Ludwik Hieronim Morstin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ludwik Hieronim Morstin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 12 grudnia 1886
Pławowice
Data i miejsce śmierci 12 maja 1966
Warszawa
Miejsce spoczynku Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód dyplomata, redaktor, poeta, wojskowy
Miejsce zamieszkania Pławowice, Zakopane, Warszawa
Narodowość polska
Rodzice Ludwik hr. Morsztyn, Amelia Lubieniecka
Małżeństwo 10 lipca 1918
Partnerka Janina Maria Żółtowska h. Ogończyk
Krewni i powinowaci Maria Morstin-Górska – siostra, Alfred Józef Morstin – brat, Zygmunt Morstin – brat
Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Wawrzyn Akademicki Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch)
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Ludwik Hieronim Morstin (ur. 12 grudnia 1886 w Pławowicach, zm. 12 maja 1966 w Warszawie) – hrabia, dyplomata, redaktor, poeta, major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w bogatej rodzinie ziemiańskiej jako syn Ludwika. Był uczniem III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, w okresie 1906–1910 studiował w Monachium, Berlinie, Lipsku i Paryżu. Po studiach w latach 1911–1913 był współredaktorem miesięcznika „Museion”.

W okresie pierwszej wojny światowej, służył w 2 Pułku Piechoty Legionów Polskich. Brał udział w pracach Naczelnego Komitetu Narodowego. Był urzędnikiem Rady Regencyjnej. W latach 1919–1922 w Paryżu i 1922–1924 w Rzymie jako wojskowy i dyplomata (attaché wojskowy) reprezentował Polskę. W tym czasie pełnił także funkcję oficera łącznikowego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego przy sztabie marszałka Focha oraz adiutanta szefa Polskiej Misji Wojskowej generała Tadeusza Rozwadowskiego. Służbę wojskową zakończył w stopniu majora.

Przyjaciel prof. Stanisława Estreichera (1869–1939).

W okresie międzywojennym, w latach 1930–1931 był redaktorem miesięcznika „Pamiętnik Warszawski”. Na łamach tego czasopisma dał się poznać jako przedstawiciel nurtu klasycystycznego, powstałego przy końcu Młodej Polski. W czasie drugiej wojny światowej brał czynny udział w konspiracji. Po wojnie musiał opuścić pałac w Pławowicach, przeniósł się do Zakopanego, gdzie założył i był prezesem Towarzystwa Miłośników Teatru im. Heleny Modrzejewskiej. Dla amatorskiej sceny działającej przy tej instytucji napisał sztukę Buntownica. Pracował jako kierownik literacki w teatrach w Krakowie i Katowicach.

W 1938 otrzymał Nagrodę Literacką Miasta Krakowa za książkę Misterium nocy majowej[1].

W 1960 przeniósł się do Warszawy, gdzie mieszkał do śmierci. Zmarł 12 maja 1966 tamże i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim[2]. Jego żoną była Janina z domu Żółtowska (zm. 1965 w wieku 69 lat)[2].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • chorąży – 8 września 1915
  • podporucznik – 1 listopada 1916
  • kapitan – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1924 zajmował 448. lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwowych piechoty)
  • major – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1934 zajmował 70. lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwowych piechoty)

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Wywód przodków[edytuj | edytuj kod]

4. Władysław Teodor Morsztyn      
    2. Ludwik hr. Morsztyn
5. Maria Anna Ostrowska        
      1. Ludwik Hieronim Morstin
6. Hipolit Jakub Lubieniecki    
    3. Amelia Lubieniecka    
7. Jadwiga Łempicka      
 

Wybrana bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Na Racławickiem błoniu: udramatyzowana pieśń, 1906
  • Pieśni, 1907
  • Legion Wyspiańskiego, 1911
  • Szlakiem Legionów, 1913
  • Misterjum Galilei, 1920
  • Obrona Ksantypy, 1939

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Nagroda liter. m. Krakowa. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 120 z 29 maja 1928. 
  2. ↑ a b Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne. Cmentarz Stare Powązki. Morstin. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-09-06].
  3. ↑ M.P. z 1953 r. nr 35, poz. 438.
  4. ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 503.
  5. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.
  6. ↑ M.P. z 1946 r. nr 114, poz. 212.
  7. ↑ Rozkaz Naczelnika Państwa L. 2138 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 84)
  8. ↑ Uchwała Rady Miejskiej w Proszowicach w sprawie ogłoszenia roku 2016 Rokiem Ludwika Hieronima Morstina

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917.
  • Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 125, 415.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 7, 912.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Hieronim_Morstin&oldid=55254872”