Przejdź do zawartości

Józef Kozielecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Kozielecki
Data i miejsce urodzenia

17 października 1936
Wilno

Data śmierci

24 marca 2017

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: psychologia poznawcza
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1964

Habilitacja

1969

Profesura

1977

Polska Akademia Nauk
Status

członek rzeczywisty

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Grób Józefa Kozieleckiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Józef Kozielecki (ur. 17 października 1936 w Wilnie, zm. 24 marca 2017[1]) – polski psycholog, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, członek Katedry Psychologii Poznawczej zajmujący się psychologią myślenia, psychologią transgresji oraz psychotransgresjonizmem, jako nowym kierunkiem badań psychologicznych[2]. Tworzył między innymi filozoficzne opowiastki, których akcja rozgrywała się w fikcyjnym mieście, chcąc pokazać rządzące ludźmi zasady. W swoich pracach personalizował między innymi głos rozsądku[3].

Kariera naukowa

[edytuj | edytuj kod]

Studia wyższe z zakresu pedagogiki ukończył w 1960 roku na Uniwersytecie Warszawskim. W roku 1964 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie psychologii na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego. Promotorem pracy doktorskiej był Tadeusz Tomaszewski. Na tej samej uczelni w 1969 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. W roku 1977 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. Był członkiem Komitetu Nauk Psychologicznych PAN i członkiem krajowym rzeczywistym Wydziału I Nauk Społecznych PAN[4].

W 1981 otrzymał Nagrodę Japońskiej Fundacji Naukowej, w roku 1990 - Nowojorską Nagrodę Kulturalną im. Jurzykowskiego oraz około 15 nagród krajowych różnych szczebli[2].

W roku 2007 Józef Kozielecki otrzymał doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, gdyż - między innymi - "dorobek wyróżnionego z zakresu psychologii cechuje się różnorodnością formy z jednoczesnym perfekcjonizmem treści".[1]

Został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie (kwatera Q kolumbarium 6-1-8)[5].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • 1966 - Zagadnienia psychologii myślenia. Warszawa: Wydawnictwo PWN.
  • 1969 - Psychologia procesów przeddecyzyjnych. Warszawa: Wydawnictwo PWN.
  • 1976 - Koncepcje psychologiczne człowieka. Warszawa: PIW.
  • 1981 - Psychological Decision Theory. Dortrecht: Reidel.
  • 1987 - Koncepcja transgresyjna człowieka. Analiza psychologiczna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
  • 1987 - The role of hubristic motivation in transgressive behavior. New Ideas in Psychology, 5, 120 -141.
  • 1995 - The Polish economic reform: Transgressive decision making. Journal of Economic Psychology, 16, 175 - 204.
  • 1996 - Człowiek wielowymiarowy. Warszawa: Wydawnictwo Żak.
  • 1996 - Gorbachev and Freud and the power of the unconsciousness. Polish Sociological Review, 113, 25-32.
  • 1997 - Transgresja i Kultura. Monografia. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak.[6]
  • 1999 - Banach - geniusz ze Lwowa. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak.
  • 2001 - Europejska prowincja Ameryki. Odra, 3, 11-16.
  • 2003 - Chamszczyzna hula nad Rzecząpospolitą. Odra, 5, 30-33.
  • 2006 - Psychologia nadziei. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak.
  • 2014 - Wilno, Wilno: pojąć niepojęte. Wydawnictwo Akademickie Żak.

Współpraca międzynarodowa

[edytuj | edytuj kod]

Prowadził badania naukowe i wykłady na uczelniach zagranicznych – m.in. na Uniwersytecie Stanford w Stanford i Indiana University w Bloomington (USA), Uniwersytecie w Lejdzie (Holandia), uniwersytecie w Umeå (Szwecja).[6].

Aktywność pozanaukowa

[edytuj | edytuj kod]

Józef Kozielecki jest autorem opowiadań i powieści. Debiutancki tom opowiadań z przedmową Stanisława Lema to Smutek spełnionych baśni (1979). Jego powieść Stary Wachman. Opowieść o godności (2002) opowiada o przyjaźni Polki, Żydówki i Niemca w czasach wojny. Kozielecki jest filozofującym eseistą, autorem takich prac jak Szczęście po szwedzku (1974) czy O człowieku wielowymiarowym (1988). Po zamachach na World Trade Center napisał również książkę Ameryka w mroku (2005), wykorzystując w niej swoją wiedzę psychologiczną. W roku 2010 ukazała się jego autobiografia Moje wzloty i upadki[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Józef Kozielcki. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2017-03-26]. (pol.).
  2. a b M. Lewicka, T. Sosnowski, M. Trojan: Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Wydziału Psychologii UW, 1998, s. 96. ISBN 83-86108-41-X.
  3. Andrzej Niewiadomski, Słownik polskich autorów fantastyki, „Fantastyka”, 1(40)/86, s. 54-55, ISSN 0867-132X.
  4. Prof. dr hab. czł. rzecz. PAN Józef Kozielecki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-05-14].
  5. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
  6. a b Profil pracownika na stronach Wydziału Psychologii UW. [dostęp 2012-01-27].
  7. Życiorys prof. Józefa Kozieleckiego na stronach Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego