Franciszek Bednarski
 major kawalerii
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Franciszek Władysław Józef Bednarski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 kwietnia 1897 |
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca szwadronu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    
| |
Franciszek Władysław Józef Bednarski (ur. 2 kwietnia 1897 w Kunicach, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 2 kwietnia 1897 w Kunicach, w ówczesnym powiecie wielickim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Kacpra i Anny z Piwowarskich[1][2]. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego w Krakowie[2].
5 października 1914 wstąpił do Legionów Polskich[2]. Początkowo służył w Batalionie Uzupełniającym kapitana Andrzeja Galicy w Krakowie[2]. 29 października 1914 przeszedł w Suchej do kadry kawalerii podporucznika Alberta Kordeckiego, z którym odszedł 30 listopada 1914 na Węgry do Nagyszölös[2].
12 marca 1918 został aresztowany przez Austriaków i internowany w Witkowicach pod Krakowem[2]. 20 kwietnia tego roku zwolniony z wojska austro-węgierskiego przez komisję superrewizyjną z powodu złamania lewej ręki[2]. 1 listopada 1918 został przyjęty do odtwarzanego w Krakowie 2 pułku ułanów, późniejszego 2 pułku szwoleżerów, jako jednoroczny wachmistrz[2].
19 stycznia 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[3]. 15 kwietnia tego roku został przeniesiony do 24 pułku ułanów[2][4][5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 240. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[6][7][8]. Po ukończeniu kursu w Centralnej Szkole Kawalerii w Grudziądzu (od 15 grudnia 1923 do 17 marca 1924) został przeniesiony do 21 pułku ułanów w Równem[2][9][10][11][12]. 27 stycznia 1930 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1930 stopień rotmistrza w korpusie oficerów kawalerii i 6. lokatą[13][14][15]. 2 stycznia 1937 został wyznaczony na stanowisko komendanta Rejonu Przysposobienia Wojskowego Konnego 13 Dywizji Piechoty w Równem[2][16]. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 4. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[17][18].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 był dowódcą szwadronu kawalerii dywizyjnej nr 13, który był organiczną jednostką 13 DP[19][20]. Dostał się do sowieckiej niewoli i został osadzony w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[1]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[21].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[22]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[23].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[24][25]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[11][18] (po raz trzeci „za udział w b. Legionach Polskich”[26])
- Srebrny Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”[27][18]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych[28]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- zbrodnia katyńska
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 22.
- ↑ a b c d e f g h i j k Bednarski Franciszek Władysław Józef. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-08-11].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 29 stycznia 1921, s. 139.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 266.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 647.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 170.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 684.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 606.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 576.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 310.
- ↑ a b Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 34.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 648.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930, s. 27.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 87.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 153.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 534.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 534.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 133.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 72.
- ↑ Przemsza-Zieliński 1995 ↓, s. 166.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-05-05].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 365.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 699.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 53.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-08-11].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Nakładem „Przeglądu Kawaleryjskiego”, 1930.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Jan Przemsza-Zieliński: Wrześniowa Księga Chwały Kawalerii Polskiej. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1995. ISBN 83-11-08380-0.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Internowani w Witkowicach
- Majorowie kawalerii II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Odznaką Pamiątkową Więźniów Ideowych
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 21 Pułku Ułanów Nadwiślańskich
- Oficerowie 24 Pułku Ułanów
- Oficerowie dowództwa 13 Kresowej Dywizji Piechoty
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Ułani Legionów Polskich
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1940
- Pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach w Charkowie