Grzegorz Kaliciak (oficer)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Grzegorz Kaliciak
Ilustracja
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia 23 marca 1973
Prudnik
Przebieg służby
Lata służby 1993–
Siły zbrojne POL Wojska Lądowe.svg Siły Zbrojne RP
Jednostki 4 Batalion Rozpoznawczy,
1 Batalion Piechoty Zmotoryzowanej Ziemi Rzeszowskiej,
17 Brygada Zmechanizowana,
PKW Irak,
PKW Afganistan,
Batalion Dowodzenia,
6 Mazowiecka Brygada Obrony Terytorialnej,
14 Zachodniopomorska Brygada Obrony Terytorialnej
Stanowiska dowódca plutonu,
dowódca kompanii,
szef sztabu batalionu,
zastępca dowódcy batalionu,
dowódca batalionu,
szef sztabu dywizji,
dowódca brygady
Główne wojny i bitwy II wojna w Zatoce Perskiej (obrona ratusza w Karbali),
wojna w Afganistanie
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Krzyża Wojskowego Krzyż Wojskowy Krzyż Zasługi za Dzielność (od 1992) Gwiazda Iraku Gwiazda Afganistanu Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Medal NATO za udział w misji ISAF (wzór: od 2011)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Grzegorz Seweryn Kaliciak (ur. 23 marca 1973 w Prudniku[1]) – oficer Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był wychowywany przez matkę Władysławę Kaliciak[2], która była pracowniczką Zakładów Przemysłu Bawełnianego „Frotex” i babcię[3]. Jego ojcem był Franciszek Kaliciak[4]. Uczęszczał do Zespołu Szkół Rolniczych w Prudniku[5]. Następnie został absolwentem Wyższej Szkoły Oficerskiej im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu z 1997. Podjął studia na kierunkach politologia oraz zarządzanie kryzysowe. Jako żołnierz zawodowy podjął służbę w 4 Batalionie Rozpoznawczym w Wędrzynie w składzie 4 Dywizji Zmechanizowanej, pełniąc funkcję dowódcy plutonu. Po awansie na stopień kapitana w 1999 pełnił funkcję dowódcy kompanii do 2001. Następnie był dowódcą kompanii w 1 Batalionie Piechoty Zmotoryzowanej Ziemi Rzeszowskiej w składzie 17 Brygady Zmechanizowanej. W ramach 17 Brygady Zmechanizowanej sprawował stanowisko szefa sztabu batalionu i zastępcy dowódcy 1 Batalionu Piechoty Zmotoryzowanej Ziemi Rzeszowskiej. Został awansowany do stopnia majora. Został dowódcą Batalionu Dowodzenia Strzelców Wielkopolskich im. por. Jana Rzepy. Został awansowany do stopnia podpułkownika. W lipcu 2016 awansował na stanowisko szefa sztabu 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej.

Pełnił służbę wojskową na misjach wojskowych poza granicami Polski. Służył w ramach Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku: w 2004 podczas II zmiany jako dowódca kompanii rozpoznawczej, w 2006 podczas IV zmiany, w 2007 podczas VIII zmiany jako szef TOC (taktyczne centrum dowodzenia). Na początku kwietnia 2004 na stanowisku dowódcy kompanii rozpoznawczej dowodził obroną ratusza w Karbali podczas II wojny w Zatoce Perskiej (jego przełożonym był ppłk Tomasz Domański)[6][7]. Służył także w ramach Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie: podczas VIII zmiany od 2010 do 2011 (w niepełnym wymiarze czasowym), podczas IX zmiany w 2011 jako zastępca dowódcy Zgrupowania Bojowego BRAVO.

Został autorem książki pt. Karbala. Raport z obrony City Hall, opublikowanej w kwietniu 2015[8]. Był także konsultantem wojskowym i statystą przy produkcji filmu fabularnego pt. Karbala (premiera we wrześniu 2015), ukazującego wydarzenia z 2004, w którym przedstawiono postać kpt. Kalickiego, pierwowzorem którego była osoba kpt. Grzegorza Kaliciaka[9][10]. W 2016 ukazała się książka G. Kaliciaka pt. Afganistan. Odpowiedzieć ogniem (prawdziwa historia działań 17 Brygady), w której opisał misję żołnierzy z Międzyrzecza i Wędrzyna w Afganistanie w 2011[11].

