54°23′35″N 17°53′21″E/54,393056 17,889167Kamienica Królewska
| Artykuł | 54°23′35″N 17°53′21″E |
| - błąd | 38 m |
| WD | 54°23'35.2"N, 17°53'21.1"E, 54°28'N, 17°54'E |
| - błąd | 14 m |
| Odległość | 1 m |
| ||||
| ||||
.JPG)
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  pomorskie
| |||
| Powiat | kartuski | |||
| Gmina | Sierakowice | |||
| Sołectwo | Kamienica Królewska | |||
| Wysokość | 150 m n.p.m. | |||
| Liczba ludności (2016) | 1000 | |||
| Strefa numeracyjna | 58 | |||
| Kod pocztowy | 83-342[1] | |||
| Tablice rejestracyjne | GKA | |||
| SIMC | 0170950 | |||
Położenie na mapie gminy Sierakowice  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | ||||
Położenie na mapie powiatu kartuskiego  | ||||
| 54°23′35″N 17°53′21″E/54,393056 17,889167
| ||||
Kamienica Królewska (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Kamińca Królewskô) – duża kaszubska wieś letniskowa w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Sierakowice, na Pojezierzu Kaszubskim, na obszarze Kaszubskiego Parku Krajobrazowego, pomiędzy jeziorami Kamienickim i Junnem, na trasie dawnej linii kolejowej z Kartuz do Lęborka.
Wieś jest siedzibą sołectwa Kamienica Królewska, w którego skład wchodzą również Kamienicki Młyn, Ciechomie, Nowalczysko, Koryto i Kukówka. W kierunku wschodnim od Kamienicy Królewskiej w kompleksie Lasów Mirachowskich znajdują się rezerwaty przyrody Kurze Grzędy, Jezioro Turzycowe, Jezioro Lubogoszcz, Szczelina Lechicka i Żurawie Błota. Przez Kamienicę Królewską prowadzi turystyczny Szlak Kaszubski. Miejscowość jest połączona nową drogą powiatową (nr 1431G) z Niepoczołowicami stanowiąc jedyne i pierwsze w historii połączenie szosą asfaltową obszaru gmin Sierakowice i Linia (projekt był współfinansowany przez Unię Europejską z funduszu EFRR). Znajduje się tu również placówka Ochotniczej Straży Pożarnej, poczta, kwatery agroturystyczne, pensjonaty i liczne domki letniskowe. Na północny wschód od Kamienicy wznosi się wzgórze „Zamkowa Góra” (o wysokości 229 m n.p.m.) z pozostałościami starego grodziska, do którego nawiązują lokalne kaszubskie legendy. Na tym wzgórzu ustawiono taras widokowy, z którego rozciąga się piękny widok na sześć jezior – Junno, Kamienickie, Białe, Czarne, Odnoga i Potęgowskie. Rozpoczyna się tu również szlak wodny spływów kajakowych rzeką Bukowiną.
Znajduje się tutaj składnica Agencji Rezerw Materiałowych[2].
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0170966 | Ciechomie | część wsi |
| 0170972 | Kokwino | część wsi |
| 0170989 | Koryto | część wsi |
| 0170995 | Nowalczysko | część wsi |
Historia miejscowości[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1368 roku, po zdobyciu Pomorza Gdańskiego przez Krzyżaków pod administracją zakonną. W latach 1455–1772 w powiecie mirachowskim. Od 1920 r. wieś znajdowała się ponownie w granicach Polski (powiat kartuski). Przed 1920 r. obowiązującą nazwą niemieckiej administracji dla Kamienicy Królewskiej była Kaminitza[5]. Podczas okupacji niemieckiej nazwa Kaminitza w 1942 roku została przez nazistowskich propagandystów niemieckich (w ramach szerokiej akcji odkaszubiania i odpolszczania nazw niemieckiego lebensraumu) zweryfikowana jako zbyt kaszubska i przemianowana na nowo wymyśloną i bardziej niemiecką – Kamstein. Podczas II wojny światowej okolice Kamienicy Królewskiej były miejscem aktywnych działań Gryfa Pomorskiego (obelisk poświęcony żołnierzom Gryfa Pomorskiego znajduje się przy przejeździe kolejowym). W okresie PRL-u miejscowość była popularnym letniskiem opozycji z czasów komunistycznych.
Wieś królewska w starostwie mirachowskim w województwie pomorskim w II połowie XVI wieku[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Ludzie związani z Kamienicą Królewską[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 414 [dostęp 2020-12-22] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Składnice | Agencja Rezerw Materiałowych, www.arm.gov.pl [dostęp 2016-02-16].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ GUS. Rejestr TERYT.
- ↑ http://www.westpreussen.de/cms/ct/ortsverzeichnis/details.php?ID=2866.
- ↑ Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w.: rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 94.
