Przejdź do zawartości

GAZ-3102 Wołga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
GAZ-3102 Wołga
Ilustracja
Producent

GAZ

Okres produkcji

1982–2009

Miejsce produkcji

 ZSRR, Gorki (1982–1991)
 Rosja, Niżny Nowogród (1991–2009)

Poprzednik

GAZ-24 Wołga

Dane techniczne
Segment

E

Typy nadwozia

4-drzwiowy sedan

Silniki

R4 benzynowe:
2,45 l, 105 KM
2,45 l, 100 KM
2,28 l, 145 KM

Skrzynia biegów

4- lub 5-biegowa mechaniczna

Napęd

silnik wzdłużnie z przodu, napędza tylne koła

Długość

4960 mm

Szerokość

1820 mm

Wysokość

1476 mm

Rozstaw osi

2800 mm

Masa własna

1470 kg

Liczba miejsc

5

Dane dodatkowe
Pokrewne

GAZ-24 Wołga
GAZ-31029 Wołga

Konkurencja

Mercedes-Benz 124
Tatra 613

GAZ-3102 późnej produkcji

GAZ-3102 Wołga (ros. ГАЗ-3102 «Волга») – samochód osobowy produkcji radzieckich zakładów GAZ, zmodernizowana wersja Wołgi GAZ 24, produkowana w latach 1982–2009.

Historia powstania i opis

[edytuj | edytuj kod]

Charakterystyczną cechą przemysłu motoryzacyjnego ZSRR była produkcja luksusowych samochodów, przewidzianych jedynie jako samochody służbowe dla urzędników i funkcjonariuszy państwowych, różniących się klasą w zależności od rangi użytkownika[1]. W połowie lat 70. w Gorkowskiej Fabryce Samochodów (GAZ) podjęto prace nad bardziej luksusową i wyposażoną w mocniejszy silnik zmodernizowaną wersją samochodu GAZ-24 Wołga, oznaczoną początkowo indeksem modelu 3101. Nowa Wołga, określana jako „dyrektorska”, miała być samochodem służbowym, wypełniającym lukę między reprezentacyjną Czajką GAZ-13, a zwykłą Wołgą i nie miała być początkowo sprzedawana na rynek prywatny[2]. Powstanie takiego samochodu było tym bardziej uzasadnione wobec faktu, że nowa wersja Czajki GAZ-14 była jeszcze większa od GAZ-13[1].

Prace nad GAZ-3101 prowadzono pod kierunkiem głównego konstruktora samochodów osobowych zakładów GAZ N. Juszmanowa. Dla oszczędności pozostawiono niezmienioną całą środkową część nadwozia, z kabiną pasażerską, natomiast zmiany dotknęły części przedniej i tylnej[2]. Część przednia została wydłużona o 20 cm, które zwiększyły strefę zgniotu[2]. Pas przedni i tylny został całkowicie zmieniony. W swojej ostatecznej postaci opracowanej w 1979 roku, samochód otrzymał prostokątne reflektory z dużymi szkłami kierunkowskazów i świateł pozycyjnych na rogach nadwozia oraz silnie podkreśloną pionową kratę atrapy chłodnicy[2], podobną do amerykańskiej mody tego okresu. Z tyłu samochód otrzymał duże poziome lampy zespolone. Wystające klamki zamieniono na wpuszczane, a w drzwiach przednich zastosowano jednoczęściowe opuszczane w całości szyby, bez przednich trójkątnych uchylanych szybek. Zbiornik paliwa przeniesiono w bezpieczne miejsce za oparciem tylnej kanapy, a koło zapasowe umieszczono pod podłogą bagażnika[2]. Całkowicie zmieniło się wnętrze samochodu. Dla polepszenia stabilności toru jazdy przy większych prędkościach, ulepszono przednie zawieszenie i zwiększono o 3,5 cm rozstaw kół, wprowadzając przy tym radialne opony[2]. Zastosowano też hamulce tarczowe z przodu. Prototyp z 1979, oznaczony GAZ-31011, miał silnik benzynowy V6 o pojemności 4250 cm³[2]. Wariant ten jednak nie trafił ostatecznie do produkcji z powodu niedopracowanego i paliwożernego silnika, w połączeniu ze światowym kryzysem paliwowym[2].

Produkcja i modernizacje

[edytuj | edytuj kod]
GAZ-3102 w muzeum radzieckiego przemysłu samochodowego w Iwanowie (oryginalne felgi kół)
GAZ-3102 przerobiony na kabriolet

Do produkcji skierowano od 1982 roku model oznaczony GAZ-3102, wykorzystujący zmodernizowany silnik benzynowy R4 o pojemności 2,45 l z dotychczasowego modelu GAZ-24. Zmodernizowany silnik ZMZ-4022.10 był nietypową jednostką, wykorzystującą układ ze wstępną komorą spalania[2]. Okazał się on jednak nie całkiem udany. Był mocniejszy (105 KM) i ekonomiczniejszy od starego silnika Wołgi, lecz miał skłonność do przegrzewania się i był bardziej skomplikowany w eksploatacji i remontach[3]. Od 1996 zaprzestano produkcji silnika ze wstępną komorą spalania i samochody produkowano ze zwykłymi silnikami 2,45 l opracowanymi dla wersji GAZ-24-10 Wołga[3]: ZMZ-402.10 o mocy 100 KM i słabszym ZMZ-4021.10 o mocy 90 KM (dostosowany do gorszej benzyny A-76)[4]. Od 1994 roku także część samochodów otrzymywała silnik ZMZ-4062.10 z wtryskiem paliwa o pojemności 2,28 l i mocy 145 KM[5], lecz był on początkowo niedopracowany i zawodny[3]. Wersje eksportowe otrzymywały także inne silniki.

