Język kiribati
|
||
| Obszar | Kiribati oraz Fidżi, Nauru i Wysp Cooka, a także mniejszości narodowe w USA i Tokelau. | |
| Liczba mówiących | 116 280[1] | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki austronezyjskie
|
|
| Pismo/alfabet | łacińskie | |
| Status oficjalny | ||
| język urzędowy | Kiribati | |
| Regulowany przez | Kiribati Language Board | |
| ISO 639-2 | gil | |
| ISO 639-3 | gil | |
| SIL | GLB | |
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata |
||
Język kiribati (wymawiane: kiribas, inna nazwa: język gilbertański, także: język tungaru) – język mikronezyjski (z grupy języków oceanicznych), używany przez 116 280 mieszkańców wysp Kiribati oraz Fidżi, Nauru i Wysp Cooka, a także mniejszości narodowe w USA i Tokelau.
Wyróżnia się w nim dwa główne dialekty, północny i południowy, a także kilka drobniejszych gwar lokalnych, m.in.: Tarawa.
Język kiribati zapisywany jest alfabetem łacińskim, dostosowanym do dźwięków tego języka. Posiada 13 liter.
Alfabet kiribati[edytuj]
a b e i k m n ng o r t u w
Wszystkie dźwięki wymawiane jak w j. polskim, z wyjątkiem:
- t - jak s, /s/
- w - jak ł, /w/
Przypisy
|
|||||
