 1933 i od sierpnia 1935 do września 1935 był zatrudniony w Głównym Urzędzie Statystyczny[2]. W GUS opracował m.in. spis urzędnik państwowych, uczestniczył w pracach związanych ze spisem ludności i spisem rolnym, badał strukturę drobnego przemysłu, rzemiosła i chałupnictwa[2]. Pracował też w Urzędzie Rady Ministrów. Wykładał w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie i w Wolnej Wszechnicy Polskiej[2].

Publikował m.in. na łamach Statystyki Pracy, Ekonomisty oraz w wydawnictwach Instytutu Gospodarstwa Społecznego[2]. Działał w ramach Towarzystwa Ekonomistów i Statystyków Polskich[4], był członkiem zwyczajnym Polskiego Towarzystwa Statystycznego (1938, 1939)[5].

Został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy w korpusie oficerów intendentów ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925. Był przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 16. lokatą w korpusie oficerów intendentów[3].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[7].

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, 26 kwietnia 2009 został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Edwarda Arnekkera przy Zespole Szkół Publicznych im. Kard. S. Wyszyńskiego w Wierzchowinach[8].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Produkcja przemysłowa a zatrudnienie i zarobki w 1930 roku (1932)
  • Chałupnictwo sitarskie w Biłgorajskiem (1933)
  • Przejawy kryzysu w rzemiośle i chałupnictwie (1934)
  • Drobny przemysł i chałupnictwo (1934, współautorzy: Zygmunt Kusociński, Antoni Kuroczycki, Ludwik Krzywicki, Zofia Brzózy)
    • La petite industrie et l’industrie à domicile. Tom 2
  • O kontrolowanej obserwacji porównawczej, jako metodzie badania struktury i właściwości zespołów społecznych (studium socjologiczne) (1935)
  • Zagadnienia psychologii społecznej w odniesieniu do życia społecznego wojska (1937)
  • Ubezpieczenia społeczne zagranicą (1938)
  • Badanie stosunków społecznych i gospodarczych dla celów szkolnych (1938)
  • System nakładowy w krawiectwie Brzezin. Le travail à domicile dans la confection des habits à Porgeziny
Inne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Historia 2 Łódzkiej Drużyny Harcerzy im. Waleriana Łukasińskiego 1912 – 2002. s. 6, 44. [dostęp 2015-03-05].
  2. a b c d e f g h Słownik biograficzny statystyków polskich, wyd. Główny Urząd Statystyczny i Polskie Towarzystwo Statystyczne, Warszawa 1998, s. 21-22 (biogram autorstwa Rafała Mozołowskiego).
  3. a b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 627.
  4. Chałupnictwo w Polsce a kryzys gospodarczy. „Orędownik Wrzesiński”, s. 3, nr 135 z 22 listopada 1930. 
  5. Polskie Towarzystwo Statystyczne 1912–2012. Warszawa: Polskie Towarzystwo Statystyczne, 2012, s. 275, 278. ISBN 978-83-7027-500-6.
  6. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  7. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].
  8. I Rajd Katyński w PSP Bierwce. pspbierwce.pl, 6 maja 2014. [dostęp 2015-03-05].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]