Krzysztof Cugowski
Krzysztof Cugowski (2024) | |
Imię i nazwisko |
Krzysztof Piotr Cugowski |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
30 maja 1950 |
Gatunki | |
Zawód |
piosenkarz |
Aktywność |
od 1969 |
Wydawnictwo |
Pomaton EMI, RockersPro |
Zespoły | |
Budka Suflera (1974–1978, 1983–2014) Spisek (1978) Art Flash (1980) Cross (1980–1983) Cugowscy (2014–2018) | |
Odznaczenia | |
Krzysztof Piotr Cugowski (ur. 30 maja 1950 w Lublinie) – polski piosenkarz, senator VI kadencji.
Współzałożyciel i wieloletni wokalista rockowego zespołu Budka Suflera. Nagrał z nim dwanaście albumów studyjnych, wśród nich Nic nie boli, tak jak życie, którego sprzedaż przekroczyła milion egzemplarzy. Z zespołem koncertował m.in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku. Nagrywał także albumy solowe, współpracował z Rayem Wilsonem, Garym Brookerem i Garou. Występował także wspólnie z synami Wojciechem i Piotrem w ramach rodzinnego zespołu Cugowscy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Młodość i wykształcenie
[edytuj | edytuj kod]W młodości trenował kulturystykę i boks[1]. Uczył się w Państwowej Szkole Muzycznej w Lublinie. Ukończył naukę w lubelskim I Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Staszica[1]. Studiował prawo na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie[1], jednakże studiów tych nie ukończył[2].
Działalność artystyczna
[edytuj | edytuj kod]W 1969 wraz ze znajomymi współtworzył zespół rockowy pod nazwą Prompter’s Box, wkrótce spolszczoną na Budkę Suflera[3]. Grupa ta uległa rozwiązaniu pod koniec 1970, a sam muzyk podjął współpracę z zespołem Romualda Lipki – Stowarzyszenie Cnót Wszelakich[2][3]. Grupa ta przyjęła później nazwę Budka Suflera. W 1975 piosenkarz znalazł się na drugim miejscu w notowaniu „wokaliści roku” czasopisma „Non Stop”. 1 stycznia 1978[4] opuścił Budkę Suflera, następnie współpracował z wrocławskimi zespołami Spisek, Art Flash[5] i Cross. Do Budki Suflera powrócił w 1984[2]. W drugiej połowie lat 80. koncertował w Stanach Zjednoczonych. Budka Suflera wróciła do kraju w 1992 na nagranie płyty pt. Cisza, która przyniosła formacji sukces artystyczny i komercyjny, prowadzący do podjęcia decyzji o powrocie na stałe na polski rynek muzyczny. Największy sukces w karierze zespołu osiągnął album pt. Nic nie boli, tak jak życie, którego sprzedaż przekroczyła milion egzemplarzy. W listopadzie 1999 grupa wystąpiła w Carnegie Hall w Nowym Jorku.
W 2001 wydał solową płytę z coverami polskich i zagranicznych standardów rockowych. W tym samym roku z Lidią Stanisławską wykonał utwór „Już nie ma dzikich plaż”, który ukazał się na jej drugim albumie studyjnym pt. Inna twarz[6]. W 2005 wziął udział w nagraniu piosenki „Moja mała nostalgia” Grażyny Łobaszewskiej[7]. W 2007 wystąpił jako gość w programie Jak oni śpiewają, gdzie w duecie z Nataszą Urbańską zaśpiewał przebój „Jest taki samotny dom”[2]. W 2014 wystąpił gościnnie w utworze „Zbyt wiele” Rozbójnika Alibaby[8].
W styczniu 2014 Budka Suflera poinformowała, że z końcem tegoż roku zespół zakończy działalność[9]. Pożegnalny koncert pt. „Memu miastu na do widzenia” odbył się 18 września 2014 w Lublinie. Muzycy zagrali ostatnie duże koncerty w Toruniu 6 grudnia 2014[10] i w Krakowie 14 grudnia 2014[11]. Ostatnie (nieoficjalne) pożegnanie nastąpiło w ramach występu w Warszawie 31 grudnia 2014. W 2019 Budka Suflera reaktywowała działalność z Robertem Żarczyńskim jako wokalistą. Krzysztof Cugowski odciął się wówczas od zespołu, nie chcąc, by łączono go z tą działalnością. W wywiadzie dla „Super Expressu” wskazał, że grupa ma chroniony w urzędzie patentowym znak i nazwę, do czego doszło w trakcie jego występów w zespole. Początkowo nie wykluczał podjęcia kroków prawnych przeciwko członkom reaktywowanej grupy, którzy według niego bezprawnie użyli nazwy i loga Budki Suflera[12]. Ostatecznie jednak z tych planów zrezygnował.
