Przejdź do zawartości

Horst Skoff

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Horst Skoff
Państwo

 Austria

Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1968
Klagenfurt am Wörthersee

Data i miejsce śmierci

7 czerwca 2008
Hamburg

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1985

Zakończenie kariery

1999

Trener

Dumitru Hărădău

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

18 (1 stycznia 1990)

Australian Open

1R (1988, 1991–1993, 1995)

Roland Garros

2R (1987, 1989, 1991)

Wimbledon

2R (1991)

US Open

2R (1991)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2

Najwyżej w rankingu

70 (18 września 1989)

Roland Garros

1R (1989)

US Open

1R (1988, 1989)

Horst Skoff (ur. 22 sierpnia 1968 w Klagenfurcie, zm. 7 czerwca 2008 w Hamburgu) – austriacki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Seulu (1988) i Barcelony (1992).

Przez pewien czas pozostawał prywatnie związany z modelką Ullą Weigestorfer, zwyciężczynią konkursu Miss World. Zmarł 7 czerwca 2008 roku w Hamburgu w wieku niespełna 40 lat. Początkowo poinformowano, że przyczyną śmierci był atak serca, lecz obrażenia twarzy oraz miejsce odnalezienia zwłok stały się przyczyną wszczęcia procedury sekcji zwłok[1].

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Skoff rozpoczął karierę zawodową w 1985 roku i już w kolejnym sezonie zanotował znaczące sukcesy na kortach ziemnych, dochodząc do półfinału turnieju ATP World Tour w Barcelonie i triumfując w dwóch imprezach ATP Challenger Tour (w Dortmundzie i Chartres). Pozwoliło mu to w sierpniu 1986 znaleźć się po raz pierwszy w najlepszej setce rankingu światowego. W sezonie 1987 był w półfinale turnieju w Monte Carlo, eliminując m.in. Yannicka Noaha i Andrésa Gómeza.

Pierwsze zwycięstwo turniejowe w głównym cyklu rozgrywkowym Skoff odniósł w roku 1988, kiedy w finale w Atenach pokonał Bruna Orešara. Jesienią tegoż roku wygrał też halowe zawody w Wiedniu, pokonując od ćwierćfinału kolejno 3 graczy z pierwszej dwudziestki na świecie – Jonasa Svenssona, Andrieja Czesnokowa i w meczu decydującym o tytule Thomasa Mustera 4:6, 6:3, 6:4, 6:2. Przez kolejne 20 lat żadnemu Austriakowi nie udało się powtórzyć wygranej w wiedeńskiej hali.

Sukcesy z 1989, a były to przede wszystkim 3 finały turniejowe na ziemi, pozwoliły Skoffowi znaleźć się na koniec sezonu na najwyższym rankingowym miejscu w karierze – 18. Najważniejszym osiągnięciem z tegoż roku był finał w Hamburgu, w którym Austriak nie sprostał ówczesnmu liderowi światowego tenisa Ivanowi Lendlowi. W półfinale Skoff pokonał wicelidera rankingu Borisa Beckera. W finale we Florencji w 1989 Skoff uległ Marcelo Filippiniemu, a w finale w Barcelonie przegrał z Andrésem Gomezem, we wcześniejszych rundach eliminując m.in. Thomasa Mustera i Alberta Mancini'ego.

W 1990 roku Skoff zwyciężył w Genewie, po finale z Sergim Bruguerą. Został także finalistą w Wiedniu, ponosząc porażkę z Andersem Järrydem. W latach 1991–1992 pozostawał bez turniejowych zwycięstw, chociaż w 1991 doszedł do półfinału w Monte Carlo, notując zwycięstwa z Andre Agassim i Jonasem Svenssonem oraz w tym samym roku uległ w dwóch finałach Thomasowi Musterowi – we Florencji i w Genewie.

Nieco słabsze wyniki osiągane w rozgrywkach zawodowych skutkowały stopniowym obsuwaniem się Skoffa w rankingu, chociaż praktycznie nie opuszczał on pierwszej setki. Jeszcze raz znacząco awansował w klasyfikacji w 1993 roku, kiedy wygrał swój 4 turniej, tym razem Båstad pokonując w finale Ronalda Agénora. Rok później w obronie tytułu doszedł w Båstad do finału, ale tym razem lepszy okazał się Bernd Karbacher. W tymże sezonie (1994) Skoff częściej startował w zawodach ATP Challenger Tour, wygrywając m.in. w Poznaniu (po finale z Christianem Miniussim). Po 1995 grał wyłącznie w turniejach ATP Challenger Tour i ITF Men's Circuit, by w roku 1999 ostatecznie zakończyć zawodową karierę.

Jako deblista Skoff wygrał 2 turnieje. W sezonie 1986, mając za partnera Loïca Courteau, triumfował w Buenos Aires, a 3 lata później wygrał w Pradze wspólnie z Jordim Arrese'em. Z 4 różnymi partnerami Skoff zanotował ponadto 4 turniejowe finały. We wrześniu 1989 znalazł się na 70. miejscu rankingu światowego gry podwójnej.