W dniu 12 stycznia 2018 odszedł z 17 Brygady Zmechanizowanej, po czym w stopniu pułkownika objął stanowisko dowódcy 6 Mazowieckiej Brygady Obrony Terytorialnej[12]. 27 września 2019 został wyznaczony na dowódcę formującej się 14 Zachodniopomorskiej Brygady Obrony Terytorialnej.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Bogusław Politowski, Wojna pozostała w nas na zawsze, polska-zbrojna.pl, 19 sierpnia 2015 [dostęp 2019-05-01].
  2. ↑ Krzysztof Strauchmann, Władysława Kaliciak: „Widziałam „Karbalę”. To film o moim jedynym synu, który został żołnierzem”, nto.pl, 24 października 2015 [dostęp 2019-01-04] (pol.).
  3. ↑ Marcin Szymaniak, Fighterzy, Otwarte, 10 kwietnia 2017, ISBN 978-83-240-4201-2 [dostęp 2019-01-04] (pol.).
  4. ↑ a b Wpis do księgi – pismo (zdjęcie). 17wbz.wp.mil.pl, 2006-08-02. [dostęp 2017-02-19].
  5. ↑ Andrzej Dereń, Tygodnik Prudnicki – Pułkownik Kaliciak spotka się z uczniami, tygodnikprudnicki.pl [dostęp 2018-07-18].
  6. ↑ Piotr Głuchowski, Marcin Górka: Jestem, k..., żołnierzem. Polacy z Karbali. wyborcza.pl, 2015-08-26. [dostęp 2015-09-16].
  7. ↑ Prezydent na otwarciu targów zbrojeniowych. prezydent.pl, 2010-09-06. [dostęp 2015-09-16].
  8. ↑ Karbala. Raport z obrony City Hall. czarne.com.pl. [dostęp 2015-09-16].
  9. ↑ Karbala w bazie filmpolski.pl
  10. ↑ Urszula Wolak: Wygłodniali i spragnieni. Polscy żołnierze i tak wygrywają bitwę. dziennikpolski24.pl, 2015-09-11. [dostęp 2015-09-16].
  11. ↑ Afganistan. Odpowiedzieć ogniem. czarne.com.pl. [dostęp 2016-07-23].
  12. ↑ Kolejni dowódcy nowych brygad WOT. Wśród nich oficer znany z Karbali, defence24.pl, 12 stycznia 2018 [dostęp 2018-01-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-14].
  13. ↑ M.P. z 2009 r. nr 41, poz. 648.
  14. ↑ Dariusz Brożek: Prezydent Lech Kaczyński odznaczył kpt. Grzegorza Kaliciaka z Międzyrzecza. gazetalubuska.pl, 2009-05-03. [dostęp 2015-09-16].
  15. ↑ Damian Wicher: Order dla kapitana. tygodnikprudnicki.pl, 2009-03-13. [dostęp 2015-09-16].
  16. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 960 – pkt 1.
  17. ↑ Odznaczenia dla uczestników walk w Karbali. prezydent.pl, 2019-04-29. [dostęp 2019-04-29].
  18. ↑ Uroczystości w przeddzień Święta Wojska Polskiego. mon.gov.pl, 2017-08-14. [dostęp 2017-08-14].
  19. ↑ Dariusz Brożek: Buzdygan za irackie piekło. gazetalubuska.pl, 2009-04-01. [dostęp 2015-09-16].
  20. ↑ Bartłomiej Topa w widowiskowym filmie wojennym. polskieradio.pl, 2015-09-07. [dostęp 2015-09-16].
  21. ↑ Maciej Dobrzański, Kaliciak uhonorowany, Prudnik24, 3 października 2020 [dostęp 2020-10-03] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grzegorz_Kaliciak_(oficer)&oldid=61713934”