Fencyklidyna

Fencyklidyna
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 1-(1-fenylocykloheksylo)piperydyna Inne nazwy i oznaczenia PCP, anielski pył
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C17H25N
Masa molowa	243,39 g/mol
Wygląd	białe, krystaliczne ciało stałe
SMILES C1CCC(CC1)(C2=CC=CC=C2)N3CCCCC3
Identyfikacja
Numer CAS	77-10-1 2981-31-9 (bromowodorek)
PubChem	6468
DrugBank	DB03575
Właściwości Temperatura topnienia 46–46,5 °C Temperatura wrzenia 118 °C (0,5 torr) logP 4,69 Kwasowość (pKa) 8,29
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki chlorowodorek Niebezpieczeństwo Zwroty H H301 Zwroty P P301+P310 Europejska klasyfikacja substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanej karty charakterystyki chlorowodorek Toksyczny (T) Zwroty R R25 Zwroty S S36/37, S45 Numer RTECS TN2272590 Dawka śmiertelna LD50 2,8 mg/kg (mysz, dootrzewnowo)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
Legalność w Polsce	substancja psychotropowa grupy II-P
Farmakokinetyka Działanie halucynogenne, znieczulające Okres półtrwania 7-46 h
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie, wziewnie, donosowo

Fencyklidyna, PCP (łac. Phencyclidinum) – organiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna zaliczana do dysocjantów, pochodna piperydyny. W przeszłości fencyklidyna używana była do znieczulania przedoperacyjnego, jednak ze względu na swe psychoaktywne działanie i neurotoksyczność została wycofana z lecznictwa.

PCP zostało opatentowane w 1952 roku przez firmę Parke-Davis^{[potrzebny przypis]}.

Działanie

Działanie farmakologiczne fencyklidyny polega na blokowaniu otwartego kanału receptora NMDA, co skutkuje silniejszą depolaryzacją neuronu. Na czarnym rynku bywa sprzedawana w formie proszku, płynu, tabletek lub kapsułek.

Efekty działania fencyklidyny są bardzo zróżnicowane i zależne od wielu czynników. Niewielka ilość środka może wywołać uczucie oziębłości i obojętności wobec otoczenia bądź poczucie siły i niewrażliwość. Ponadto może spowodować odrętwienie i zakłócenie mowy oraz uniemożliwić koordynację ruchów. Większe dawki mogą spowodować silną depersonalizację i konfuzję, delirium, trudności lub całkowite uniemożliwienie poruszania się.

Przypisy

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć medycznych i pokrewnych w Wikipedii.