Grażyna Orlińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grażyna Orlińska
Data i miejsce urodzenia

9 lipca 1956
Ząbki

Zawód, zajęcie

poetka, autorka tekstów, scenarzystka

Strona internetowa

Grażyna Orlińska (ur. 9 lipca 1956 w Ząbkach[1]) – polska poetka, autorka tekstów piosenek, scenarzystka, jurorka festiwali muzycznych, członek ZAKR i ZAiKS. Stypendystka i laureatka nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Na początku lat 80. związana z warszawskim środowiskiem młodoliterackim i grupami poetyckimi działającymi przy Staromiejskim Domu Kultury. Z tego okresu pochodzą pierwsze, poetyckie, publikacje prasowe, spotkania autorskie oraz nagroda za cykl wierszy inspirowanych twórczością E. Muncha. W roku 1993 debiut książkowy – tomik „Kształt nieistnienia”.

Jako autorka tekstów piosenek debiutowała w roku 1984. utworem „I ty któregoś dnia” z muzyką Ryszarda Poznakowskiego[2]. Był to początek ich wieloletniej współpracy, która zaowocowała licznymi przebojami (m.in. „Chałupy welcome to” – przebój lata 1985). Przez jeden sezon, jako kierownik literacki i autorka, związana była z kabaretem popularnego Wicherka (Czesława Nowickiego).

Jest bohaterką i współscenarzystką programów telewizyjnych w reżyserii Anny Barcikowskiej „Jestem tekstylna” i „Bez makijażu” oraz radiowego reportażu autorstwa Hanny Wilczyńskiej-Toczko (Radio Gdańsk) „Grażyny Orlińskiej klimaty sopockie”.

Pisała teksty piosenek do spektakli teatralnych (m.in. T. Syrena w Warszawie oraz Teatr im. Jaracza w Olsztynie). W roku 2000, w sopockim Teatrze Atelier im. Agnieszki Osieckiej miała miejsce premiera, napisanego dla Marka Richtera, monodramu muzycznego „To miał być żart”, skomponowanego i wyreżyserowanego przez Ewę Kornecką.

Jest autorką tłumaczenia, a także współscenarzystką polskiej adaptacji spektaklu teatralnego dla dzieci „I’ll never be alone, czyli Muminek i mleko” wg Tove Jansson, miniform teatralnych „Splot” oraz „Spełni się – nie spełni”, nagradzanych na przeglądach teatrów młodzieżowych, jak również licznych piosenek dla dzieci (m.in. z płyt „Kołysankowo” i „Herbaciany zapach róż”)[2]. Współpracowała z wydawnictwem „Nowa Era”, pisząc teksty do podręczników muzycznych[3]. Do powstałego w 2005 roku serialu tv „Pełną parą” napisała piosenkę tytułową (muz. Tomasz „Snake” Kamiński)[4]. Jest autorką tekstu oficjalnego hymnu Sopotu „Ave Sopot” (muz. Agnieszka Szydłowska)[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Tomiki poezji[5][edytuj | edytuj kod]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Płyty autorskie[edytuj | edytuj kod]

  • „Czułość”[2]
  • „Echa”[2]
  • „Herbaciany zapach róż”[2]
  • „Sopocki nokturn”[2]
  • „Zielony księżyc”[2]
  • „Powiedz jej”
  • „Kocio mi”
  • „Mam na imię Kochana”
  • „Dziewczynka”

Wybrane płyty współautorskie[edytuj | edytuj kod]

Najważniejsze piosenki[edytuj | edytuj kod]

Kompozytorzy[edytuj | edytuj kod]

Muzykę do jej tekstów komponowali m.in.: Ryszard Poznakowski[8][9], Ryszard Szeremeta, Mikołaj Hertel, Winicjusz Chróst, Henryk Alber, Włodzimierz Korcz, Janusz Hajdun, Włodzimierz Nahorny, Jacek Skubikowski, Tomasz Krezymon, Józef Skrzek, Marek Stefankiewicz[10], Janusz Szrom, Marcin Nierubiec, Wojciech Zieliński, Grzegorz Marchowski, Janusz Piątkowski, Mirosław Czyżykiewicz, Czesław Majewski, Antoni Czajkowski[11].