W 2014 wraz z Piotrem i Wojciechem Cugowskimi stworzył zespół Cugowscy; grupa nagrała dwa albumy: Zaklęty krąg i Ostatni raz, który ukazał się również w formacie filmu DVD z nagraniem pożegnalnego koncertu rodzinnego zespołu z 14 maja 2018 w Lublinie[13]. W 2015 zagrał wspólny koncert ze śpiewaczką operową Aleksandrą Kurzak[14]. W 2017 zaczął koncertować z Zespołem Mistrzów, który utworzyli Jacek Królik (gitara), Robert Kubiszyn (gitara basowa), Tomasz Kałwak (instrumenty klawiszowe) oraz Cezary Konrad (perkusja)[15]. W 2020 nagrał z nimi dwupłytowy album zatytułowany 50/70 Moje najważniejsze – na pierwszej płycie znalazły się utwory solowe i nagrane wcześniej z Budką Suflera, drugą płytę stanowił zapis koncertu, który odbył się w studiu Polskiego Radia Lublin w 2018[16].
W 2018 wyruszył w trasę koncertową z okazji pięćdziesięciolecia kariery scenicznej, a z Piotrem Cugowskim nagrał piosenkę „Pani ze snów”, która została stworzona na potrzeby serialu TVP1 Drogi wolności. W 2019 wystąpił w Opolu z recitalem, śpiewając m.in. z Edytą Górniak i Ryszardem Rynkowskim[17]. W 2022 był jurorem jednej z edycji programu Twoja twarz brzmi znajomo w Polsacie[18].
Działalność polityczna
[edytuj | edytuj kod]W 2005 był członkiem Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich[2]. W tym samym roku w wyborach parlamentarnych uzyskał mandat senatora VI kadencji z ramienia Prawa i Sprawiedliwości w okręgu lubelskim[2]. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 nie ubiegał się o reelekcję. W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydował do Senatu z własnego komitetu, zajmując 2. miejsce spośród 3 kandydatów[19] (poparły go Polskie Stronnictwo Ludowe[20] oraz Prawica Rzeczypospolitej[21], a Platforma Obywatelska nie wystawiła przeciw niemu kontrkandydata).
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2014, za wybitne zasługi dla polskiej kultury, za osiągnięcia w pracy artystycznej i twórczej)[22]
- złoty medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2020)[23]
- srebrny medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015)[24]
- tytuł honorowego profesora Collegium Humanum (2022)[25]
- tytuł honorowego obywatela Lublina (2023)[26]
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Dwukrotnie żonaty. Z małżeństwa z Małgorzatą ma dwóch synów: Piotra i Wojciecha, którzy również zostali muzykami. W połowie lat 90. rozwiódł się z żoną, po czym zawarł związek małżeński z Joanną, z którą ma syna Krzysztofa[2].
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- Albumy studyjne
Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
POL | |||||||||||||||||||
Wokół cisza trwa (oraz Piotr Figiel) |
– | ||||||||||||||||||
Podwójna twarz
(z zespołem Cross) |
– | ||||||||||||||||||
Integralnie | 7[33] | ||||||||||||||||||
Przebudzenie |
|
41[35] | |||||||||||||||||
Wiek to tylko liczba |
|
21[37] | |||||||||||||||||
„–” album nie był notowany. |
- Albumy kompilacyjne
Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście |
---|---|---|
POL | ||
50/70 Moje najważniejsze |
|
3[38] |
- Albumy świąteczne
Tytuł | Dane dot. albumu |
---|---|
Kolędy |
|
Polskie kolędy śpiewa Krzysztof Cugowski |
|
- Single
Tytuł | Rok | Pozycja na liście | Album | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
LP3 [41] | |||||||||||||||||||
„Lepiej, gorzej…”[42] | 1979 | – | |||||||||||||||||
„Demony wojny”[43] | 1998 | 7 | Demony wojny wg Goi (ścieżka dźwiękowa) | ||||||||||||||||
„Jednego serca”[44] | 2001 | – | Integralnie | ||||||||||||||||
„Do Right Woman”[45] | – | ||||||||||||||||||
„Dni, których nie znamy”[46] | – | ||||||||||||||||||
„Czerwony jak cegła”[47] | – | ||||||||||||||||||
„W obcym mieście”[48] | 2015 | – | Przebudzenie | ||||||||||||||||
„Demony wojny”[49] | 2020 | – | 50/70. Moje najważniejsze | ||||||||||||||||
„–” singel nie był notowany. |
- Z gościnnym udziałem
Tytuł | Rok | Album |
---|---|---|
Lidia Stanisławska – „Już nie ma dzikich plaż”[6] | 2001 | Inna twarz |
Grażyna Łobaszewska – „Moja mała nostalgia”[7] | 2005 | Prowincja jest piękna |
Rozbójnik Alibaba – „Zbyt wiele”[8] | 2014 | Bal maturalny |
- Inne notowane utwory
Tytuł | Rok | Pozycja na liście | Album |
---|---|---|---|
LP3 [41] | |||
„Zamiast kołysanki” | 1982 | 26 | Podwójna twarz |
Harlem – „Jak lunatycy” (gościnnie: Krzysztof Cugowski) | 1998 | 12 | Bezsenne noce |
„Not About Us” (oraz Ray Wilson) | 2010 | 34 | – |
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- Przepraszam, czy tu biją? (1976, jako piosenkarz)[50]
- Atrakcyjny pozna panią… (2004, jako proboszcz)[50]
- Historia polskiego rocka (2008, film dokumentalny)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, s. 74–75. ISBN 83-7337-452-3.
