Idun
| ||||
 Idun i Jabłka, J. Penrose (1890) | ||||
| Inne imiona |
Iduna, Ithun, Idunna, Idunn | |||
|---|---|---|---|---|
| Występowanie | ||||
| Rodzina | ||||
| Ojciec | ||||
| Mąż | ||||
Idun, Idunn (staronord. Iðunn) – bogini wiosny[potrzebny przypis] w mitologii skandynawskiej, żona Bragiego, córka karła Iwaldiego[1]. Jej imię znaczyło dosłownie odnawiająca, odmładzająca[2]. Opiekowała się koszem ze złotymi jabłkami młodości, który zawsze był pełny. Pozwalały one zachować młodość każdemu, kto je spożył. Idun podawała je tylko bogom na ucztach w Asgardzie. Bogowie dotkliwie odczuli stratę złotych jabłek, kiedy Idunn i jej owoce porwał olbrzym Thjazi. Bogowie natychmiast zaczęli się starzeć. Loki, będący pośrednim sprawcą porwania, zdołał uwolnić Idunn i przywieźć do Asgardu wraz z owocami[3][4].
Idun pojawia się jeszcze w pieśni Lokasenna w której prosi swojego męża Bragiego by nie reagował na zaczepki Lokiego[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Szrejter ↓, s. 215.
- ↑ Słupecki ↓, s. 260.
- ↑ szrejter ↓, s. 101-104.
- ↑ Kempiński ↓, s. 118.
- ↑ Słupecki ↓, s. 261.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leszek Paweł Słupecki, Mitologia skandynawska w epoce wikingów, Kraków 2003, ISBN 978-83-885-0855-4 [dostęp 2021-06-28].
- Artur Szrejter, Mitologia germańska : opowieści o bogach mroźnej Północy, wyd. Wyd. 2 rozsz. i popr, Gdańsk: Wydawnictwo L&L, 2006, s. 239, ISBN 83-88595-99-7, OCLC 750042880 [dostęp 2021-06-28].
- Andrzej Maria Kempiński, Ilustrowany leksykon mitologii wikingów, wyd. Wyd. 2, Poznań: Wydawnictwo KURPISZ, 2009, ISBN 978-83-7524-944-6, OCLC 316588683 [dostęp 2021-06-28].
