Libia (córka Epafosa)
Libia (Λιβύη) – w mitologii greckiej nimfa, wnuczka Io.
Libia jest postacią eponimiczną Afryki Północnej z Cyrenajką włącznie[1].
Przodkowie[edytuj | edytuj kod]
Libia należy do rodu Io[1]. Ta Io była córką bożka rzecznego Inachosa, w której zakochał się Zeus i z którą spłodził Epafosa. Ten ostatni został królem Egiptu[2] i poślubił Memfis, córkę Nejlosa (Nilu)[1], a po śmierci czczony był jako wcielenie byka Apisa[3], rzeczywiście odbierającego kult w Memfis[4]. Epafos i Memfis mieli 3 córki: Lysianassę, Tebe i Libię właśnie[3].
| Uranos | Gaia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Okeanos | Tethys | Kronos | Rea | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Nil | Inachos | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Io | Zeus | Hera | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Memfis | Epafos | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Libia | Lysianassa | Tebe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierre Grimal podaje również inne warianty genealogii Libii. Niekiedy traktuje się ją nie jak wnuczkę Io, ale jak jej córkę[1]. Wymienia on też inną wersję mitu, w której jako matka Libii Memfis nie występuje, a żona Epafosa to Kasiopea[5] Istnieje również późniejsza genealogia racjonalistyczna, która próbowała uczynić z Libii córkę Okeanosa i siostrę Europy[1].
Potomkowie[edytuj | edytuj kod]
Libia weszła w związek miłosny z Posejdonem[3], bogiem mórz[6]. Urodziła mu dwójkę dzieci: Belosa i Agenora[3]. Poprzez Agenora pochodzi od niej Kadmos[1].
Prócz tychże dzieci za syna Libii i Posejdona uważa się niekiedy Enyaliosa (imię to zazwyczaj jednak nie oznacza odrębnej osoby, a jest jedynie przydomkiem Aresa), a także Busirisa, Leleksa i Fojniksa. Ten ostatni zazwyczaj jednak uchodzi za wnuka Libii po jej synu Agenorze. Istnieje nawet wersja uznająca za syna Libii Atlasa[1].
| Posejdon | Libia | ||||||||||||||||||
| Belos | Agenor | ||||||||||||||||||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Grimal 1988 ↓, s. 209.
- ↑ Parandowski 1979 ↓, s. 198.
- ↑ a b c d Schmidt 2006 ↓, s. 94.
- ↑ Cotterell 1996 ↓, s. 57.
- ↑ Grimal 1988 ↓, s. 86.
- ↑ Schmidt 2006 ↓, s. 268.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Arthur Cotterell: Słownik mitów świata. Katowice: Książnica, 1996, seria: Słowniki Encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 978-83-7132-704-9.
- Robert Graves: Mity greckie. Kraków: vis-à-vis/Etiuda, 2011, seria: Meandry kultury. ISBN 978-83-61516-23-1.
- Pierre Grimal: Mitologia grecka. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Volumen, 1988. ISBN 85-86857-07-02.
- Jan Parandowski: Mitologia. Warszawa: czytelnik, 1979. ISBN 83-07-00233-8.
- Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Książnica, 2006, seria: Słowniki Encyklopedyczne Książnicy. ISBN 978-83-7132-841-1.