Przejdź do zawartości

Emil Sutowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emil Sutowski
Ilustracja
Emil Sutowski, 2010
Data i miejsce urodzenia

19 września 1977
Baku

Obywatelstwo

ZSRR
Izrael

Tytuł szachowy

arcymistrz (1996)

Ranking FIDE

2615 (01.06.2022)

Ranking krajowy FIDE

3[1]

Emil Sutowski (ur. 19 września 1977 w Baku) – izraelski szachista pochodzenia azerskiego, arcymistrz od 1996 roku.

Kariera szachowa

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze sukcesy odniósł w juniorskich mistrzostwach Związku Radzieckiego, gdzie mieszkał do czternastego roku życia. Po zmianach politycznych w 1991 roku wyemigrował do Izraela. W 1995 r. zdobył w Holon tytuł wicemistrza Europy juniorów do lat 20, natomiast w 1996 r. w Medellin – tytuł mistrza świata juniorów. Za ten rezultat Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu tytuł arcymistrza. W 1997 roku zwyciężył w silnie obsadzonym turnieju w Hoogeveen (przed Judit Polgár, Loekiem van Welym i Wasilijem Smysłowem) oraz turniej w Buenos Aires. W kolejnych latach zajął pierwsze miejsce w turniejach na wyspie Man (w 1998 roku), w Essen (1999) i Hastings (2000). W 2001 roku w Ochrydzie zdobył tytuł mistrza Europy, wyprzedzając przyszłego mistrza świata FIDE, Rusłana Ponomariowa[2]. Podzielił również I miejsce (wraz z Peterem Heine Nielsenm) w Esbjergu (turniej The North Sea Cup). W 2003 roku zwyciężył w rozgrywanych po raz pierwszy internetowych mistrzostwach Europy[3] oraz triumfował (wraz z Aleksandrem Bielawskim) w memoriale MIlana Vidmara w Zrečach. Rok 2004 rozpoczął od wygranej w turnieju w Pampelunie, wspólnie z Lukiem McShanem i Miguelem Illescasem Cordobą. Podzielił także I miejsce (m.in. wraz z Lewonem Aronianem, Jaanem Ehlvestem oraz Aleksiejem Driejewem) w otwartym turnieju w Reykjaviku. W 2005 roku podzielił I miejsca w dwóch kolejnych turniejach open – w Gibraltarze i Aeroflot Open w Moskwie. Te sukcesy zaowocowały zaproszeniem do prestiżowego turnieju kołowego w Dortmundzie, na którym w efektownym stylu wygrał partię z Władimirem Kramnikiem, nie odnosząc jednak sukcesu w końcowej klasyfikacji. W tym samym roku wystąpił również w Pucharze Świata, awansując do III rundy (w której uległ Etienne Bacrot)[4]. W 2006 podzielił I lokatę w Saratowie i Aszdodzie. W 2007 podzielił II miejsce (za Władimirem Akopianem) w silnie obsadzonym turnieju open w Gibraltarze oraz zdobył w Dreźnie tytuł wicemistrza Europy[5].

Dwukrotnie uczestniczył w turniejach o mistrzostwo świata FIDE. W 2000 roku w New Delhi odpadł w I rundzie[6], a w 2001 roku w Moskwie dotarł do rundy III, w której został pokonany przez Wasilija Iwanczuka[7].

Wielokrotnie reprezentował Izrael w turniejach drużynowych, m.in.:

Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 stycznia 2012 r., z wynikiem 2703 punktów zajmował wówczas 41. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 2. miejsce (za Borysem Gelfandem) wśród izraelskich szachistów[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]