W 1994 roku przeprowadzono modernizację samochodu, m.in. wprowadzono pięciobiegową skrzynię biegów zamiast czterobiegowej i nierozbieralny tylny most. Zbiornik paliwa przeniesiono pod podłogę bagażnika, a koło zapasowe – do jego wnętrza[3]. Większa modernizacja miała miejsce w 1997, kiedy zmodyfikowano zawieszenie, ulepszono system hamulcowy, wprowadzono nowe koła i nowe wnętrze (na wzór GAZ-3110 Wołga). W wyposażeniu standardowym znalazło się wspomaganie kierownicy. W 2003 ponownie ulepszono zawieszenie, a w 2005 i 2007 roku wnętrze samochodu. Od 2008 część samochodów otrzymywała silnik 2,46 l ZMZ-405, odpowiadający normie czystości spalin Euro 3[6].

Produkcję modelu GAZ-3102 i wersji pochodnych zakończono w 2009 roku, na skutek kryzysu finansowego w Rosji[6].

Inne wersje

[edytuj | edytuj kod]

Nieliczne samochody były wyprodukowane w wersji kombi GAZ-31022 (większość samochodów wersji 31022 była budowana na bazie modelu 31029). Nielicznymi wariantami były też specjalne wersje sedanów z silnikami V8, przewidziane głównie dla służb specjalnych. GAZ-31011 miał silnik ZMZ-53, GAZ-31012 – silnik pojemności 5,53 l i mocy 195 KM z GAZ-13 Czajka, a GAZ-31013 – silnik od GAZ-14 Czajka i bardziej luksusowe wnętrze. Wersje te posiadały ponadto układ napędowy od Czajki, z automatyczną skrzynią biegów[6].

W związku ze zużyciem form nadwozia zwykłego modelu Wołgi GAZ-24-10, od 1992 roku produkowano samochód GAZ-31029 Wołga, łączący zmodyfikowane nadwozie i zubożone wnętrze modelu 3102 z mechaniką i silnikami modelu 24-10[6].

Dane techniczne (GAZ-3102 wczesny)

[edytuj | edytuj kod]
Główne źródło[6]:
  • Nadwozie: stalowe, 4-drzwiowe, 5-miejscowe
  • Długość/szerokość/wysokość: 4960 / 1820 / 1476 mm
  • Rozstaw osi: 2800 mm
  • Rozstaw kół przód/tył: 1510 / 1423 mm
  • Masa własna: 1470 kg
  • Masa całkowita: 1870 kg
  • Prześwit: 156 mm
  • Szerokość tylnej kanapy: 1405 mm (szerokość wnętrza ok. 1500 mm)
  • Silnik: ZMZ-4022.10 – gaźnikowy, 4-suwowy, 4-cylindrowy rzędowy, górnozaworowy, chłodzony cieczą, umieszczony podłużnie z przodu, napędzający koła tylne
  • Pojemność skokowa: 2445 cm³
  • Średnica cylindra x skok tłoka: 92 × 92 mm
  • Moc maksymalna: 105 KM przy 4750 obr./min
  • Maksymalny moment obrotowy: 18,5 kgf · m przy 2500–3000 obr./min
  • Stopień sprężania: 8:1
  • Gaźnik: K-156
  • Skrzynia przekładniowa mechaniczna 4-biegowa, biegi do przodu zsynchronizowane, z dźwignią w podłodze (później 5-biegowa)
  • Sprzęgło: suche jednotarczowe
  • Przekładnia główna: hipoidalna, przełożenie 3,9
  • Zawieszenie przednie: niezależne, poprzeczne wahacze resorowane sprężynami śrubowymi, teleskopowe amortyzatory hydrauliczne
  • Zawieszenie tylne: zależne, sztywna oś na podłużnych resorach półeliptycznych, teleskopowe amortyzatory hydrauliczne
  • Hamulce: przednie tarczowe, tylne bębnowe, hydrauliczne, ze wspomaganiem; hamulec ręczny mechaniczny na koła tylne
  • Ogumienie: 205/70R14
  • Prędkość maksymalna: 152 km/h
  • Zużycie paliwa: 8,5 l/100 km przy V=80 km/h
  • Przyspieszenie 0–100 km/h: 16,2 s

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b GAZ-3102 „Wołga”, „Awtolegiendy SSSR” Nr 35, s. 3.
  2. a b c d e f g h i GAZ-3102 „Wołga”, „Awtolegiendy SSSR” Nr 35, s. 4.
  3. a b c d GAZ-3102 „Wołga”, „Awtolegiendy SSSR” Nr 35, s. 5.
  4. GAZ-24-10 „Wołga”, „Awtolegiendy SSSR” Nr 48, DeAgostini 2010, ISSN 2071-095X.
  5. Автомобильный двигатель ЗМЗ-4062.10 na stronie producenta ZMZ [dostęp 2010-01-23].
  6. a b c d e GAZ-3102 „Wołga”, „Awtolegiendy SSSR” Nr 35.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • GAZ-3102 „Wołga”, „Awtolegiendy SSSR” Nr 35, Moskwa: DeAgostini, 2010, ISSN 2071-095X, (ros.)