Ryszard Kalisz

Ryszard Kalisz
Ryszard Kalisz (2013)
Pełne imię i nazwisko	Ryszard Roman Kalisz
Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1957 Warszawa
Minister spraw wewnętrznych i administracji
Okres	od 2 maja 2004 do 31 października 2005
Przynależność polityczna	Sojusz Lewicy Demokratycznej
Poprzednik	Jerzy Szmajdziński (p.o.)
Następca	Ludwik Dorn
Szef Kancelarii Prezydenta RP
Okres	od 13 listopada 1998 do 13 czerwca 2000
Przynależność polityczna	Sojusz Lewicy Demokratycznej
Poprzednik	Danuta Hübner
Następca	Jolanta Szymanek-Deresz
Odznaczenia

Ryszard Roman Kalisz (ur. 26 lutego 1957 w Warszawie) – polski prawnik i polityk, adwokat.

Poseł na Sejm IV, V, VI i VII kadencji, w latach 1998–2000 szef Kancelarii Prezydenta RP, w latach 2004–2005 minister spraw wewnętrznych i administracji.

Życiorys

Syn Andrzeja i Izabelli; jego ojciec pracował jako adwokat.

W 1978 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, wcześniej działał w Socjalistycznym Związku Studentów Polskich, w którym pełnił funkcję wiceprzewodniczącego głównej komisji rewizyjnej. W 1980 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, odbył aplikację sądową (1981–1983), a następnie adwokacką (1984–1987). Przebywał także na stażu w Zurychu (1985). W 1987 zaczął praktykować jako adwokat.

W 1990 przystąpił do Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1993 do 1996 był zastępcą przewodniczącego Trybunału Stanu, następnie przedstawicielem prezydenta w Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego. W latach 1997–2000 pełnił funkcję sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP, od 1998 do 2000 był szefem KPRP. W 2000 kierował kampanią wyborczą ubiegającego się o reelekcję Aleksandra Kwaśniewskiego. Od 2000 zasiadał w Radzie Bezpieczeństwa Narodowego.

W 1999 należał do grona założycieli partii Sojusz Lewicy Demokratycznej, został także wybrany do zarządu krajowego. W wyborach w 2001 po raz pierwszy uzyskał mandat poselski z okręgu warszawskiego. Objął funkcję przewodniczącego Komisji Ustawodawczej. Przewodniczył także Polsko-Niemieckiej Grupie Parlamentarnej, a w 2003 był krótko członkiem komisji śledczej do zbadania tzw. afery Rywina (zastąpiła go w komisji Anita Błochowiak).

W maju 2004 został powołany na stanowisko ministra spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Marka Belki. W maju 2005 podał się do dymisji m.in. w związku z informacjami prasowymi na temat rzekomych powiązań oficerów Komendy Głównej Policji z mafią. Dymisja nie została przyjęta przez premiera Marka Belkę.

Był członkiem komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich w 2005. W wyborach parlamentarnych w 2005 ponownie został wybrany z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej (zdobywając największą liczbę głosów spośród wszystkich kandydatów SLD).

Pod koniec listopada 2005 prezydent Aleksander Kwaśniewski wszczął procedurę o ułaskawienie odnośnie Ryszarda Kalisza, który został uznany winnym pomówienia. Proces karny dotyczył jego wypowiedzi związanej z zajściami na wiecu wyborczym Aleksandra Kwaśniewskiego w 2000 w Białymstoku. Radny Jacek Żalek uznał, że Ryszard Kalisz naruszył jego dobre imię, pomawiając go o zorganizowanie i kierowanie uzbrojoną w noże i gazy obezwładniające grupą mężczyzn zakłócających wiec Aleksandra Kwaśniewskiego. Postępowanie w sprawie z prywatnego oskarżenia Jacka Żalka przeciwko Ryszardowi Kaliszowi zostało warunkowo umorzone w październiku 2005, orzeczono też zadośćuczynienie.

W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci uzyskał mandat poselski, kandydując z listy koalicji Lewica i Demokraci i otrzymując 37 623 głosy. 11 stycznia 2008 został wybrany na przewodniczącego Komisji śledczej do zbadania okoliczności śmierci Barbary Blidy. 22 kwietnia 2008 zasiadł w klubie Lewica (we wrześniu 2010 przemianowanym na klub SLD). Od czerwca tego samego roku zasiadał w zarządzie krajowym SLD. Utracił tę funkcję w październiku 2010, nie uzyskując wotum zaufania na partyjnej konwencji. W wyborach parlamentarnych w 2011 po raz czwarty uzyskał mandat posła, kandydując z 1. miejsca listy okręgowej SLD i zdobywając w okręgu Warszawa I 53 451 głosów, co stanowiło 5,25% głosów oddanych w tym okręgu.

Ubiegał się o funkcję przewodniczącego klubu poselskiego SLD, przegrywając z Leszkiem Millerem. W 2012 powrócił w skład zarządu krajowego partii. Z powodu kontaktów z ruchem Europa Plus (związanym z Aleksandrem Kwaśniewskim i Ruchem Palikota) w marcu 2013 został zawieszony w prawach członka SLD, a w kwietniu tego samego roku wykluczony z partii. Zrezygnował z członkostwa w klubie poselskim SLD, a następnie stanął na czele powołanego przez siebie stowarzyszenia Dom Wszystkich Polska, współpracującego z Europą Plus.

Został także członkiem rady programowej fundacji zielonej polityki Zielony Instytut.

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 Ryszard Kalisz kandydował z listy Europy Plus w okręgu warszawskim, jednak koalicja nie uzyskała mandatów i po wyborach przestała istnieć. Zapowiadał powołanie partii na bazie DWP. W wyborach samorządowych w 2014 jego ugrupowanie uczestniczyło w koalicji SLD Lewica Razem. W 2015 Ryszard Kalisz nie kandydował w kolejnych wyborach parlamentarnych.

Życie prywatne

Był żonaty z Anną Żur-Kalisz, z którą rozwiódł się w 2009. W 2015 zawarł związek małżeński z Dominiką Lis. Ma synów Ignacego (ur. 2013) i Fryderyka (ur. 2015).

Publikacje

• Z prawa na lewo (współautor Krzysztof Kotowski), Wydawnictwo Buchmann, Warszawa 2012, ​ISBN 978-83-7670-588-0​.
• Ryszard i kobiety, G+J Gruner + Jahr Polska, Warszawa 2013, ​ISBN 978-83-7778-324-5​.
• Ryszard i Polska. Dlaczego jest, jak jest, Edipresse Książki, Warszawa 2016, ​ISBN 978-83-7945-273-6​.

Odznaczenia

• Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (2000)
• Złoty Krzyż Zasługi (1997)
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)

Bibliografia

• Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 10 kwietnia 2012].