Koronacja Elżbiety II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Koronacja Elżbiety II
Coronation of Elizabeth II
Ilustracja
Elżbieta II i książę Filip
Państwo

 Wielka Brytania

Miejscowość

Londyn

Data

2 czerwca 1953

Koronacja Jerzego VI
(1937) 		Koronacja Karola III i Kamili
(2023)
Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Koronacja Elżbiety II”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Koronacja Elżbiety II”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Koronacja Elżbiety II”
Ziemia51°29′58″N 0°07′39″W/51,499444 -0,127500
Multimedia w Wikimedia Commons

Koronacja Elżbiety II – ceremonia koronacyjna królowej Elżbiety II z dynastii Windsorów. Odbyła się 2 czerwca 1953 roku w Opactwie Westminsterskim w Londynie.

Elżbieta II wstąpiła na tron w wieku 25 lat po śmierci swojego ojca, Jerzego VI (6 lutego 1952)[1][2]; wkrótce potem została ogłoszona królową[3][4]. W uroczystości, która odbyła się w St. James’s Palace, wzięli udział m.in. członkowie Tajnej Rady Wielkiej Brytanii i lord mer Londynu[4]. Koronacja odbyła się ponad rok później ze względu na tradycję, zgodnie z którą po śmierci monarchy musi upłynąć odpowiedni czas przed zorganizowaniem takich uroczystości[5]. Dało to również komisjom planistycznym odpowiednio długi czas na przygotowanie się do ceremonii[6]. Podczas nabożeństwa Elżbieta złożyła przysięgę, została namaszczona krzyżmem przez arcybiskupa Canterbury, ubrana w szaty, przekazano jej również insygnia królewskie (berło i jabłko) oraz koronowano na królową Wielkiej Brytanii, Kanady, Australii, Nowej Zelandii, Związku Południowej Afryki, Pakistanu i Cejlonu (obecnie Sri Lanka)[7]. Do momentu koronacji jej syna, Karola (2023)[8] była to jedyna koronacja brytyjskiego monarchy transmitowana w pełni przez telewizję[9] (w 1937, podczas koronacji Jerzego VI, kamery mogły rejestrować jedynie przejazd królewskiej karety ulicami stolicy)[5]. Polskim radiosłuchaczom ceremonię koronacyjną relacjonował korespondent Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, Tadeusz Nowakowski[10]. Na pamiątkę tego wydarzenia ustanowiono Medal Koronacyjny Królowej Elżbiety II[11].

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Królowa Elżbieta w dniu koronacji, pozdrawiająca poddanych z balkonu pałacu Buckingham (2 czerwca 1953)

24 marca 1953 zmarła na raka gardła królowa-wdowa Maria Teck[12], jednak przed śmiercią wyraziła życzenie, aby z tego powodu nie przekładano koronacji[13]. Odbyła się ona 2 czerwca 1953[14][15]. Koronację Elżbiety w Opactwie Westminsterskim obserwowało 8251 osób[16]. Podczas ceremonii asystowało jej osiem druhen noszących tren[17]. Arcybiskup Canterbury Geoffrey Fisher obwieścił zgromadzonym: „Panowie, przedstawiam wam królową Elżbietę, waszą niezaprzeczalną królową, wam wszystkim, którzy tu przybyliście złożyć jej hołd i oddać się jej na służbę. Czy gotowi jesteście ją uznać?”[18]. Na to pytanie lordowie odpowiedzieli: „God save Queen Elizabeth”[19]. Kolejnym etapem ceremonii była przysięga na Biblię[20]. Królowa zobowiązała się rządzić królestwem i krajami Wspólnoty Narodów zgodnie z ich prawami i zwyczajami oraz umacniać Kościół Anglii[20]. Następnie zdjęła płaszcz, diadem i klejnoty oraz zasiadła na tronie pod złotym baldachimem podtrzymywanym przez czterech kawalerów Orderu Podwiązki[21]. Później Arcybiskup namaścił świętymi olejkami dłonie, pierś i czoło królowej[21], po czym przyznano jej insygnia nowej godności – ostrogi św. Jerzego, królewski miecz, jabłko królewskie, bransolety, pierścień, berło z krzyżem i berło z gołębicą[21][22]. Następnie królowa została odziana w purpurowy, haftowany złotem, aksamitny płaszcz. W czasie koronacji został wykonany hymn koronacyjny Georga Friedricha Händla Zadok the Priest[23], który od 1727 powtarza się na każdej uroczystości koronacyjnej brytyjskiego monarchy[24]. Na zakończenie arcybiskup nałożył jej na głowę koronę św. Edwarda[25], a lordowie jeszcze raz zawołali: „God save Queen Elizabeth”. Następnie trzej książęta krwi królewskiej – Edynburga, Gloucester i Kentu – a za nimi pozostali lordowie, złożyli hołd królowej. Później Elżbieta z mężem przyjęli komunię pod dwiema postaciami. Ceremonię zakończyło odśpiewanie Te Deum[23]. Po trzygodzinnej ceremonii królowa, z ciężką koroną na głowie, berłem w lewej i jabłkiem w prawej ręce, miała kłopoty z powstaniem i poprosiła o pomoc arcybiskupa. Następnie opuściła opactwo, wymieniwszy wcześniej koronę św. Edwarda na lżejszą państwową koronę imperialną[26].