- ↑ a b c d e f g Krzysztof Cugowski. wp.pl. [dostęp 2015-08-11].
- ↑ a b Historia. budkasuflera.pl. [dostęp 2020-05-04].
- ↑ Jerzy Janiszewski. Budka Suflera Story (odc. 17). „Kurier Lubelski”, 30 listopada 1984.
- ↑ CrossRecydywa: Ireneusz „Pióro” Nowacki. crossrecydywa.agataw.pl. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ a b Inna twarz by Lidia Stanisławska. rateyourmusic.com. [dostęp 2018-09-27]. (ang.).
- ↑ a b Prowincja jest piękna by Grażyna Łobaszewska on Apple Music. music.apple.com. [dostęp 2015-07-22]. (ang.).
- ↑ a b Rozbójnik Alibaba – „Zbyt wiele” ft. Krzysztof Cugowski, VNM, Jan Borysewicz. cgm.pl, 26 kwietnia 2014. [dostęp 2014-10-28].
- ↑ Tomasz Baliszewski: Budka Suflera schodzi ze sceny. „Z końcem tego roku kończymy działalność”. natemat.pl, 21 stycznia 2014. [dostęp 2019-07-02].
- ↑ Tomasz Bielicki: Ostatnie takie tango. Pożegnalny koncert Budki Suflera w Toruniu. nowosci.com.pl, 8 grudnia 2014. [dostęp 2019-07-02].
- ↑ Paweł Gaik: Ostatni wielki koncert Budki Suflera w Kraków Arena. onet.pl, 15 grudnia 2014. [dostęp 2019-07-02].
- ↑ Tomasz Ławnicki: Aż przykro patrzeć. Konflikt seniorów z Budki Suflera zapewne skończy się w sądzie. natemat.pl, 23 maja 2019. [dostęp 2019-07-02].
- ↑ Cugowscy: Koniec rodzinnego projektu (zdjęcia). lubelski.pl, 14 maja 2018. [dostęp 2019-07-02].
- ↑ Robert Migdał: Dwa żywioły – Kurzak i Cugowski dali koncert we Wrocławiu. naszemiasto.pl, 28 września 2015. [dostęp 2021-03-26].
- ↑ „Lepszych już nie ma”. Co zrobił po rozstaniu z synami?. interia.pl, 9 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-09].
- ↑ Krzysztof Cugowski – „50/70. Moje najważniejsze” (recenzja). polskaplyta-polskamuzyka.pl, 3 czerwca 2020. [dostęp 2022-02-09].
- ↑ Edyta Hanszke: Przebojowe Opole 2019 – Jedziemy na wakacje. Shaggy i jubileusz Krzysztofa Cugowskiego. Kto jeszcze wystąpił?. nto.pl, 1 lipca 2019. [dostęp 2021-03-26].
- ↑ Michał Kurdupski: Krzysztof Cugowski zastąpi Gromee w jury „Twoja twarz brzmi znajomo”. wirtualnemedia.pl, 21 stycznia 2022. [dostęp 2022-01-21].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-12-17].
- ↑ Cugowski już ma zaplecze polityczne. To PSL i były marszałek województwa. kurierlubelski.pl, 28 sierpnia 2015. [dostęp 2015-12-17].
