Józef Zachara

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Zachara
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1877
Borzęcin

Data i miejsce śmierci

28 marca 1944
Kraków

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Narodowość

polska

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Józef Zachara[a] (ur. 6 sierpnia 1877 w Borzęcinie, zm. 28 marca 1944 w Krakowie) – polski nauczyciel, oficer.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 sierpnia 1877 w Borzęcinie[1]. Był wyznania rzymskokatolickiego[1]. W 1899 zdał egzamin dojrzałości w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie (w jego klasie był m.in. Gustaw Baumfeld)[2].

W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej podjął pracę nauczyciela od 14 lutego 1903[1]. W 1904 został przeniesiony z III C. K. Gimnazjum w Krakowie do C. K. Wyższego Gimnazjum w Tarnopolu z polskim językiem wykładowym, gdzie jako egzaminowany zastępca nauczyciela wykładał język polski, język łaciński, język grecki (w drugim półroczu 1904/1905 i w listopadzie 1905 przebywał na urlopie dla poratowania zdrowia)[3][4]. Egzamin zawodowy złożył 21 listopada 1905[1]. Z posady zastępcy nauczyciela w C. K. Gimnazjum Polskim w Tarnopolu reskryptem C. K. Ministra Wyznań i Oświaty z 21 czerwca 1906 został mianowany nauczycielem rzeczywistym w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku[5][6][1]. Reskryptem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 11 grudnia 1908 został zatwierdzony w zawodzie nauczycielskim i otrzymał tytuł c. k. profesora[7]. W sanockim gimnazjum uczył języka łacińskiego, języka polskiego, na przełomie 1911-1913 także śpiewu, a ponadto był zawiadowcą polskiej biblioteki uczniów klas wyższych, udzielał się w czytelni[8][9][10][1][11][12][13][14][15][16]. Decyzją C. K. Ministra Wyznań i Oświaty z 1916 otrzymał VII klasę rangi w zawodzie nauczycielskim[17]. Profesorem austriackiego C. K. Gimnazjum w Sanoku pozostawał formalnie do 1918[18].

Podczas pracy w Sanoku działał społecznie. Był zastępcą przewodniczącej sanockiego koła Towarzystwa Szkoły Ludowej[19][20][21], w 1912 wybrany wydziałowym koła[22], od 8 grudnia 1910 był przewodniczącym założonego wówczas sanockiego związku okręgowego TSL[23][24][25][26][27][28], został członkiem Zarządu Głównego TSL w kadencji do 1916[29][30]. Został członkiem zarządu założonej w 1911 firmy pod nazwą Polska Spółka Handlowa Kram T.S.L. w Sanoku (wraz z nim nauczyciele Emil Gaweł i Stanisław Krogulski)[31]. Ponadto był działaczem sanockiego koła Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych[32], sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[33][34], członkiem wydziału tegoż od 1907 do 1909[35].

W C. K. Armii 31 grudnia 1899 został mianowany kadetem w rezerwie piechoty z dniem 1 stycznia 1900 oraz zastępcą oficera w rezerwie z przydziałem do 57 pułku piechoty w Tarnowie[36][37]. Pozostawał żołnierzem w rezerwie tego pułku do około 1908[38][39][40][41][42][43][44][45]. Następnie został przeniesiony do C. K. Obrony Krajowej i zweryfikowany w stopniu chorążego piechoty w grupie nieaktywnych z dniem 1 stycznia 1900[46]. Do około 1910 był przydzielony do 18 pułku piechoty w Przemyślu[47]. Podczas I wojny światowej odbywał służbę wojskową[48]. Według stanu z 1918 jako porucznik w rezerwie 18 pułku strzelców (przemianowana jednostka macierzysta) pozostawał ze stanu nieaktywnego przydzielony na czas wojny do Komanda Żandarmerii Krajowej Nr 5 (LGK Nr. 5) w C. K. Żandarmerii[49].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w marcu 1919 został delegatem z ramienia Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych przy urzędującym delegacie generalnym rządu dla b. Królestwa Galicji i Lodomerii, Kazimierzu Gałeckim[50][51]. Został przyjęty do Wojska Polskiego i awansowany na stopień porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[52][53]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 20 pułku piechoty w Krakowie[54][55]. W 1934 jako porucznik pospolitego ruszenia piechoty był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[56].

