Przejdź do zawartości

Latarnia Morska Niechorze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Latarnia Morska Niechorze
Obiekt zabytkowy nr rej. A-1608 z 23.09.1997[1]
Ilustracja
Latarnia Morska Niechorze
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miejscowość

Niechorze

Wysokość wieży

45,00 m

Wysokość światła

62,80 m n.p.m.

Zasięg światła

20,00 Mm

Charakterystyka światła

Błyskowe
Okres: 10,00 s
Światło: 0,45 s
Przerwa: 9,55 s

Data budowy

18601866

Data uruchomienia

1 grudnia 1866[2]

Administrator

Urząd Morski w Szczecinie

Położenie na mapie gminy Rewal
Mapa konturowa gminy Rewal, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Latarnia Morska Niechorze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Latarnia Morska Niechorze”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Latarnia Morska Niechorze”
Położenie na mapie powiatu gryfickiego
Mapa konturowa powiatu gryfickiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Latarnia Morska Niechorze”
Ziemia54°05′40,99″N 15°03′49,93″E/54,094720 15,063870
14 lipca 2018
Latarnia Morska Niechorze - Laterna i taras widokowy
Latarnia Morska Niechorze - miniatura latarni w Parku Miniatur Latarni Morskich w Niechorzu. W tle widać oryginał.

Latarnia Morska Niechorzelatarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona we wsi Niechorze (gmina Rewal, powiat gryficki, województwo zachodniopomorskie), na wysokim klifowym brzegu[3].

Latarnia znajduje się pomiędzy Latarnią Morską Kikut (około 30 km na zachód), a Latarnią Morską Kołobrzeg (około 34 km na wschód).

Informacje ogólne

[edytuj | edytuj kod]

Latarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Szczecinie i jest udostępniona do zwiedzania. Jest jedną z atrakcji turystycznych gminy Rewal, a z jej tarasu widokowego można podziwiać panoramę wybrzeża rewalskiego.

Latarnia oraz ogród przy latarni zostały wpisane do rejestru zabytków pod numerem A-1608 z 23.09.1997.[1]

Latarnia pełni funkcję jednej ze stacji brzegowych systemu AIS-PL projektu HELCOM, który umożliwia automatyczne monitorowanie ruchu statków w strefie przybrzeżnej. Antena niechorskiej stacji znajduje się na wysokości 65 m n.p.m.[4]

Dane techniczne

[edytuj | edytuj kod]
  • Położenie: 54°05'47" N 15°03'57" E
  • Wysokość wieży: 45,00 m
  • Wysokość światła: 62,80 m n.p.m.
  • Zasięg nominalny światła: 20 Mm (37,04 km)
  • Charakterystyka światła: błyskowe
    • Okres: 10,00 s
    • Światło: 0,45 s
    • Przerwa: 9,55 s
  • Moc żarówki: 1000 W[5]

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W dniu 5 grudnia 1860 roku, niemieckie Ministerstwo Żeglugi powołało komisję, która miała ustalić miejsce powstania nowej latarni morskiej. Wzięto pod uwagę okolice Trzęsacza i Niechorze. Ponadto komisja miała za zadanie wyznaczenie kształtu i charakterystyki świateł latarni. Okolice Trzęsacza nie zostały zaakceptowane przez Ministerstwo Żeglugi i 15 maja 1863 roku przystąpiono do prac projektowych, a następnie budowy latarni w Niechorzu. Po trzech latach budowy, dnia 1 grudnia 1866 roku, zapłonęło na niej pierwsze światło[6].

Wieża latarni została wybudowana z licowej jasnożółtej cegły. W dolnej części do wysokości 13 metrów ma przekrój czworokąta, natomiast w górnej, powyżej przybudówek – ośmiokąta. Na narożnikach wypuszczono lizeny wykonane naprzemiennie z czerwonej i czarno glazurowanej cegły. Wierzchołek wieży wieńczy taras widokowy z balustradą. Na wieżę prowadzi 208 lewoskrętnych schodów. Do czasu wprowadzenia elektryczności w tunelu technicznym w środku wieży znajdowały się obciążniki, które wprowadzały w ruch mechanizm obrotu aparatu świecącego. Na szczycie została umieszczona laterna, w której wykorzystano aparat Fresnela I klasy[6].

Podczas działań wojennych w 1945 roku, pocisk artyleryjski uszkodził układ optyczny. Wycofujący się Niemcy założyli dodatkowo w budynku osiem min, które udało się odnaleźć, rozbroić i tym samym uchronić obiekt przed zniszczeniem. W 1948 roku odbudowano aparaturę optyczną, a jej ponowne uruchomienie nastąpiło 18 grudnia 1948 roku[7].

Podczas kolejnego remontu rozpoczętego w 1999 roku, a zakończonego 5 grudnia 2000 roku odnowiono zabudowania latarni, przywrócono oryginalny kolor wieży i odtworzono zabytkowe ogrodzenie dziedzińca[6].