W latach 1986–1994 wystąpił w 39 pojedynkach (w tym 5 deblowych), notując w grze pojedynczej bilans 21 wygranych i 13 porażek. W 1989 przyczynił się do awansu Austriaków do ćwierćfinału Pucharu Davisa, pokonując Australijczyków Pata Casha i Marka Woodforde'a. W meczu ćwierćfinałowym odniósł swoje jedno z ważniejszych zwycięstw, pokonując lidera rankingu światowego Matsa Wilandera, po ponad 6–godzinnym spotkaniu (6:7, 7:6, 1:6, 6:4, 9:7). Był to najdłuższy pojedynek w Pucharze Davisa od czasu wprowadzenia do tych rozgrywek tie-breaka. Sukces Skoffa nie wystarczył Austrii do awansu, gdyż komplet punktów (2 singlowe i deblowy) uzyskał dla rywali Stefan Edberg, który pokonał Skoffa 6:3, 6:2, 6:1. Rok później Austria, ze Skoffem w składzie, osiągnęła półfinał Pucharu Davisa, a Skoff pokonał w tymże roku m.in. Hiszpana Sergiego Bruguerę oraz Włochów Diega Nargisa i Claudia Pistolesiego. W spotkaniu półfinałowym ze Stanami Zjednoczonymi Skoff przegrał zarówno z Andre Agassim, jak i Michaelem Changiem, ale z tym ostatnim dopiero w pojedynku pięciosetowym, rozgrywanym z powodu zapadających ciemności przez 2 dni, i to po początkowym prowadzeniu 2:0 w setach.

Dwukrotnie Skoff uczestniczył w igrzyskach olimpijskich. W obu przypadkach w grze pojedynczej na jego drodze stawali Szwedzi, w Seulu (1988) wyeliminował go w 1 rundzie Stefan Edberg, a w Barcelonie (1992) Magnus Larsson. W Seulu wystąpił także w deblu, w parze z Alexem Antonitschem, odpadając w 2 rundzie z Hiszpanami Sergiem Casalem i Emiliem Sánchezem.

Horst Skoff, wraz z Thomasem Musterem, Gilbertem Schallerem i Alexandrem Antonitschem, tworzył grupę 4 zawodników, którzy dominowali w austriackim tenisie od przełomu lat 80. po lata 90. XX wieku. Z tego grona najbardziej wyróżniał się Muster, triumfator French Open 1995, ale Skoff był jednym z jego najtrudniejszych przeciwników. Bilans pojedynków dwóch Austriaków wyniósł 6:5 na korzyść Mustera. Skoff wygrał w latach 1988–1991 5 gier z rządu, później ponosząc 6 kolejnych porażek.

Skoff, specjalista gry na kortach ziemnych, swój tenis opierał na regularnej grze z głębi kortu i solidnym bieganiu, któremu towarzyszyło nieodłączne charakterystyczne sapanie. Był praworęczny, operował bekhendem jednoręcznym.

Po zakończeniu kariery zawodniczej, w czasie której zarobił na światowych kortach przeszło półtora miliona dolarów, Skoff pracował m.in. w związku tenisowym Karyntii oraz prowadził własną akademię tenisową w Klagenfurcie.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (4–7)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 19 czerwca 1988 Ateny Ceglana Bruno Orešar 6:3, 2:6, 6:2
Zwycięzca 2. 23 października 1988 Wiedeń Dywanowa (hala) Austria Thomas Muster 4:6, 6:3, 6:4, 6:2
Finalista 1. 14 maja 1989 Hamburg Ceglana Czechosłowacja Ivan Lendl 4:6, 1:6, 3:6
Finalista 2. 13 sierpnia 1989 Praga Ceglana Urugwaj Marcelo Filippini 5:7, 6:7
Finalista 3. 24 września 1989 Barcelona Ceglana Ekwador Andrés Gómez 4:6, 4:6, 2:6
Zwycięzca 3. 16 września 1990 Genewa Ceglana Hiszpania Sergi Bruguera 7:6, 7:6
Finalista 4. 21 października 1990 Wiedeń Dywanowa (hala) Szwecja Anders Järryd 3:6, 3:6, 1:6
Finalista 5. 16 czerwca 1991 Florencja Ceglana Austria Thomas Muster 2:6, 7:6(2), 4:6
Finalista 6. 15 września 1991 Genewa Ceglana Austria Thomas Muster 2:6, 4:6
Zwycięzca 4. 11 lipca 1993 Båstad Ceglana Haiti Ronald Agénor 7:5, 1:6, 6:0
Finalista 7. 10 lipca 1994 Båstad Ceglana Niemcy Bernd Karbacher 4:6, 3:6

Gra podwójna (2–4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 16 listopada 1986 Buenos Aires Ceglana Francja Loïc Courteau Argentyna Gustavo Luza
Argentyna Gustavo Tiberti
3:6, 6:4, 6:3
Finalista 1. 22 maja 1988 Florencja Ceglana Włochy Claudio Pistolesi Argentyna Javier Frana
Argentyna Christian Miniussi
6:7, 4:6
Finalista 2. 14 sierpnia 1988 Praga Ceglana Austria Thomas Muster Czechosłowacja Petr Korda
Czechosłowacja Jaroslav Navrátil
5:7, 6:7
Zwycięzca 2. 13 sierpnia 1989 Praga Ceglana Hiszpania Jordi Arrese Czechosłowacja Petr Korda
Czechosłowacja Tomáš Šmíd
6:4, 6:4
Finalista 3. 22 kwietnia 1990 Nicea Ceglana Urugwaj Marcelo Filippini Argentyna Alberto Mancini
Francja Yannick Noah
4:6, 6:7
Finalista 4. 5 sierpnia 1990 Kitzbühel Ceglana Hiszpania Francisco Clavet Hiszpania Javier Sánchez
Francja Éric Winogradsky
6:7, 2:6

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The Associated Press: Horst Skoff, Austrian tennis player, dies at 39. usatoday.com, 8 czerwca 2008. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]