U zarania II Rzeczypospolitej początkowo pozostawał formalnie nauczycielem przemianowanego Państwowego Gimnazjum w Sanoku, na rok szkolny 1920/1921 był urlopowany, po tym jak decyzją Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z 6 września 1920 został mianowany inspektorem szkół rolniczych w Małopolsce[57]. Według stanu z 1924 był wizytatorem szkoł rolniczych Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych[58]. Z formalnego przydziału w sanockim gimnazjum z dniem 1 lutego 1924 został mianowany profesorem w I Państwowego Gimnazjum św. Anny w Krakowie[59] (od 1928 imienia Bartłomieja Nowodworskiego), gdzie uczył języka polskiego, języka łacińskiego, języka greckiego, historii oraz opiekował się kółkiem literackim (od 1928 ze zniżoną liczbą godzin wobec podjęcia pracy w prywatnym gimnazjum)[60][61][62][63][64]. W latach 20. jako profesor Gimnazjum św. Anny równolegle pracował: jako nauczyciel na etacie kuratorii Akademii Handlowej w Krakowie (uczył języka polskiego)[65], w Prywatnym Gimnazjum Męskim im. Stanisława Jaworskiego w Krakowie[66], w I Prywatnym Gimnazjum Żeńskim w Krakowie[67] oraz jako nauczyciel kontraktowy w Szkole Ekonomiczno-Handlowej w Krakowie, wykładając język polski do końca roku szkolnego 1927/1928[68][69][70][71][72]. Jako profesor Gimnazjum Nowodworskiego w styczniu 1928 zastąpił na stanowisku dyrektora urlopowanego kierownika Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego im. Emilii Plater w Krakowie, Pazdanowskiego, po czym decyzją zarządu szkoły objął kierownictwo nad tym zakładem od roku 1927/1928 i pełnił do końca lat 30. (w ostatnich latach jako emerytowany profesor państwowy)[73]. W szkole uczył języka łacińskiego i języka polskiego[74]. W tym czasie pozostawał nauczycielem etatowym nieczynnym Gimnazjum Nowodworskiego, przebywającym na urlopie bezpłatnym celem kierownictwa nad Gimnazjum Żeńskim im. Emilii Plater[75]. Rozporządzeniem Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego (KOSK) z 30 kwietnia 1929 został mianowany stałym nauczycielem szkoły średniej ogólnokształcącej i otrzymał tytuł profesora[76].

Grobowiec Józefa Zachary

Podczas II wojny światowej w trakcie okupacji niemieckiej zaangażował się w tajne nauczanie gimnazjalne i licealne w Ośrodku nr 1 w Krakowie[77]. Działał w strukturze Niezależnego Komitetu Szkolnego, działającego poza strukturą tajnego nauczania[78][79]. Był członkiem władz Rady Głównej Opiekuńczej w Krakowie, a po aresztowaniu Edwarda Lubowieckiego (wrzesień 1942) został wiceprezesem krakowskiej RGO (po jego śmierci zastąpił go Julian Waga)[80].

