Bohdan Łazuka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Bohdan Łazuka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 31 października 1938
Lublin
Zawód aktor teatralny i filmowy, piosenkarz
Współmałżonek

1. Barbara Wrzesińska (rozwód)
2. Daniela Pacholczyk (rozwód)
3. Małgorzata Viresco (rozwód)
4. Renata Węglińska (1980–2001 i od 2010)[1]

Lata aktywności od 1958
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej Złota Oznaka Honorowa Towarzystwa Polonia Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Bohdan Cezary Łazuka (ur. 31 października 1938 w Lublinie) – polski aktor teatralny i filmowy, piosenkarz, artysta estradowy, konferansjer.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 31 października 1938 w Lublinie, był jedynym dzieckiem swoich rodziców[2]. Ukończył Szkołę Podstawową nr 24 w Lublinie, a w czasie nauki w siódmej klasie zaczął uczęszczać na zajęcia aktorskie do Teatru Młodego Widza[3]. Nie mogąc pogodzić nauki z zajęciami teatralnymi, porzucił szkołę i zapisał się do technikum budowlanego, jednak go nie ukończył[3]. Jako nastolatek mieszkał w Gdańsku i Katowicach, gdzie pracował w sortowni węgla przy tamtejszej kopalni[3]. Pod koniec lat 50. uczył się w szkole muzycznej w klasie oboju[3], a kilka miesięcy później, za namową przyjaciół, zdawał do PWST w Warszawie, gdzie studiował aktorstwo dramatyczne[4]. Uczył się u Ludwika Sempolińskiego i Kazimierza Rudzkiego[5].

Tuż po obronie dyplomu w 1961 dostał angaż w Teatrze Współczesnym w Warszawie[6] – debiutował rolą w Zemście, następnie występował też jako Zapowiadacz w Karierze Arturo Ui, Fiedotik w Trzech siostrach i sługa Françoise Sagan w Zamku w Szwecji[7]. Również w 1961 zaczął grać w Kabarecie Szpak i dołączył do Kabaretu Starszych Panów[8], w którym wylansował przebój „Przeklnę cię”, wykonywany w duecie z Barbarą Krafftówną[9]. Zaczął też występować w programie radiowym Podwieczorek przy mikrofonie i zagrał ze Stanisławem Dygatem w krótkometrażowym filmie dyplomowym Jerzego Skolimowskiego Pieniądze albo życie[10], a pod koniec roku premierę miał film Stanisława Możdżeńskiego Zuzanna i chłopcy[11], w którym zagrał Kazika.

W 1963 zagrał Miecia w filmie Stanisława Wohla Przygoda noworoczna u boku Zofii Kucówny[12], a także wystąpił na 1. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu – zdobył festiwalową nagrodę indywidualną za „wykonanie piosenki taneczno-rozrywkowej” – zaśpiewał utwór „Dzisiaj, jutro, zawsze”, która stała się pierwszym przebojem w jego dorobku muzycznym, oraz odebrał festiwalowe wyróżnienie za wykonanie piosenek „Charleston” i „To było tak”[13]. Niedługo po występie na festiwalu odszedł ze Współczesnego i przeszedł do zespołu warszawskiej Syreny[14], a po jednym sezonie w 1964 przeszedł do stołecznej Komedii[15], gdzie 11 lipca debiutował w tytułowej roli w sztuce Billy kłamca w reż. Kazimierza Kutza[16].

23 listopada 1964 premierowo wystąpił z recitalem w Sali Kongresowej; wydarzenie okazało się wielkim sukcesem frekwencyjnym[17], a Łazuka do końca roku zagrał jeszcze serię koncertów, na których występował przy pełnej publiczności[18]. Również w 1964 odebrał Srebrną Maskę za zajęcie drugiego miejsca w plebiscycie popularności czytelników „Expressu Wieczornego”, a rok później zwyciężył, dzięki czemu otrzymał Złotą Maskę[19]. Na początku 1965 zagrał serię 12 koncertów w kawiarni „Nowy Świat” i odbył ogólnopolską trasę koncertową[18], a w czerwcu wystąpił na 3. KFPP w Opolu, wykonując utwór „Życzenia dla pań” oraz – wyróżniony nagrodą w kategorii „Piosenka rozrywkowa” – utwór „W siną dal” w duecie z Igą Cembrzyńską[20]. Oprócz tego występował w cyklicznych programach telewizyjnych Jerzego Gruzy Poznajmy się i Małżeństwo doskonałe[21], w 1966 zagrał Edzia Siedleckiego, jednego z głównych bohaterów komedii Krzysztofa Gruszczyńskiego Małżeństwo z rozsądku, a w 1967 premierę miał film Gruzy Próba poświęcony Łazuce[15] oraz komedia Jana Rutkiewicza Kochajmy syrenki[12], w której zagrał główną rolę – Marka. Ponadto w latach 60. odbył także serię koncertów za granicą – wystąpił w USA, Kanadzie, ZSRR, Wielkiej Brytanii, Francji, Rumunii, Szwecji, Izraelu i Czechosłowacji[15], a także przez dwa sezony współpracował z kabaretem „U Lopka” Kazimierza Krukowskiego[22].

