Jan Barcz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Barcz
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1953
Puławy

Profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo europejskie, prawo międzynarodowe
Alma Mater

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Doktorat

1978 – nauki prawne
Uniwersytet Humboldtów

Habilitacja

1987 – nauki prawne
Instytut Nauk Prawnych PAN

Profesura

30 lipca 1993

Profesor
Jednostka

WPiA UMCS (1975–79)
PISM (1984–92)
KSAP (1991–92, 2000–04)
SGH (od 2000)
Akademia Leona Koźmińskiego (od 2007)

Stanowisko

kierownik Katedry Prawa Europejskiego SGH

Ambasador RP w Austrii
Okres spraw.

1 września 1995
3 maja 2000

Poprzednik

Władysław Bartoszewski

Następca

Irena Lipowicz

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wielki I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi

Jan Aleksander Barcz (ur. 19 lutego 1953[1] w Puławach[2]) – profesor prawa, kierownik Katedry Prawa Międzynarodowego i Prawa UE w Kolegium Prawa Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie, dyplomata, w latach 1995–2000 ambasador Polski w Austrii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i kariera naukowa[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1975). Doktorat uzyskał w 1978 na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie, habilitację w 1987 w Instytucie Państwa i Prawa PAN. W 1993 r. otrzymał tytuł naukowy profesora.

Pracownik naukowy Wydziału Prawa i Administracji UMCS w Lublinie (1975–1979), następnie Instytutu Badania Prawa Sądowego w Warszawie (1979–1984) i Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych (1984–1992).

W latach 1991–1992 i 2000–2004 wykładowca w Krajowej Szkole Administracji Publicznej. Od 2000 profesor w Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie – kierownik Katedry Prawa Europejskiego. Od 2007 kierownik Katedry Prawa Międzynarodowego i Prawa UE w Kolegium Prawa Akademii Leona Koźmińskiego.

Członek komitetu redakcyjnego miesięcznika Państwo i Prawo[3].

W czerwcu 2022 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności[4].

Działalność publiczna[edytuj | edytuj kod]

W latach 1989–2001 był w służbie dyplomatycznej RP. Członek polskiej delegacji na konferencję „2 + 4” oraz delegacji negocjującej traktaty polsko-niemieckie z lat 1990–1992.

Od 1992 r. radca i minister pełnomocny w Ambasadzie RP w Wiedniu, w latach 1995–2000 Ambasador RP w Wiedniu.

W latach 2000–2001 dyrektor Departamentu Unii Europejskiej MSZ, a następnie dyrektor Gabinetu Politycznego Ministra Spraw Zagranicznych.

Od 2015 wchodzi w skład rady programowej Polskiej Fundacji im. Roberta Schumana[5]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Autor około dwudziestu monografii i ponad 150 artykułów naukowych.

Redaktor naukowy podręcznika Prawo Unii Europejskiej: t. I – Zagadnienia systemowe; t. II – Prawo materialne i polityki; t. III – Materiały do nauki prawa UE; t. IV – Casebook.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Złota księga nauk ekonomicznych, prawnych i ścisłych 2005, wyd. Mastermedia i Helion, Gliwice 2005, s. 12.
  2. Barbara Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2000, s. 380.
  3. Jan Barcz [online], wszechnica.org.pl [dostęp 2023-03-19] (pol.).
  4. Nowo wybrani członkowie PAU. 11 VI 2022.
  5. KRS: 0000023615.
  6. Aufstellung aller durch den Bundespräsidenten verliehenen Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich ab 1952 (lista odznaczonych 1952-2012).
  7. Uroczystość wręczenia orderów i odznaczeń z okazji Narodowego Święta Niepodległości [online], www.prezydent.pl, 11 listopada 2005 [dostęp 2019-06-21].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]