Zmarł 28 marca 1944 w Krakowie[81]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XIII, rząd południowy, miejsce po prawej Trzmielów)[81]. W jego grobowcu spoczęły też Stefania Zacharowa (ur. 1881, zm. 11 maja 1932) oraz Amalia Zachara (ur. 28 września 1910, zm. 9 kwietnia 1972)[81].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Joseph Zachara” (na początku XX wieku w C. K. Armii oficerem służby stałej był inny „Joseph Zachara”, początkowo określany jako „Josef Zachara”, kadet, a potem porucznik w 58 pułku piechoty w Przemyślu i w Stanisławowie, do 1918 kapitan 73 pułku piechoty). W ewidencji C. K. Obrony Krajowej był określany jako „Josef Zachara”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909.
  2. ↑ Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum św. Jacka w Krakowie za rok szkolny 1899. Kraków: 1899, s. 95–96.
  3. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Tarnopolu za rok szkolny 1905. Tarnopol: 1905, s. 40, 41, 42.
  4. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Tarnopolu za rok szkolny 1906. Tarnopol: 1906, s. 44, 47.
  5. ↑ 26. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1906/1907. Sanok: 1907, s. 5.
  6. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy c. k. Rady szkolnej krajowej w Galicyi”. Nr 14, s. 272, 4 lipca 1906. 
  7. ↑ XXVIII. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1908/9. Sanok: Fundusz Naukowy, 1909, s. 5.
  8. ↑ 26. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1906/1907. Sanok: 1907, s. 3, 50.
  9. ↑ XXVII. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1907/8. Sanok: Fundusz Naukowy, 1908, s. 3, 48.
  10. ↑ XXVIII. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1908/9. Sanok: Fundusz Naukowy, 1909, s. 3.
  11. ↑ XXIX. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1909/10. Sanok: Fundusz Naukowy, 1910, s. 3.
  12. ↑ XXX. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1910/11. Sanok: Fundusz Naukowy, 1911, s. 3.
  13. ↑ XXXI. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1911/12. Sanok: Fundusz Naukowy, 1912, s. 4.
  14. ↑ XXXII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1912/13. Sanok: Fundusz Naukowy, 1913, s. 3, 4.
  15. ↑ XXXIII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1913/14. Sanok: Fundusz Naukowy, 1914, s. 3.
  16. ↑ XXXIV. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1915/16. Sanok: Fundusz Naukowy, 1916, s. 13.
  17. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy c. k. Rady szkolnej krajowej w Galicyi”. Nr 13, s. 272, 31 października 1916. 
  18. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 915.
  19. ↑ Z kraju. Sanok. „Nowa Reforma”. Nr 175, s. 2, 19 kwietnia 1910. 
  20. ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1910. Kraków: 1911, s. 258.
  21. ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1911. Kraków: 1912, s. 250.
  22. ↑ Kronika. Koło T. S. L.. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 13, s. 3, 31 marca 1912. 
  23. ↑ Kronika. Związek okręgowy kół T. S. L.. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 33, s. 3, 11 grudnia 1910. 
  24. ↑ Zjazd delegatów Kół T. S. L.. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 54, s. 3, 31 grudnia 1911. 
  25. ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej. Dwudziestolecie Towarzystwa Szkoły Ludowej 1891-1910. Kraków: 1911, s. 132.
  26. ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1911. Kraków: 1912, s. 193.
  27. ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1912. Kraków: 1913, s. 160.
  28. ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1913. Kraków: 1914, s. 156.
  29. ↑ Sprawozdanie Zarządu Głównego Towarzystwa Szkoły Ludowej za lata 1914 i 1915. Kraków: 1916, s. 8.
  30. ↑ Sprawozdanie Zarządu Głównego Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1916. Kraków: 1917, s. 8.
  31. ↑ Część urzędowa. Firmy. „Gazeta Lwowska”. Nr 278, s. 11, 6 grudnia 1911. 
  32. ↑ Kronika. Sanockie Koło Tow. Nauczycieli Szk. Wyż.. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 33, s. 3, 11 grudnia 1910. 
  33. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 149. ISBN 978-83-939031-1-5.
  34. ↑ Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 2009-11-29. [dostęp 2016-02-16].
  35. ↑ Zarząd. sokolsanok.pl, 2009-05-31. [dostęp 2017-03-03].
  36. ↑ Awans noworoczny. „Gazeta Lwowska”. Nr 298, s. 3, 1 stycznia 1900. 
  37. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 392.
  38. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 509.
  39. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 515.
  40. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 511.
  41. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 515.
  42. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 523.
  43. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 531.
  44. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1907. Wiedeń: 1906, s. 539.
  45. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 547.
  46. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1910. Wiedeń: 1910, s. 205.
  47. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1910. Wiedeń: 1910, s. 320.
  48. ↑ Sprawozdanie Zarządu Głównego Towarzystwa Szkoły Ludowej za lata 1914 i 1915. Kraków: 1916, s. 9.
  49. ↑ a b Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 653.
  50. ↑ Tomasz Kargol. Sytuacja gospodarcza na terenie byłej Zachodniej Galicji u progu niepodległości (na przełomie 1918 i 1919 r.). „Studia Historyczne”. Nr 2-4 (2015-216), s. 310, 2011. ISSN 0025-1429. 
  51. ↑ Jan Hupka: Z czasów Wielkiej Wojny. Pamiętnik nie kombatanta. Niwiska: 1936, s. 421, 428.
  52. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 487.
  53. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 427.
  54. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 183.
  55. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 172.
  56. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 254, 927.
  57. ↑ XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: Fundusz Naukowy, 1921, s. 47, 48.
  58. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Lwów/Warszawa: Książnica Polska, 1924, s. 465.
  59. ↑ XXXVII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1923/1924. Sanok: 1924, s. 20.
  60. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 99.
  61. ↑ Sprawozdanie Dyrektora Państwowego Gimnazjum Nowodworskiego, czyli św. Anny w Krakowie za rok szkolny 1925/26. Kraków: 1926, s. 7.
  62. ↑ Sprawozdanie Dyrektora Państwowego Gimnazjum Nowodworskiego, czyli św. Anny w Krakowie za rok szkolny 1926/27. Kraków: 1927, s. 11.
  63. ↑ Sprawozdanie Dyrektora I. Państwowego Gimnazjum im. Bartłomieja Nowodworskiego (przedtem im. św. Anny) w Krakowie za rok szkolny 1927/28. Kraków: 1928, s. 2.
  64. ↑ Sprawozdanie Dyrektora Państwowego Gimnazjum I. im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie za rok szkolny 1928/29. Kraków: 1929, s. 2, 5.
  65. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Lwów/Warszawa: Książnica Polska, 1924, s. 403.
  66. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 104.
  67. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 105.
  68. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 424.
  69. ↑ Sprawozdanie Państwowej Dyrekcji Szkoły Ekonomiczno-Handlowej w Krakowie za rok szkolny 1926. Kraków: 1926, s. 13.
  70. ↑ Sprawozdanie Państwowej Dyrekcji Szkoły Ekonomiczno-Handlowej w Krakowie za rok szkolny 1927. Kraków: 1927, s. 83.
  71. ↑ Sprawozdanie Państwowej Dyrekcji Szkoły Ekonomiczno-Handlowej w Krakowie za rok szkolny 1928. Kraków: 1928, s. 132.
  72. ↑ Sprawozdanie Państwowej Dyrekcji Szkoły Ekonomiczno-Handlowej w Krakowie za rok szkolny 1929. Kraków: 1926, s. 116.
  73. ↑ Józef Zachara: Sprawozdanie Dyrektora Prywat. Gimnazjum Żeńskiego im. Emilii Plater w Krakowie za rok szkolny 1936/37. Kraków: 1937, s. 22.
  74. ↑ Józef Zachara: Sprawozdanie Dyrektora Prywat. Gimnazjum Żeńskiego im. Emilii Plater w Krakowie za rok szkolny 1936/37. Kraków: 1937, s. 28.
  75. ↑ Sprawozdanie Dyrektora Państwowego Gimnazjum I. imienia Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie za rok szkolny 1932/33. Kraków: 1933, s. 63, 67.
  76. ↑ Sprawozdanie Dyrektora Państwowego Gimnazjum I. im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie za rok szkolny 1928/29. Kraków: 1929, s. 6.
  77. ↑ Jacek Chrobaczyński: Nauczyciele w okupowanym Krakowie 1939–1945. Kraków: Wydawnictwo Naukowe WSP, 1989, s. 247.
  78. ↑ Jacek Chrobaczyński: Praca oświatowa w Krakowie 1939-1945. Kraków: Wydawnictwo Naukowe WSP, 1986, s. 229–230.
  79. ↑ Jacek Chrobaczyński: Szkolnictwo krakowskie w latach drugiej wojny światowej (1939-1945). Kraków: Wydawnictwo Naukowe WSP, 1993, s. 146.
  80. ↑ Jacek Chrobaczyński: Praca oświatowa w Krakowie 1939-1945. Kraków: Wydawnictwo Naukowe WSP, 1986, s. 215.
  81. ↑ a b c Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Lokalizator grobów. Józef Zachara. rakowice.eu. [dostęp 2020-07-14].
  82. ↑ a b c Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 637.
  83. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 577.
  84. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1021.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Zachara&oldid=71915697”