Bohdan Łazuka (2009)

W latach 1967–1973 występował z Jerzym Fedorowiczem i Piotrem Szczepanikiem w objazdowym programie estradowo-kabaretowym Popierajmy się[23]. W tym okresie realizował inne projekty aktorskie: w listopadzie 1967 debiutował w roli Feliksa, głównego bohatera sztuki Jadzia wdowa wystawianej przez Zbigniewa Sawana na scenie Teatru Komedia[24], w 1971 zagrał pięć postaci – milicjanta, agenta wywiadu, działacza sportowego, uczestnika motocrossu i amanta – w Motodramie Andrzeja Konica[12], samego siebie w Nie lubię poniedziałku Tadeusza Chmielewskiego oraz odszedł z Komedii, a w 1972 zagrał Lolka, głównego bohatera filmu Jacka Butrymowicza Kwiat paproci, którego rozpowszechnienie zostało zablokowane przez cenzurę[12], a jego premiera odbyła się dopiero w 2009.

W 1974 został aktorem Teatru Rozmaitości. W 1976 wystąpił w programie telewizyjnym Uczniowie Ludwika Sempolińskiego oraz zagrał homoseksualnego tancerza w filmie Jerzego Gruzy Motylem jestem, czyli romans 40-latka[10]. W 1977 odszedł z Teatru Rozmaitości, a rok później zadebiutował na scenie warszawskiego Kwadratu, by wkrótce powrócić do Teatru Studio[3], w którym zagrał m.in. Dodka w sztuce Wielki Dodek[25], Fouchego w Madame Sâns-geńe[26] i Ostapa Bendera w Dwunastu krzesłach[27].

Występował w kabarecie Olgi Lipińskiej.

Bohdan Łazuka w serialu (2008)

W 1982 z okazji Piłkarskich Mistrzostw Świata w Hiszpanii wykonywał w telewizji piosenkę „Tajemnica Mundialu”. W 1988 z okazji 50. urodzin wystąpił w specjalnym programie telewizyjnym. Na przełomie 1989 i 1990 odbywał prawie roczną trasę koncertową po Ameryce i Kanadzie, gdzie występował dla Polonii; wcześniej kilkukrotnie bywał z występami w USA[28]. W 1992 po 14 latach pracy odszedł z Teatru Studio[27].

Pod koniec lat 90. prowadził na antenie Naszej TV Listę przebojów podwórkowych. W 1999 wydał książkę autobiograficzną pt. „...trzymam się!”, w której opisał przebieg swojej dotychczasowej kariery scenicznej. W 2000 odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd podczas V Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach. W 2003 prowadził Koncert życzeń na antenie radiowej Jedynki. W 2004 był jurorem na V Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku. We wrześniu 2009 zagrał tytułowego dziadka w teledysku do piosenki disco polo „Dziadek” piosenkarki Etny[29]. W 2013 wystąpił na jubileuszowym 50. KFPP w Opolu.

Występuje w Mazowieckim Teatrze Muzycznym w Warszawie, przeważnie w rolach komediowych. Koncertuje też z programem kabaretowym Dzisiaj jutro zawsze.

Na przestrzeni lat wystąpił w kilkudziesięciu filmach i spektaklach, często wcielając się w role charakterystyczne. Jako piosenkarz wykonywał przeboje międzywojenne, piosenkę liryczną i współczesne gatunki rozrywkowe[30].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był pięciokrotnie żonaty. W latach 60. ożenił się z aktorką Barbarą Wrzesińską[31], z którą rozwiódł się trzy miesiące po ślubie. Jego drugą żoną została tancerka Daniela Pacholczyk, a po rozwodzie ożenił się z tancerką Małgorzatą Viresco, z którą ma syna, Adama (ur. 1973)[32]. W 1980 poślubił modelkę i projektantkę Renatę Węglińską, z którą ma córkę, Olgę. Rozwiedli się w 2001, po czym w 2010 powtórnie wzięli ślub[33].

