Krzysztof Rutkowski (pisarz)

Krzysztof Rutkowski (ur. 21 listopada 1953 w Warszawie) – polski historyk literatury romantycznej, profesor nauk humanistycznych, dziennikarz, tłumacz i eseista. W 1989 otrzymał Nagrodę im. Kościelskich. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz Collegium Invisibile^[1]. Mieszka w 1. dzielnicy Paryża.

Absolwent polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał również w 1983 doktorat. Habilitował się w 1996 rozprawą o Adamie Mickiewiczu z czasów towianizmu w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 2016.^[2] Wykładał na Wydziale „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego^[3], którego był również prodziekanem ds. naukowych^[4].

Pracował w Radiu Wolna Europa i w Radio France Internationale. W listopadzie 2008 uzyskał nominację na stanowisko dyrektora Programu Drugiego Polskiego Radia, którego jednak nie objął^[5]. Był stałym współpracownikiem „Gazety Wyborczej” i „Rzeczpospolitej”, gdzie publikował teksty eseistyczne w cyklu Paryskie pasaże^[6], a także miesięcznika „Teatr, gdzie ukazywały się jego Warszawskie pasaże^[7]. Publikował też m.in. w „Kronosie”, „Twórczości”, „Dzienniku”, „Kontekstach” oraz „Tygodniku Spraw Obywatelskich”.

Przekładał z języka francuskiego m.in. Daniela Beauvois, Pascala Quignarda, Jean Bauby'ego, Michela de Certeau. Jego teksty eseistyczne ukazały się również w przekładzie na francuski i niemiecki^[6].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Ani było, ani jest. Szkice literackie (1984)
Przeciw (w) literaturze. Esej o poezji czynnej Mirona Białoszewskiego i Edwarda Stachury (1987)
Braterstwo albo śmierć. Zabijanie Mickiewicza w Kole Sprawy Bożej (1988) - Nagroda im. Kościelskich^[8]
Męczennice z Saint-Denis. Opowiadania (1991)
Stos dla Adama albo Kacerze i kapłani (1994)
Paryskie pasaże. Opowieść o tajemnych przejściach (1995)
Mistrz. Widowisko (1996)
Raptularz końca wieku (1997)
Śmierć w wodzie (1998)
Xiężniczka. Miejsce Xawery Deybel w rodzinie Mickiewiczów (1998)
Książę bezdomny (1999)
Kościół św. Rocha. Przepowieści (2001)
Zakochany Stendhal. Dziennik wyprawy po imię (2005)
Ostatni pasaż. Przepowieść o byciu byle-jakim (2006) - nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia 2007^[9]
Requiem dla moich ulic (2008)
Wokulski w Paryżu (2010)
Dar Anioła (2012)
Artes Liberales. O nauczycielu i uczniach (2014)
Warszawskie pasaże (2018)
Mickiewicz w Stambule (2021)
Bóg Adama (2021)

Medycyna w teatrze, Kraków: Homini 2017 (współredaktor: Maciej Ganczar).
Marksizm, kultura, literatura : praca zbiorowa. pod red. Bogdana Owczarka i Krzysztofa Rutkowskiego. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1982. ISBN 83-06-00629-1. 314, [2] s.; 20 cm.

↑ Lista tutorów Collegium Invisibile. ci.edu.pl. [dostęp 2012-05-09].
↑ Prof. Krzysztof Daniel Rutkowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2014-12-29] .^{[martwy link]}
↑ Wydział Artes Liberales. obta.uw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-27)]. [dostęp: 29-12-2014].
↑ Wydział „Artes Liberales” [online], Uniwersytet Warszawski, 2 kwietnia 2014 [dostęp 2024-01-26] (pol.).
↑ Krzysztof Rutkowski dyrektorem radiowej Dwójki [online], Press.pl [dostęp 2024-01-26] (pol.).
↑ ^a ^b Krzysztof Rutkowski | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2024-01-26] (pol.).
↑ i, Krzysztof Rutkowski, Warszawskie pasaże: Pasaż zrujnowany, felieton teatralny, felieton [online], Miesięcznik Teatr, 13 lipca 2016 [dostęp 2024-01-26] (pol.).
↑ Laureaci [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-01-26] (pol.).
↑ Nominowani 2007 | Nagroda Literacka Gdynia [online], nagrodaliterackagdynia.pl [dostęp 2015-12-01] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-20] .

Oficjalna strona Krzysztofa Rutkowskiego. krzysztof-rutkowski.art.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-01-10)].
Beata Dorosz, Rutkowski Krzysztof, w: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny, tom VII: R–Sta (pod redakcją Jadwigi Czachowskiej i Alicji Szałagan), Warszawa 2001, s. 127–129