- ↑ Prawica Rzeczypospolitej w wyborach do Parlamentu RP. prawicarzeczypospolitej.pl, 19 października 2015. [dostęp 2015-12-17].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 grudnia 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczenia (M.P. z 2015 r. poz. 168).
- ↑ Daria Porycka: Minister kultury uhonorował Krzysztofa Cugowskiego Złotym Medalem „Gloria Artis”. dzieje.pl, 30 maja 2020. [dostęp 2020-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-30)].
- ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
- ↑ Sławomir Skomra: Krzysztof Cugowski został profesorem. Honorowym. dziennikwschodni.pl, 6 lutego 2022. [dostęp 2022-02-06].
- ↑ Krzysztof Cugowski i Władysław Żmuda w gronie Honorowych Obywateli Lublina. lublin.eu, 25 maja 2023. [dostęp 2023-05-25].
- ↑ Krzysztof Cugowski – Wokół cisza trwa. polskirock.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
- ↑ Krzysztof Cugowski – Wokół cisza trwa. archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
- ↑ a b c K. Cugowski & Cross – Podwójna Twarz. discogs.com. [dostęp 2014-10-28]. (ang.).
- ↑ Integralnie – Krzysztof Cugowski. muzyka.onet.pl. [dostęp 2014-10-28].
- ↑ Krzysztof Cugowski – Integralnie. polskirock.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
- ↑ Krzysztof Cugowski – Integralnie. itunes.apple.com. [dostęp 2014-10-28].
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 04.06.2001 – 10.06.2001. olis.onyx.pl. [dostęp 2014-10-28].
- ↑ Krzysztof Cugowski i jego „Przebudzenie”. interia.pl, 11 września 2015. [dostęp 2015-09-11].
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 09.10.2015 – 15.10.2015. olis.onyx.pl. [dostęp 2015-10-25].
- ↑ Premiera płyty „Wiek to tylko liczba”. krzysztofcugowski.pl, 20 września 2024. [dostęp 2024-09-26].
- ↑ OLiS – oficjalna lista sprzedaży: Albumy (20.09.2024–26.09.2024). olis.pl. [dostęp 2024-10-03].
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 08.05.2020 – 14.05.2020. olis.onyx.pl. [dostęp 2020-05-21].
- ↑ Krzysztof Cugowski – Kolędy. polskirock.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
- ↑ Krzysztof Cugowski – Polskie kolędy śpiewa Krzysztof Cugowski. archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
- ↑ a b LP3 – statystyki dla wykonawcy Krzysztof Cugowski. lp3.pl. [dostęp 2014-10-28].
LP3 – statystyki dla wykonawcy Krzysztof Cugowski & Harlem. lp3.pl. [dostęp 2014-10-28].
LP3 – statystyki dla wykonawcy Krzysztof Cugowski & Ray Wilson. lp3.pl. [dostęp 2014-10-28]. - ↑ Seweryn Krajewski i Czerwone Gitary/Krzysztof Cugowski – Wschód słońca w stadninie koni/Lepiej, gorzej…. discogs.com. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).
- ↑ Krzysztof Cugowski – Demony wojny. archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
- ↑ Krzysztof Cugowski – Jednego serca. archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
- ↑ Krzysztof Cugowski – Do Right Woman. archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
- ↑ Krzysztof Cugowski – Dni, których nie znamy. archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
- ↑ Krzysztof Cugowski – Czerwony jak cegła. archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2014-10-28].
- ↑ Album W Obcym Mieście – Single w wykonaniu Krzysztof Cugowski w aplikacji iTunes. music.apple.com. [dostęp 2015-09-12].
- ↑ Album Demony Wojny – Single w wykonaniu Krzysztof Cugowski w aplikacji iTunes. music.apple.com. [dostęp 2020-05-21].
- ↑ a b Krzysztof Cugowski w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2014-10-28].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Biogram na stronie Senatu (VI kadencja). [dostęp 2014-10-28].
- Krzysztof Cugowski w bazie Archiwum Polskiego Rocka. [dostęp 2014-10-28].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Wojciech Przylipiak: Krzysztof Cugowski: Czuję się spełniony, prawie (wywiad). gazetaprawna.pl, 19 maja 2020. [dostęp 2020-06-05].
- Ludzie urodzeni w Lublinie
- Laureaci Fryderyków
- Muzycy Budki Suflera
- Muzycy związani z Lublinem
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- Odznaczeni Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- Osobowości telewizyjne związane z Polsatem
- Politycy Prawa i Sprawiedliwości
- Polscy wokaliści rockowi
- Senatorowie z województwa lubelskiego (od 2001)
- Urodzeni w 1950
- Honorowi obywatele Lublina