Edward Szymański (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Szymański
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 września 1938
Wylatowo

Szef Kancelarii Prezydenta RP (p.o.)
Okres

od 31 października 1997
do 1 grudnia 1997

Poprzednik

Danuta Waniek

Następca

Danuta Hübner

Szef Kancelarii Prezydenta RP (p.o.)
Okres

od 19 października 2005
do 23 grudnia 2005

Poprzednik

Jolanta Szymanek-Deresz

Następca

Andrzej Urbański

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski

Edward Stanisław Szymański (ur. 7 września 1936 w Wylatowie) – polski działacz partyjny i państwowy. W latach 1996–2005 podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP, w 1997 oraz 2005 p.o. jej szefa. Poseł na Sejm PRL VII, VIII i IX kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Franciszka i Heleny. Od 1954 do 1956 zasiadał w zarządzie powiatowym Związku Młodzieży Polskiej w Mogilnie, a w latach 1957–1960 był I sekretarzem tamtejszych powiatowych struktur Związku Młodzieży Socjalistycznej. W 1955 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Ukończył studia na Wydziale Ekonomicznym Wyższej Szkoły Nauk Społecznych w Warszawie (1966).

W latach 1960–1963 i 1966–1968 był sekretarzem ds. propagandy Komitetu Powiatowego PZPR w Mogilnie. Następnie pełnił funkcję I sekretarza w KP PZPR w Tucholi (1968–1970) oraz w Komitecie Miejskim i Powiatowym partii w Grudziądzu (1970–1973). W latach 1973–1975 pełnił funkcję I wicewojewody bydgoskiego. Przeszedł następnie na stanowisko I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR we Włocławku, jednocześnie był przewodniczącym tamtejszej Wojewódzkiej Rady Narodowej; funkcje te pełnił do 1981. Jednocześnie od 1975 do 1980 był zastępcą członka, a następnie do 1981 członkiem Komitetu Centralnego PZPR.

W latach 1976–1989 pełnił mandat poselski z ramienia PZPR (VII, VIII i IX kadencja). Od 1981 kierował Biurem Spraw Sejmowych KC PZPR. W okresie 1989–1990 był kierownikiem Wydziału Organów Przedstawicielskich KC PZPR. W latach 1990–1996 pełnił funkcję dyrektora Biura kolejno Parlamentarnego Klubu Lewicy Demokratycznej i Klubu Parlamentarnego Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W listopadzie 1996 został powołany przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego na stanowisko podsekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP, krótko był p.o. jej szefa w 1997. Zachował stanowisko w drugiej kadencji Aleksandra Kwaśniewskiego (od grudnia 2000 do grudnia 2005). Zajmował się w Kancelarii nadzorem nad Biurem Finansowym, Biurem Administracyjno-Gospodarczym oraz Biurem Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa. Po wyborze dotychczasowej szefowej Kancelarii Jolanty Szymanek-Deresz do Sejmu RP, został w październiku 2005 ponownie p.o. szefa Kancelarii, będąc nim do końca kadencji Aleksandra Kwaśniewskiego.

Żonaty, ma syna.

Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2005)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]