Aktor filmowy[edytuj | edytuj kod]

Lektor[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

  1. 1965: Bohdan trzymaj się – LP
  2. 1967: Życzenia dla pań – LP
  3. 1978: Nie ma wyjścia panowie – LP
  4. 1989: Moja 50-tka – LP
  5. 2017: Nocny Bohdan – Duety – LP[34]

Piosenki[edytuj | edytuj kod]

  1. A jednak ja
  2. A jednak Warszawianki (muz. Ryszard Sielicki, sł. Włodzimierz Patuszyński)
  3. Ali Bej (muz. Ryszard Sielicki, sł. Adam Hosper)
  4. Andriusza
  5. Bal na Gnojnej
  6. Ballada amerykańskiego żołnierza
  7. Ballada o głupcach
  8. Barcarola Paola
  9. Bo to się zwykle tak zaczyna
  10. Bohdan trzymaj się
  11. Buba
  12. Butterfly cha-cha
  13. Bywają czasem takie dni
  14. Coś mnie nosi
  15. Dla mnie ty
  16. Dzisiaj, jutro, zawsze (muz. Wojciech Piętowski, sł. Andrzej Tylczyński) w rytmie tańca Charleston
  17. Gdzie spotkamy się dziś
  18. Ja się uwielbiam podobać publiczności
  19. Jak to dziewczyna
  20. Już taki jestem zimny drań
  21. Kiedy znów zakwitną białe bzy
  22. Ładny kram, jestem sam
  23. Mała kobietko
  24. Mały gigolo
  25. Mężczyzna kulinarny
  26. Mieszczańska dusza
  27. Miłość złe humory ma (z filmu Małżeństwo z rozsądku)
  28. Natury mniej, kultury więcej
  29. Naucz mnie kochać
  30. Nie bądź taka Mona Liza
  31. Nie można przestać kochać
  32. Nikt nie wie, gdzie mnie szukać
  33. Oczy czornyje
  34. Odrobinę szczęścia w miłości
  35. Parzyste rytmy
  36. Piosenka o podrywaczach
  37. Pod Twoim oknem
  38. Powiatowy twist
  39. Przeklnę cię
  40. Przepraszam Cię
  41. Ramona
  42. Raz na ludowo (z Barbarą Rylską)
  43. Rodzinne tango
  44. Samotny mężczyzna
  45. Szanujmy zieleń
  46. Tajemnica Mundialu (z Alibabkami)
  47. To było tak (aut. Jerzy Wasowski i Jeremi Przybora)
  48. Trzy miłości
  49. Tylko rozwód
  50. Umówiłem się z nią na dziewiątą
  51. Urzędnicy pana B.
  52. W siną dal (z Igą Cembrzyńską)
  53. Wakacje nie zawsze wesołe
  54. Wiosną mi bądź
  55. Żegnajcie uda pani Lali
  56. Życzenia dla pań

Polski dubbing[edytuj | edytuj kod]

Odcisk dłoni w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Tygodnik Życie na Gorąco nr 43, 28 października 2010, s. 3.
  2. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 81.
  3. ↑ a b c d e Łazuka 1993 ↓, s. 82–83.
  4. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 15.
  5. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 11.
  6. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 16.
  7. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 19.
  8. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 29.
  9. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 31.
  10. ↑ a b Łazuka 1993 ↓, s. 74–75.
  11. ↑ Łazuka 1988 ↓, s. 67.
  12. ↑ a b c d Łazuka 1993 ↓, s. 73.
  13. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 40.
  14. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 20, 97.
  15. ↑ a b c Łazuka 1993 ↓, s. 54–55.
  16. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 56.
  17. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 48–49.
  18. ↑ a b Łazuka 1993 ↓, s. 53.
  19. ↑ Łazuka 1988 ↓, s. 64.
  20. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 45.
  21. ↑ Łazuka 1992 ↓, s. 62.
  22. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 101.
  23. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 77.
  24. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 60.
  25. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 104.
  26. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 106.
  27. ↑ a b Łazuka 1993 ↓, s. 108.
  28. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 119.
  29. ↑ Premiera teledysku Dziadek. 2009-10-13. [dostęp 2009-10-19].
  30. ↑ Bohdan Łazuka, Pałac Radziejowice, 16 grudnia 2016 [dostęp 2020-06-22] (pol.).
  31. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 157.
  32. ↑ Łazuka 1993 ↓, s. 160.
  33. ↑ Gala: Bohdan Łazuka: Tyle nabałaganiłem.... 2010-10-26. [dostęp 2018-02-01].
  34. ↑ Nocny Bohdan – Duety by Bohdan Lazuka (ang.). iTunes Store. [dostęp 2017-11-24].
  35. ↑ Spotkanie twórców i artystów polskiej estrady. „Nowiny”. 146, s. 2, 2 lipca 1979. 
  36. ↑ M.P. z 2001 r. nr 45, poz. 730, pkt 21.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bohdan_Łazuka&oldid=64337619”