Jerzy Wojtowicz (historyk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Wojtowicz
Data i miejsce urodzenia

24 października 1924
Rumoka

Data i miejsce śmierci

7 kwietnia 1996
Toruń

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia powszechna i Polski XVIII wieku
Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Doktorat

1988

Habilitacja

1963

Profesura

1979

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (od 1941) Krzyż Partyzancki Krzyż Armii Krajowej

Jerzy Wojtowicz (ur. 24 października 1924 w Rumoce, zm. 7 kwietnia 1996 w Toruniu) – polski historyk gospodarki, społeczeństwa i kultury.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Rumoce, wsi leżącej w powiecie mławskim na Mazowszu[1]. Od 1940 roku działał w konspiracji, w Batalionach Chłopskich (pseudonim „Pogodny”). Za swą działalność konspiracyjną otrzymał Krzyż Partyzancki, Krzyż Walecznych oraz Krzyż Armii Krajowej. Po wojnie przez krótki czas był nauczycielem w szkole wiejskiej w Dąbrowie koło Mławy[1]. Następnie podjął studia dziennikarskie w Warszawie, wkrótce jednak zrezygnował z nich. W 1951 r. ukończył studia historyczne na UMK, gdzie przeszedł kolejno wszystkie szczeble kariery naukowej od stanowiska zastępcy asystenta aż do tytułu profesora zwyczajnego, uzyskanego w 1979 roku. Jego zainteresowania badawcze koncentrowały się głównie wokół Oświecenia w Europie. Członek Societas Jablonoviana przy Uniwersytecie w Lipsku od 1978. Zmarł 7 kwietnia 1996 roku[2].

Odznaczenia[3][edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dygdała i Maliszewski 1996 ↓, s. 163.
  2. Jerzy Wojtowicz - historyk gospodarki, społeczeństwa i kultury. Indywidualny przypadek z historiografii PRL, red. K. Maliszewski, W. Piasek, Toruń 2015
  3. Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1466-1467

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]