W 2000 roku w ramach remontu kapitalnego całego obiektu przeprowadzono także remont budynków mieszkalnych i inwentarskich oraz estetyzację całego otoczenia. W budynkach mieszkalnych wymieniono instalację elektryczną oraz położono nową instalację grzewczą, przechodząc z ogrzewania węglowego na gazowe. Wyremontowano wszystkie pomieszczenia mieszkalne, znacznie poprawiając warunki socjalne mieszkańców. W trakcie remontu muru otaczającego cały obiekt okazało się, że cegły są tak skruszałe, że nie nadają się do naprawy. Cały mur został rozebrany i postawiony na nowo, zachowując jego dotychczasowy wygląd[8].

Wiosną 2008 roku wykonano remont tarasu widokowego i laterny. Remont objął wymianę podłoża i balustrad tarasu oraz wymianę siatki zabezpieczającej i szyb laterny.

Latem 2014 roku wykonano remont dachów budynków przylegających do latarni.

Wiosną 2015 roku rozpoczęto przebudowę terenu przed głównym wejściem do latarni. Zlikwidowano ogrody oraz okalające je żywopłoty.

Wiosną i latem 2023 roku wykonano remont wieży latarni. Wewnątrz wieży odmalowano ściany natomiast na zewnątrz naprawiono tynki, częściowo naprawiono cegły i spoiny oraz zaimpregnowano tynki i cegły przed solą morską[9].

W dniu 19 sierpnia 2023 roku odsłonięto na placu przed latarnią pomnik latarnika upamiętniający wszystkich latarników służących na Latarni Morskiej Niechorze[10].

Kalendarium

[edytuj | edytuj kod]
  • 1866, 1 grudnia – uruchomienie latarni
  • 1945 – zniszczenie laterny przez pocisk artyleryjski
  • 1948, 18 grudnia – ponowne uruchomienie latarni po odbudowie
  • 1997, 23 września – wpisanie latarni morskiej z domami latarników, dwoma budynkami gospodarczymi, ogrodem i ogrodzeniem murowanym z furtami do rejestru zabytków pod numerem A-1608
  • 1999 – kapitalny remont latarni
  • 2008 – remont tarasu widokowego i laterny
  • 2014 – remont dachów budynków przylegających do latarni
  • 2015 – przebudowa terenu przed głównym wejściem do latarni
  • 2023 – remont wieży latarni (wewnątrz i zewnątrz)
  • 2023, 19 sierpnia – odsłonięcie pomnika latarnika

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

W pobliżu latarni przebiega znakowany szlak turystyczny:

Nawiązania w kulturze

[edytuj | edytuj kod]
  • Kilka scen filmu Beata z 1964 roku, w reżyserii Anny Sokołowskiej, rozgrywa się na plaży w Niechorzu oraz przed budynkiem, na wieży i w laternie latarni morskiej. Film opowiada o szesnastoletniej dziewczynie Beacie (Pola Raksa), która ucieka z domu. Poszukiwanie dziewczyny prowadzi jej kolega Olek Smoleński „Ramzes” (Marian Opania). W trakcie poszukiwań Olek trafia między innymi nad morze i na latarnię, gdzie spotyka latarnika (Wirgiliusz Gryń), u którego prawdopodobnie zatrzymała się Beata.
  • Na okładce książki Agnieszki Krawczyk, Lato wśród wydm, pomimo że jej akcja rozgrywa się w odległych Dębkach, znajduje się wizerunek słynnej niechorskiej latarni morskiej[11].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Latarnia została przedstawiona na polskim znaczku pocztowym o numerze katalogowym 4095, wydanym przez Pocztę Polską w obiegu od 29 maja 2006 roku[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024, s. 31 [dostęp 2024-07-01].
  2. Heinrich Berghaus: Landbuch des Herzogtums Pommern und des Fürstentums Rügen. cz. II, tom V, str. 1133-1135 (niem.)
  3. Latarnia Morska Niechorze. [w:] Polskie latarnie morskie [on-line]. [dostęp 2021-04-07].
  4. Marek Dziewicki, Marcin Waraksa: Status AIS – PL. Urząd Morski w Gdyni.
  5. Latarnia Morska w Niechorzu. Polskie Latarnie Morskie. [dostęp 2014-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-21)].
  6. a b c Renata Baczyńska, Polskie latarnie morskie i ich związek z gospodarką turystyczną, Bydgoszcz 2010, s. 29-33 [dostęp 2021-04-03].
  7. Latarnia morska [online] [dostęp 2021-04-03].
  8. Niechorze – Opis [online] [dostęp 2021-04-03].
  9. Międzynarodowy Dzień Latarń Morskich. Odsłonięcie pomnika latarnika w Niechorzu. rewal.pl. [dostęp 2023-08-21]. (pol.).
  10. Sól z cegieł latarni morskiej w Niechorzu zmywano dwukrotnie. 24kurier.pl. [dostęp 2023-05-07]. (pol.).
  11. www.empik.com
  12. Latarnie morskie :: Katalog Znaków Pocztowych [online], www.kzp.pl [dostęp 2022-06-10] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]