Katedra w Splicie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Katedra w Splicie
katedrala posvećena Uznesenju Blažene Djevice Marije,
także: Svetoga Dujma
katedra
Ilustracja
Państwo

 Chorwacja

Miejscowość

Split

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

♦ Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
♦ Świętego Domniona (Duje)

Położenie na mapie żupanii splicko-dalmatyńskiej
Mapa konturowa żupanii splicko-dalmatyńskiej, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Katedra w Splicie”
Położenie na mapie Chorwacji
Mapa konturowa Chorwacji, na dole znajduje się punkt z opisem „Katedra w Splicie”
Ziemia43°30′29″N 16°26′28″E/43,508056 16,441111
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Katedra w Splicie pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (chor. Uznesenju Blažene Djevice Marije)[1][2], znana także jako katedra Świętego Domniona (chor.: katedrala sv. Duje[3] lub katedrala sv. Dujma[4]) – główna świątynia rzymskokatolickiej archidiecezji splicko-makarskiej w Chorwacji. Jest to dawne mauzoleum cesarza Dioklecjana, wchodzące w skład Pałacu Dioklecjana, przebudowane w VIII wieku na katedrę[2]. Katedra całkowicie zachowała architekturę ośmiokątnej budowli. W XIII wieku otrzymała monumentalne drewniane odrzwia (rzeźby Buviny) i kamienną ambonę. Katedra przykryta jest kopułą, wewnątrz której niegdyś znajdowała się piękna mozaika. Główny ołtarz pochodzi z XVII wieku. Romańskie stalle z XIII wieku są najstarszymi na terenie całej Dalmacji. Pod katedrą znajduje się krypta, która w okresie późniejszym zamieniona została w kaplicę św. Łucji. W katedralnym skarbcu bogate zbiory srebrnych i złotych naczyń liturgicznych, a w archiwum bezcenne materiały (m.in. ewangelia z VIII wieku). Romańska wieża katedry została zbudowana w XIII-XVI wieku (przebudowana w XIX-XX wieku). U podnóża dzwonnicy – dwa romańskie lwy oraz egipski sfinks z czarnego granitu (XV wiek p.n.e.). Zachowała się jedynie cella z bogatym portalem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Katehetski ured Splitsko-makarske nadbiskupije: Splitska katedrala sv. Dujma. katehetski-nadbiskupija-split.net, 2015-11-16. [dostęp 2018-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-12)]. (chorw.).
  2. ↑ a b Tomislav Marasović. Splitska katedrala u ranome srednjem vijeku. „Archaeologia Adriatica IV”. 48–49, s. 177–210, 2010. ISSN 1846-4807. (chorw.). 
  3. ↑ Goran Nikšić. Svjetlo u katedrali sv. Duje u Splitu. „Kulturna baština”. 28–29, s. 37–48, 1997. Društvo prijatelja kulturne baštine. ISSN 0351-0557. (chorw.). 
  4. ↑ Goran Nikšić. Novi nalazi u koru katedrale sv. Dujma. „Kulturna baština”. 31, s. 139–162, 2002. Društvo prijatelja kulturne baštine. ISSN 0351-0557. (chorw.). 
Obiekty z listy Światowego Dziedzictwa UNESCO w Chorwacji

Kulturowe
Przyrodnicze

Chorwacja

  1. ↑ Wspólnie z Albanią, Austrią, Belgią, Bośnią i Hercegowiną, Bułgarią, Czechami, Francją, Hiszpanią, Macedonią Północną, Niemcami, Polską, Rumunią, Słowacją, Słowenią, Szwajcarią, Ukrainą i Włochami
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Katedra_w_Splicie&oldid=72910604”