Wykonawcy[edytuj | edytuj kod]

Piosenki z jej tekstami mają w swoim repertuarze m.in.: Ewa Bem, Andrzej Dąbrowski[9], Marlena Drozdowska, Barbara Dziekan, Edward Hulewicz, Felicjan Andrzejczak, Trubadurzy, Elżbieta Zającówna, siostry Barbara i Maria Winiarskie, Bohdan Łazuka, Maryla Rodowicz, Barbara Modzelewska, Irena Santor, Katarzyna Sobczyk, Irena Woźniacka, Zbigniew Wodecki, Katarzyna Cerekwicka, Magdalena Choryło, Marzena Trybała, Hanna Banaszak, Jacek Skubikowski, Grzegorz Marchowski, Justyna Szafran, Marek Richter, Agnieszka Wilczyńska, Ewa Śnieżanka, Paulina Kinaszewska, Katarzyna Warno.

Teatr[2][edytuj | edytuj kod]

Dramy muzyczne[edytuj | edytuj kod]

  • „To miał być żart” (muz. E. Kornecka)[12]
  • „Dell’arte” (muz. A. Zieliński)

Musicale[edytuj | edytuj kod]

Miniformy teatralne[edytuj | edytuj kod]

  • „Splot”
  • „Spełni się – nie spełni”

Tłumaczenia[edytuj | edytuj kod]

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Teksty piosenek[4][edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ryszard Wolański, Leksykon polskiej muzyki rozrywkowej, tom II: N–Ż, Warszawa 2003, s. 30.
  2. a b c d e f g h i j k Orlińska Grażyna [online], Cyfrowa Biblioteka Polskiej Piosenki [dostęp 2021-05-30].
  3. Elementarz Odkrywców 1 [online], Nowa Era [dostęp 2021-05-30].
  4. a b Grażyna Orlińska [online], Film Polski [dostęp 2021-05-30].
  5. Grażyna Orlińska. Biografia [online], Grażyna Orlińska – strona oficjalna [dostęp 2021-05-30].
  6. 20-lecie płyty “Mozaika” Kasi Cerekwickiej [online], Polska Płyta/Polska Muzyka [dostęp 2021-05-30].
  7. a b Rarytasy VI (Lata 80 część 2) [online], Maryla Rodowicz [dostęp 2021-05-30] [zarchiwizowane z adresu 2021-06-02].
  8. a b Andrzej Zaucha [online], Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu [dostęp 2021-05-30].
  9. a b c Andrzej Dąbrowski [online], Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu [dostęp 2021-05-30].
  10. a b Halina Frąckowiak [online], Muzeum Piosenki Polskiej w Opolu [dostęp 2021-05-30].
  11. Antoni Czajkowski – wspomnienie [online], e-Grajewo [dostęp 2021-05-30].
  12. Instytut Teatralny, To miał być żart - Teatr Atelier im. Agnieszki Osieckiej | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2023-06-03] (pol.).
  13. Żółta Dama - legenda muzyczna [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2022-01-28].
  14. Żółta Dama - legenda muzyczna, [w:] Mazowiecki Teatr Muzyczny [online] [dostęp 2022-01-28].
  15. Instytut Teatralny, Warszawa. „Mała Syrenka” - musical na motywach baśni Hansa Christiana Andersena w MTM | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2023-06-03] (pol.).
  16. Ogłoszono laureatów Teatralnych Nagród Muzycznych im. Jana Kiepury [online], dzieje.pl [dostęp 2023-07-31] (pol.).
  17. Uroczysta Sesja Rady Miasta Stołecznego Warszawy. 31 lipca 2023 r. [online], Urząd m.st. Warszawy [dostęp 2023-07-31].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]