Józef Kozielecki
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: psychologia poznawcza | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status |
członek rzeczywisty |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Józef Kozielecki (ur. 17 października 1936 w Wilnie, zm. 24 marca 2017[1]) – polski psycholog, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, członek Katedry Psychologii Poznawczej zajmujący się psychologią myślenia, psychologią transgresji oraz psychotransgresjonizmem, jako nowym kierunkiem badań psychologicznych[2]. Tworzył między innymi filozoficzne opowiastki, których akcja rozgrywała się w fikcyjnym mieście, chcąc pokazać rządzące ludźmi zasady. W swoich pracach personalizował między innymi głos rozsądku[3].
Kariera naukowa[edytuj | edytuj kod]
Studia wyższe z zakresu pedagogiki ukończył w 1960 roku na Uniwersytecie Warszawskim. W roku 1964 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie psychologii na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego. Promotorem pracy doktorskiej był Tadeusz Tomaszewski. Na tej samej uczelni w 1969 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. W roku 1977 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. Był członkiem Komitetu Nauk Psychologicznych PAN i członkiem krajowym rzeczywistym Wydziału I Nauk Społecznych PAN[4].
W 1981 otrzymał Nagrodę Japońskiej Fundacji Naukowej, w roku 1990 - Nowojorską Nagrodę Kulturalną im. Jurzykowskiego oraz około 15 nagród krajowych różnych szczebli[2].
W roku 2007 Józef Kozielecki otrzymał doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, gdyż - między innymi - "dorobek wyróżnionego z zakresu psychologii cechuje się różnorodnością formy z jednoczesnym perfekcjonizmem treści".[1]
Został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie (kwatera Q kolumbarium 6-1-8)[5].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- 1966 - Zagadnienia psychologii myślenia. Warszawa: Wydawnictwo PWN.
- 1969 - Psychologia procesów przeddecyzyjnych. Warszawa: Wydawnictwo PWN.
- 1976 - Koncepcje psychologiczne człowieka. Warszawa: PIW.
- 1981 - Psychological Decision Theory. Dortrecht: Reidel.
- 1987 - Koncepcja transgresyjna człowieka. Analiza psychologiczna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
- 1987 - The role of hubristic motivation in transgressive behavior. New Ideas in Psychology, 5, 120 -141.
- 1995 - The Polish economic reform: Transgressive decision making. Journal of Economic Psychology, 16, 175 - 204.
- 1996 - Człowiek wielowymiarowy. Warszawa: Wydawnictwo Żak.
- 1996 - Gorbachev and Freud and the power of the unconsciousness. Polish Sociological Review, 113, 25-32.
- 1997 - Transgresja i Kultura. Monografia. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak.[6]
- 1999 - Banach - geniusz ze Lwowa. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak.
- 2001 - Europejska prowincja Ameryki. Odra, 3, 11-16.
- 2003 - Chamszczyzna hula nad Rzecząpospolitą. Odra, 5, 30-33.
- 2006 - Psychologia nadziei. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak.
- 2014 - Wilno, Wilno: pojąć niepojęte. Wydawnictwo Akademickie Żak.
Współpraca międzynarodowa[edytuj | edytuj kod]
Prowadził badania naukowe i wykłady na uczelniach zagranicznych – m.in. na Uniwersytecie Stanford w Stanford i Indiana University w Bloomington (USA), Uniwersytecie w Lejdzie (Holandia), uniwersytecie w Umeå (Szwecja).[6].
Aktywność pozanaukowa[edytuj | edytuj kod]
Józef Kozielecki jest autorem opowiadań i powieści. Debiutancki tom opowiadań z przedmową Stanisława Lema to Smutek spełnionych baśni (1979). Jego powieść Stary Wachman. Opowieść o godności (2002) opowiada o przyjaźni Polki, Żydówki i Niemca w czasach wojny. Kozielecki jest filozofującym eseistą, autorem takich prac jak Szczęście po szwedzku (1974) czy O człowieku wielowymiarowym (1988). Po zamachach na World Trade Center napisał również książkę Ameryka w mroku (2005), wykorzystując w niej swoją wiedzę psychologiczną. W roku 2010 ukazała się jego autobiografia Moje wzloty i upadki[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Józef Kozielcki. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2017-03-26]. (pol.).
- ↑ a b M. Lewicka, T. Sosnowski, M. Trojan: Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Wydziału Psychologii UW, 1998, s. 96. ISBN 83-86108-41-X.
- ↑ Andrzej Niewiadomski, Słownik polskich autorów fantastyki, „Fantastyka”, 1(40)/86, s. 54-55, ISSN 0867-132X.
- ↑ Prof. dr hab. czł. rzecz. PAN Józef Kozielecki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-05-14].[martwy link]
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
- ↑ a b Profil pracownika na stronach Wydziału Psychologii UW. [dostęp 2012-01-27].
- ↑ Życiorys prof. Józefa Kozieleckiego na stronach Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego