Jarosław Bratkiewicz
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 3 grudnia 1955 Warszawa | |
| Ambasador RP na Łotwie | ||
| Okres | od 1997 do 2001 | |
| Poprzednik | Jarosław Lindenberg | |
| Następca | Tadeusz Fiszbach | |
| Odznaczenia | ||
| ||
Jarosław Tadeusz Bratkiewicz (ur. 3 grudnia 1955 w Warszawie) – polski politolog i dyplomata, rosjoznawca, w latach 1997–2001 ambasador RP na Łotwie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia w Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych[1]. Posiada stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce uzyskany w 1994 na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie rozprawy zatytułowanej Tradycjonalizm. Kolektywizm. Despotyzm.
W latach 80. działał w podziemnej NSZZ „Solidarność”. Był pracownikiem naukowym Polskiej Akademii Nauk (1982–1991). W 1992 podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 1997 objął urząd ambasadora RP w Republice Łotewskiej (do 2001). Po powrocie do kraju ponownie zatrudniony w MSZ, m.in. jako wicedyrektor Departamentu Strategii i Planowania Polityki Zagranicznej oraz dyrektor Departamentu Wschodniego MSZ. Był też nauczycielem akademickim w Prywatnej Wyższej Szkole Nauk Społecznych, Komputerowych i Medycznych w Warszawie[2].
Jest badaczem i znawcą problematyki rosyjskiej, ze szczególnym uwzględnieniem nacjonalizmu i modernizacji po 1991. W 1991 przetłumaczył książkę Rosja carów Richarda Pipesa. W latach 80. i 90. opublikował prace z dziedziny rosjoznawstwa. W 2007 ukazała się jego książka Rosja. Zapętlenia modernizacji.
W 2011 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[3][4].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Współczesny stan badań nad „azjatycką” formacją społeczną, Zakład Krajów Pozaeuropejskich PAN, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1988
- Wielkoruski szowinizm: w świetle teorii kontynuacji (wyd. drugie, poprawione i poszerzone), Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 1991
- Tradycjonalizm, kolektywizm, despotyzm, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 1991
- Rosyjscy nacjonaliści w latach 1992–1996: od detradycjonalizacji do retradycjonalizacji, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 1998
- Zapętlenia modernizacji: szkice o samopostrzeganiu i autoidentyfikacji w interakcjach tradycji i nowoczesności: (przypadek Rosji i nie tylko), Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 2007[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Piotr Zaremba, Luiza Zalewska: Radek-plakietka czyli kariera Sikorskiego. dziennik.pl, 21 września 2008. [dostęp 2012-09-24].
- ↑ Zasłużeni wykładowcy. pwsbia.edu.pl. [dostęp 2020-04-08].
- ↑ M.P. z 2012 r. poz. 337
- ↑ Ordery i odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej. prezydent.pl, 16 listopada 2011. [dostęp 2012-09-24].
- ↑ Wykaz publikacji w katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 2012-09-24].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna na stronie Instytutu Studiów Politycznych PAN. [dostęp 2012-09-24].
- Dr hab. Jarosław Bratkiewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2012-09-24].
- Wykładowcy Prywatnej Wyższej Szkoły Nauk Społecznych, Komputerowych i Medycznych w Warszawie
- Absolwenci Moskiewskiego Państwowego Instytutu Stosunków Międzynarodowych
- Ambasadorowie III Rzeczypospolitej
- Ambasadorowie Polski na Łotwie
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Polscy politolodzy
- Polscy rosjoznawcy
- Pracownicy Instytutu Studiów Politycznych PAN
- Urodzeni w 1955
- Urzędnicy Ministerstwa Spraw Zagranicznych (III Rzeczpospolita)