Przejdź do zawartości

Kazimierz Ryczan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Ryczan
Ilustracja
Kazimierz Ryczan (2007)
Herb duchownego In vinculo communionis
W więzach wspólnoty
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1939
Żurawica

Data i miejsce śmierci

13 września 2017
Kielce

Miejsce pochówku

bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kielcach

Biskup diecezjalny kielecki
Okres sprawowania

1993–2014

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

16 czerwca 1963

Nominacja biskupia

17 lipca 1993

Sakra biskupia

11 września 1993

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Medal Złoty za Długoletnią Służbę Komandor z Gwiazdą Orderu Grobu Świętego
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

11 września 1993

Miejscowość

Kielce

Miejsce

bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Konsekrator

Franciszek Macharski

Współkonsekratorzy

Edward Nowak
Mieczysław Jaworski

Kazimierz Ryczan (ur. 10 lutego 1939 w Żurawicy, zm. 13 września 2017 w Kielcach) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor habilitowany nauk teologicznych, biskup diecezjalny kielecki w latach 1993–2014, od 2014 biskup senior diecezji kieleckiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 10 lutego 1939 w Żurawicy[1]. Ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Kazimierza Morawskiego w Przemyślu[2]. W latach 1956–1963 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu[3]. Studia musiał przerwać w celu odbycia dwuletniej służby wojskowej w Morągu[1]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 16 czerwca 1963 biskup diecezjalny przemyski Franciszek Barda[4]. W latach 1966–1969 odbył studia specjalistyczne w Instytucie Teologii Pastoralnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Ukończył je ze stopniem licencjata na podstawie pracy Społeczno-religijne uwarunkowania powołań kapłańskich i zakonnych w diecezji przemyskiej obrządku łacińskiego w latach 1900–1960. W tym samym instytucie kontynuował studia w latach 1975–1978, które zwieńczył doktoratem na podstawie dysertacji Ciągłość i zmiana tradycji religijnej. Studium socjologiczne na przykładzie wybranej społeczności miejskiej. Specjalizację pogłębiał na stypendiach naukowych w Instytucie Katolickim w Paryżu w 1979 i na Uniwersytecie Katolickim w Leuven w 1989. Habilitację uzyskał w 1992 na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego po przedłożeniu rozprawy Wartości katolików a typ środowiska miejskiego[5].

W latach 1963–1965 pracował jako wikariusz w parafii w Szebniach, następnie w latach 1965–1966 w parafii farnej w Rzeszowie[5]. W latach 1970–1975 był duszpasterzem akademickim w Rzeszowie[1].

W latach 1970–1975 był wykładowcą katolickiej nauki społecznej w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. Od 1976 pracował w Katedrze Socjologii Religii w Instytucie Teologii Pastoralnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, najpierw na stanowisku asystenta, od 1980 starszego asystenta, a od 1983 adiunkta[5]. Po uzyskaniu habilitacji objął funkcję kierownika tej katedry. W 1993 został wybrany prodziekanem Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Nie objął jednak urzędu z powodu nominacji na biskupa diecezjalnego w Kielcach[1]. W 1997 został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego. Pracując na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, był sekretarzem, a następnie w latach 1980–1981 I wiceprzewodniczącym Komisji Uczelnianej „Solidarności” (1980–1981), od 1983 do 1989 wicedyrektorem, a w latach 1989–1993 dyrektorem konwiktu księży studentów[5].

Prowadził wykłady we Wszechnicy Związkowej. W listopadzie 1981 udzielił wsparcia strajkującym lubelskim nauczycielom. Działalność opozycyjną kontynuował po wprowadzeniu stanu wojennego mimo przeprowadzenia z nim rozmowy ostrzegawczej w ramach akcji „Klon”. Był łącznikiem między grupami pracowników na Lubelszczyźnie prowadzącymi działania konspiracyjne. Wykładał w ramach Wszechnicy Nauczycielskiej, Studium Katolickiej Nauki Społecznej Kościoła przy lubelskiej kurii biskupiej i Studium Społecznego Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy Duszpasterskim Ośrodku Kultury Chrześcijańskiej w Stalowej Woli[6].

17 lipca 1993 został prekonizowany biskupem diecezjalnym diecezji kieleckiej[7]. 11 września 1993 odbył ingres do bazyliki katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kielcach, gdzie otrzymał święcenia biskupie[8]. Udzielił mu ich kardynał Franciszek Macharski, arcybiskup metropolita krakowski, z towarzyszeniem arcybiskupa Edwarda Nowaka, sekretarza Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, i Mieczysława Jaworskiego, biskupa pomocniczego kieleckiego[4]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „In vinculo communionis” (W więzach wspólnoty)[2]. 11 października 2014 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu biskupa diecezjalnego kieleckiego[9][10]. Do czasu objęcia urzędu przez jego następcę Jana Piotrowskiego 28 listopada 2014 pełnił funkcję administratora apostolskiego diecezji[11].

