Przejdź do zawartości

Jan Benisławski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Benisławski
Arcybiskup tytularny Gadara
Herb duchownego
Data urodzenia

16 lipca 1735

Data śmierci

25 marca 1812

Arcybiskup koadiutor mohylewski
Okres sprawowania

1783–1812

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

łaciński

Prezbiterat

1768

Nominacja biskupia

1783

Sakra biskupia

8 lutego 1784

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

8 lutego 1784

Konsekrator

Giovanni Andrea Archetti

Współkonsekratorzy

Stanisław Bohusz Siestrzeńcewicz
Jerzy Pawłowski

Jan Benisławski herbu Pobog[1] (ur. 16 lipca 1735 w Zozuli w Inflantach, zm. 25 marca 1812 w Zozuli) – duchowny katolicki, jezuita, kanonik inflancki w 1789 roku[2].

Święcenia kapłańskie przyjął w 1768 w Wilnie. Członek Komisji Edukacji Narodowej. Od 1783 biskup koadiutor mohylewski i tytularny biskup Gadara w Palaestina Secunda[3]. Organizator archidiecezji, zabiegał w Rzymie o jej kanoniczne uznanie. Administrator archidiecezji w latach 1800–1801. Od 1801 przebywał w Inflantach.

Kawaler orderów Orła Białego i Świętego Stanisława[1]. Konstancja, poetka, była żoną jego brata Piotra.

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Rozmyślania dla księży świeckich o powinnościach chrześcijańskich z listów i Ewangelii wzięte (t. 1-4, 1799-1803)
  • Rozmyślania dla osób duchownych na wszystkie dni roku z listów i Ewangelii (3 t. 1850)
  • Institutiones logice seu brevis tractatus de cultura ingenii (1774)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J., t. II, Lipsk 1839, s. 105.
  2. Kalendarz wileński na rok 1789, [b.n.s]
  3. Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VI, Patavii 1958, s. 222. (łac.)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]