Przejdź do zawartości

Loire 130

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Loire 130
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Francja

Producent

Ateliers et Chantiers de la Loire

Typ

patrolowa, katapultowa łódź latająca

Konstrukcja

górnopłat o konstrukcji metalowej

Załoga

3

Historia
Data oblotu

19 listopada 1934

Lata produkcji

19371942

Wycofanie ze służby

1951

Liczba egz.

126

Dane techniczne
Napęd

1 silnik tłokowy, 12-cylindrowy Hispano-Suiza 12 Xirsi

Moc

690 KM (530 kW)

Wymiary
Rozpiętość

16,00 m

Długość

11,30 m

Wysokość

4,00 m

Powierzchnia nośna

40,10 m²

Masa
Własna

2 050 kg

Startowa

3 255 kg (normalna)
3 500 kg (maksymalna)

Osiągi
Prędkość maks.

220 km/h

Prędkość przelotowa

193 km/h

Prędkość wznoszenia

4,2 m/s

Pułap

6 000 m

Zasięg

1 100 km

Długotrwałość lotu

7 godz. 30 min.

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe Darne Mle 1933 kal. 7,5 mm
2 bomby po 75 kg
Liczba miejsc
4
Użytkownicy
Francja, Francja Vichy, Wolna Francja
Rzuty
Rzuty samolotu

Loire 130francuska patrolowa łódź latająca z okresu II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Silnik Hispano-Suiza 12X eksponowany w MLP w Krakowie

W 1932 roku dowództwo francuskiej Marynarki Wojennej ogłosiła wymagania dla patrolowego wodnosamolotu katapultowego. Do konkursu na taki wodnosamolot zgłoszono 6 różnych prototypów w tym Loire 130 z wytwórni Ateliers et Chantiers de la Loire.

Prototyp samolotu oblatano w dniu 19 listopada 1934 roku[1]. Natomiast konkurs rozstrzygnięto dopiero w 1936 roku uznając wodnosamolot Loire 130 za spełniający wszelkie wymagania. Zamówiono wtedy 45 wodnosamolotów tego typu. Później zamówienie to zwiększano. Ostatecznie zmówiono 150 samolotów tego typu, a ostatnie samoloty powinny być zbudowane do połowy 1941 roku.

Produkcja seryjna trwała do 1942 roku i ostatecznie zbudowano 126 samolotów tego typu, tym 30 już po utworzeniu Państwa Francuskiego[2].

Wersje samolotu
  • Loire 130 – prototyp
  • Loire 130M – wersja przeznaczona do metropolii
  • Loire 130C – wersja przeznaczona dla kolonii, miała ona większe chłodzenie silnika, co powodowało nieznaczne zmniejszenie szybkości lotu

Użycie w lotnictwie

[edytuj | edytuj kod]

Wodnosamolot Loire 130 od 1937 roku wprowadzony w lotnictwie marynarki wojennej. Znalazł się na wyposażeniu francuskich pancerników „Dunkerque” i „Strasbourg”, lotniskowca wodnopłatowców „Commandant Teste” oraz na krążownikach „Algérie” i „Jeanne d'Arc”.

Zostały także wprowadzone eskadr lotnictwa przybrzeżnego, zwłaszcza na terenie kolonii francuskich w Afryce Zachodniej, Indochinach, Martynice i w Syrii.

Wodnosamoloty tego typu wzięły udział w walkach w 1940 roku przeciwko Niemcom. Po klęsce Francji część samolotów wykorzystywana była w lotnictwie Wolnych Francuzów. Część natomiast pozostała w służbie rządu Vichy i wzięły udział w akcjach przeciwko flocie brytyjskiej.

Większość samolotów tego typu wycofano z eksploatacji w trakcie II wojny światowej, głównie z powodu braku części zamiennych. Pozostałe samoloty były służyły w lotnictwie do końca lat czterdziestych. Ostatni samolot tego typu został wycofany ze służby w 1951 roku na terenie Indochin.

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

Wodnosamolot Loire 130 był łodzią latającą, górnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej, skrzydła i usterzenie pokryte było płótnem. Kadłub stanowiła łódź dwuredanowa, w którym mieściła się trzymiejscowa kabina załogi. W dolnej części kadłuba znajdowało się miejsce dla czterech pasażerów. Skrzydła składały się do tyłu do hangarowania.

Napęd samolotu stanowił 1 silnik tłokowy, rzędowy umieszczony w gondoli zabudowanej na wspornikach nad środkową częścią płata. Napędzał on trójłopatowe śmigło pchające.

Samolot był uzbrojony w 2 ruchome karabiny maszynowe kal. 7,5 mm, jeden umieszczony na stanowisku dziobowym a drugi w ruchomej, oszklonej wieżyczce na grzbiecie kadłuba. Posiadał również dwa wyrzutniki po bokach kadłuba na którym można było umieścić bomby o wagomiarze 75 kg.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Loire 130M : Loire / Loire-Nieuport. Valka.cz, 2010-02-22. [dostęp 2023-06-03]. (cz.).
  2. Michel J. H. Taylor: Jane's Encyclopedia of Aviation Aircraft Heinkel — Norman Thompson. T. 4. Londyn: Jane's Publishing Company, 1980, s. 766. ISBN 0-7106-0710-5.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Lucien Morareau: Les aéronefs de l'aviation maritime : 1910 – 1942. Paris: ARDHAN, 2002. ISBN 2-9133-4404-6.
  • C.G. Grey, Leonard Bridgman: Jane's all the world's aircraft, 1938. London: Sampson Low, Marston & Company, 1938, s. 104c-105c.