W ramach Konferencji Episkopatu Polski należał do Rady Stałej[12], ponownie został wybrany do tego gremium w 2011 jako jeden z sześciu biskupów diecezjalnych[13]. W 1994 objął funkcję przewodniczącego Komisji Społecznej[7]. W 2008 został delegatem ds. Duszpasterstwa Ludzi Pracy[14]. Ponadto wszedł w skład Rady Naukowej[13].

Uczestniczył w sakrach biskupów pomocniczych kieleckich: Kazimierza Gurdy (2005) – jako konsekrator i Mariana Florczyka (1998) – jako współkonsekrator[4].

Zmarł 13 września 2017 w Świętokrzyskim Centrum Onkologii w Kielcach[15]. 19 września 2017 został pochowany w krypcie biskupów kieleckich w podziemiach kieleckiej katedry[16].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2009 prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył go Złotym Medalem za Długoletnią Służbę[17]. Natomiast przez prezydenta RP Andrzeja Dudę został pośmiertnie odznaczony w 2019 Krzyżem Wolności i Solidarności[18], a w 2021 Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[19]. W 1996 został przyjęty w poczet członków Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie w randze Komandora z Gwiazdą[20].

W 2013 nadano mu tytuł honorowego obywatela Kielc[21]. Otrzymał również honorowe obywatelstwo gminy Żurawica[22].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Bp Gurda: Dziękujemy Ci za odwagę i mądrość. ekai.pl (arch.), 2008-09-11. [dostęp 2018-03-08].
  2. ↑ a b Nota biograficzna Kazimierza Ryczana na stronie diecezji kieleckiej. diecezja.kielce.pl. [dostęp 2018-03-08].
  3. ↑ Kielce: 6. rocznica sakry bp. Kazimierza Ryczana. ekai.pl (arch.), 1999-09-12. [dostęp 2013-05-19].
  4. ↑ a b c Kazimierz Ryczan. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-05-19]. (ang.).
  5. ↑ a b c d Nota biograficzna Kazimierza Ryczana na stronie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. kul.pl. [dostęp 2013-05-19].
  6. ↑ Kazimierz Ryczan. odznaczeni-kwis.ipn.gov.pl. [dostęp 2021-11-07].
  7. ↑ a b Kielce: Bp Ryczan świętuję 40-lecie kapłaństwa. ekai.pl (arch.), 2003-06-17. [dostęp 2018-03-08].
  8. ↑ O diecezji. diecezja.kielce.pl. [dostęp 2013-05-19].
  9. ↑ Rinuncia del Vescovo di Kielce (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2014-10-11. [dostęp 2014-10-11]. (wł.).
  10. ↑ Kielce: Bp Kazimierz Ryczan przechodzi na emeryturę. Bp Jan Piotrowski – biskupem kieleckim. episkopat.pl (arch.), 2014-10-11. [dostęp 2016-11-02].
  11. ↑ Zmarł bp Kazimierz Ryczan – biskup senior kielecki. ekai.pl, 2017-09-13. [dostęp 2017-09-14].
  12. ↑ Kielce: 17. rocznica posługi biskupa kieleckiego Kazimierza Ryczana. ekai.pl (arch.), 2010-09-12. [dostęp 2018-03-08].
  13. ↑ a b Kard. Nycz w Komisji Wspólnej Episkopatu i Rządu. ekai.pl (arch.), 2011-03-15. [dostęp 2018-03-08].
  14. ↑ Jasna Góra: ludzie pracy modlą się o ocalenie polskich stoczni. ekai.pl (arch.), 2008-09-21. [dostęp 2018-03-08].
  15. ↑ Biskup Kazimierz Ryczan nie żyje. echodnia.eu, 2017-09-13. [dostęp 2017-09-13].
  16. ↑ Kielce: uroczystości pogrzebowe bp. Kazimierza Ryczana. ekai.pl, 2017-09-19. [dostęp 2017-09-19].
  17. ↑ Odznaczenia na KUL. prezydent.pl (arch.), 2009-10-18. [dostęp 2022-04-03].
  18. ↑ M.P. z 2020 r. poz. 46 – pkt 28. [dostęp 2020-11-09].
  19. ↑ M.P. z 2023 r. poz. 92 – pkt 3. [dostęp 2023-01-23].
  20. ↑ S. Tomoń: Bożogrobcy pomagają chrześcijanom w Ziemi Świętej. niedziela.pl. [dostęp 2013-05-19].
  21. ↑ Uchwała Nr XLVII/835/2013 Rady Miasta Kielce. bip.kielce.pl, 2013-06-14. [dostęp 2014-05-04].
  22. ↑ Z łezką w oku. nowiny24.pl, 2002-06-21. [dostęp 2013-05-19].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Biskupi kieleccy
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Ryczan&oldid=73432240”