Goście[edytuj | edytuj kod]

Brytyjska rodzina królewska[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rybarczyk 2022 ↓, s. 194.
  2. ↑ Koronacja królowej Elżbiety II [online], Google Arts & Culture [dostęp 2022-09-11] (pol.).
  3. ↑ 67 lat panowania królowej Elżbiety II. Jak wyglądała koronacja? [ZDJĘCIA, FILM] [online], RMF FM [dostęp 2022-09-11] (pol.).
  4. ↑ a b Accession Declaration of Elizabeth II, 1952. parliament.uk. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).
  5. ↑ a b Koronacja Elżbiety II. Boże, chroń telewizję! [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2022-09-11].
  6. ↑ 60 Fascinating Facts About The Queen’s Coronation [online], Royal Central, 17 lipca 2020 [dostęp 2022-09-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-17].
  7. ↑ The coronation and visit of Queen Elizabeth II [online], collections.tepapa.govt.nz [dostęp 2022-09-11].
  8. ↑ Koronacja Karola III: Wszystko co należy wiedzieć [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-05-06] (pol.).
  9. ↑ Why Elizabeth II’s 1953 Coronation is the day that changed television [online], Radio Times [dostęp 2022-09-11] (ang.).
  10. ↑ Koronacja Elżbiety II – wyjątkowa chwila w historii Anglii [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2022-09-11].
  11. ↑ Queen Elizabeth II Coronation Medal (1953) [online], www.veterans.gc.ca, 21 stycznia 2020 [dostęp 2022-09-11].
  12. ↑ Princess Mary of Teck – history [online], englishmonarchs.co.uk [dostęp 2022-09-11].
  13. ↑ The hidden tragedy of 1952: Queen Mary’s loss [online], Royal Central, 3 lutego 2022 [dostęp 2022-09-11] (ang.).
  14. ↑ 1953: Queen Elizabeth takes coronation oath. BBC. [dostęp 2022-09-11]. (ang.).
  15. ↑ Rybarczyk 2022 ↓, s. 201.
  16. ↑ 50 facts about The Queen’s Coronation [online], royal.uk, 2 czerwca 2017 [dostęp 2022-06-21] (ang.).
  17. ↑ Patt Morrison, The key to Queen Elizabeth II’s long reign? A resilient monarchy [online], latimes.com, 4 lutego 2022 [dostęp 2022-06-21] (ang.).
  18. ↑ Victoria Grigg, The Coronation of Queen Elizabeth II, paperspast.natlib.govt.nz, 1 czerwca 1953 [dostęp 2022-06-21].
  19. ↑ Agnes Stamp, The Queen’s Coronation: In The Abbey by John Betjeman [online], countrylife.co.uk, 21 maja 2013 [dostęp 2022-06-21] (ang.).
  20. ↑ a b Connie Fisher, The Queen’s Coronation Oath, 1953, royal.uk, 2 czerwca 1953 [dostęp 2022-06-22] (ang.).
  21. ↑ a b c Mark Easton, Coronation 1953: Magic moment the TV cameras missed [online], bbc.com, 4 czerwca 2013 [dostęp 2022-06-22] (ang.).
  22. ↑ Jess Ilse, #OnThisDay in 1953: The Coronation of Queen Elizabeth II Takes Place [online], royalcentral.co.uk, 2 czerwca 2016 [dostęp 2022-06-22] (ang.).
  23. ↑ a b Pełna lista utworów muzycznych wykonanych podczas koronacji Jej Wysokości Królowej Elżbiety II w Opactwie Westminsterskim dnia 2 czerwca 1953. Opactwo Westminsterskie. [dostęp 2022-09-11]. (ang.).
  24. ↑ Zadok the Priest, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-11] (ang.).
  25. ↑ St. Edward’s Crown [online], The Court Jeweller, 1 czerwca 2021 [dostęp 2022-09-11] (ang.).
  26. ↑ Alice Newbold, Everything You Ever Wanted To Know About The Imperial State Crown [online], British Vogue [dostęp 2022-09-11] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Koronacja_Elżbiety_II&oldid=71312188”