Fencyklidyna
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny | C17H25N | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Masa molowa | 243,39 g/mol | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wygląd | białe, krystaliczne ciało stałe[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | 77-10-1 2981-31-9 (bromowodorek) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem | 6468[2] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| DrugBank | DB03575[3] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klasyfikacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Legalność w Polsce | substancja psychotropowa grupy II-P | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Fencyklidyna, PCP[5] (łac. Phencyclidinum) – organiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna zaliczana do dysocjantów, pochodna piperydyny. W przeszłości fencyklidyna używana była do znieczulania przedoperacyjnego, jednak ze względu na swe psychoaktywne działanie i neurotoksyczność została wycofana z lecznictwa[6].
PCP zostało opatentowane w 1952 roku przez firmę Parke-Davis[potrzebny przypis].
Działanie[edytuj]
Działanie farmakologiczne fencyklidyny polega na blokowaniu otwartego kanału receptora NMDA, co skutkuje silniejszą depolaryzacją neuronu[7]. Na czarnym rynku bywa sprzedawana w formie proszku, płynu, tabletek lub kapsułek.
Efekty działania fencyklidyny są bardzo zróżnicowane i zależne od wielu czynników. Niewielka ilość środka może wywołać uczucie oziębłości i obojętności wobec otoczenia bądź poczucie siły i niewrażliwość. Ponadto może spowodować odrętwienie i zakłócenie mowy oraz uniemożliwić koordynację ruchów. Większe dawki mogą spowodować silną depersonalizację i konfuzję, delirium, trudności lub całkowite uniemożliwienie poruszania się.
Przypisy
- ↑ a b c Fencyklidyna (ang.). [martwy link] The Chemical Database. The Department of Chemistry, University of Akron. [dostęp 2012-08-15].
- ↑ Fencyklidyna – podsumowanie (ang.). PubChem Public Chemical Database.
- ↑ a b Fencyklidyna (DB03575) – informacje o substancji aktywnej (ang.). DrugBank.
- ↑ Fencyklidyna (ang.) w bazie ChemIDplus. United States National Library of Medicine. [dostęp 2012-08-15].
- ↑ Podręczny słownik chemiczny. Romuald Hassa, Janusz Mrzigod, Janusz Nowakowski (redaktorzy). Wyd. I. Katowice: Videograf II, 2004, s. 34. ISBN 8371832400.
- ↑ Stephen A. Maisto: Drug Use and Abuse. Thompson Wadsworth, 2004. ISBN 0155085174.
- ↑ Kapur, S. and P. Seeman. "NMDA receptor antagonists ketamine and PCP have direct effects on the dopamine D2 and serotonin 5-HT2receptors¾implications for models of schizophrenia" Molecular Psychiatry. 7(8): 837–844 (2002)
|
|||||
