Kościół św. Maksymiliana Marii Kolbego w Szczecinie
 nr rej. 163 z dnia 28.08.1956 r.[1]
| |||||||||
| kościół parafialny | |||||||||
| |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Szczecina  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |||||||||
 53°23′47,58″N 14°31′41,52″E/53,396550 14,528200
| |||||||||
Kościół św. Maksymiliana Marii Kolbego w Szczecinie – kościół parafii rzymskokatolickiej w Szczecinie Pomorzanach.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze wzmianki o kościele w Szczecinie-Pomorzanach, stojącym przy obecnej ulicy Włościańskiej 67/69, pochodzą z roku 1445[2], kiedy to powstał zapis o kościele w Pomorzanach, który jest filią obecnie nieistniejącego kościoła w Ustowie[2].
Świątynia ta została wybudowana w stylu gotyckim, umiejscowiona na skarpie wyłożonej polnymi kamieniami i otoczona murem obronnym[2]. Od czasów reformacji do 1945 była kościołem protestanckim. W roku 1632 został zniszczony przez Szwedów[2], a następnie dwukrotnie odbudowywany zatracił swój pierwotny, gotycki wygląd. Powtórnie kościół został zniszczony podczas działań wojennych II wojny światowej[2]. Odbudowany został w latach 1972–1973, a odbudową kierował proboszcz Tadeusz Jaszkiewicz. Wyposażeniem wnętrz i budową plebanii zajmował się proboszcz Zygmunt Kłysz[2]. poświęcony przez biskupa szczecińsko-kamieńskiego Jerzego Strobę 30 grudnia 1973 roku[2]. Parafia została powtórnie erygowana 4 czerwca 1977 roku przyjmując wezwanie św. Maksymiliana Kolbe.
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Kościół w stylu gotyckim, usytuowany na wzniesieniu, jednonawowy, bez sklepień, o rzucie 15×9 m, pięciobocznie zamknięty od wschodu, z wieżą po stronie zachodniej, o harmonijnych proporcjach i bogatym detalu. Profilowany gzyms cokołowy otacza korpus nawy i wieżę, łącząc się z bogatym profilowaniem łęku portalowego. Płaskie lizeny dzielą załamania pięcioboku. Kształtki cokołu czarno glazurowane, w portalu alternacja glazurowanych i zwykłych oraz umiejętnie wplecione w wątek ceglanego muru liczne kamienie narzutowe nadają dekoracyjność i barwę licu tego obiektu. Górna część wieży z ryglówki została wykonana prawdopodobnie po zniszczeniu w 1677 roku. Wtedy też częściowo przemurowano otwory okienne. W ostatnich działaniach wojennych obiekt został poważnie uszkodzony, szczególnie jego wschodnia część[3].
.jpg)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2010-05-12].
- ↑ a b c d e f g Pomniki architektury sakralnej… 1991 ↓.
- ↑ Dzieje Szczecina. T. 2, Wiek X-1805. pod red. Gerarda Labudy. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985, s. 718. ISBN 83-01-04344-X.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- ks. Roman Kostynowicz: Pomniki architektury sakralnej diecezji szczecińsko-kamieńskiej i kościoły miast biskupich w malarstwie i grafice Wiesława Śniadeckiego. Wyd. 1. Szczecin: Wydawnictwo Polskie Pismo i Książka, 1991.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]
