Ludwik Hieronim Morstin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ludwik Hieronim Morstin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 12 grudnia 1886
Pławowice
Data i miejsce śmierci 12 maja 1966
Warszawa
Miejsce spoczynku Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie dyplomata, redaktor, poeta, wojskowy
Miejsce zamieszkania Pławowice, Zakopane, Warszawa
Narodowość polska
Rodzice Ludwik hr. Morsztyn, Amelia Lubieniecka
Małżeństwo 10 lipca 1918
Partnerka Janina Maria Żółtowska h. Ogończyk
Krewni i powinowaci Maria Morstin-Górska – siostra, Alfred Józef Morstin – brat, Zygmunt Morstin – brat
Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Wawrzyn Akademicki Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch)
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Ludwik Hieronim Morstin (ur. 12 grudnia 1886 w Pławowicach, zm. 12 maja 1966 w Warszawie) – hrabia, dyplomata, redaktor, poeta, major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w bogatej rodzinie ziemiańskiej jako syn Ludwika. Był uczniem III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, w okresie 1906–1910 studiował w Monachium, Berlinie, Lipsku i Paryżu. Po studiach w latach 1911–1913 był współredaktorem miesięcznika „Museion”.

W okresie pierwszej wojny światowej, służył w 2 Pułku Piechoty Legionów Polskich. Brał udział w pracach Naczelnego Komitetu Narodowego. Był urzędnikiem Rady Regencyjnej. W latach 1919–1922 w Paryżu i 1922–1924 w Rzymie jako wojskowy i dyplomata (attaché wojskowy) reprezentował Polskę. W tym czasie pełnił także funkcję oficera łącznikowego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego przy sztabie marszałka Focha oraz adiutanta szefa Polskiej Misji Wojskowej generała Tadeusza Rozwadowskiego. Służbę wojskową zakończył w stopniu majora.

Przyjaciel prof. Stanisława Estreichera (1869–1939).

W okresie międzywojennym, w latach 1930–1931 był redaktorem miesięcznika „Pamiętnik Warszawski”. Na łamach tego czasopisma dał się poznać jako przedstawiciel nurtu klasycystycznego, powstałego przy końcu Młodej Polski. W czasie drugiej wojny światowej brał czynny udział w konspiracji. Po wojnie musiał opuścić pałac w Pławowicach, przeniósł się do Zakopanego, gdzie założył i był prezesem Towarzystwa Miłośników Teatru im. Heleny Modrzejewskiej. Dla amatorskiej sceny działającej przy tej instytucji napisał sztukę Buntownica. Pracował jako kierownik literacki w teatrach w Krakowie i Katowicach.

W 1938 otrzymał Nagrodę Literacką Miasta Krakowa za książkę Misterium nocy majowej[1].

W 1960 przeniósł się do Warszawy, gdzie mieszkał do śmierci. Zmarł 12 maja 1966 tamże i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim[2]. Jego żoną była Janina z domu Żółtowska (zm. 1965 w wieku 69 lat)[2].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • chorąży – 8 września 1915
  • podporucznik – 1 listopada 1916
  • kapitan – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1924 zajmował 448. lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwowych piechoty)
  • major – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1934 zajmował 70. lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwowych piechoty)

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Wywód przodków[edytuj | edytuj kod]

4. Władysław Teodor Morsztyn      
    2. Ludwik hr. Morsztyn
5. Maria Anna Ostrowska        
      1. Ludwik Hieronim Morstin
6. Hipolit Jakub Lubieniecki    
    3. Amelia Lubieniecka    
7. Jadwiga Łempicka      
 

Wybrana bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Na Racławickiem błoniu: udramatyzowana pieśń, 1906
  • Pieśni, 1907
  • Legion Wyspiańskiego, 1911
  • Szlakiem Legionów, 1913
  • Misterjum Galilei, 1920
  • Obrona Ksantypy, 1939

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Nagroda liter. m. Krakowa. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 120 z 29 maja 1928. 
  2. ↑ a b Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne. Cmentarz Stare Powązki. Morstin. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-09-06].
  3. ↑ M.P. z 1953 r. nr 35, poz. 438.
  4. ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 503.
  5. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.
  6. ↑ M.P. z 1946 r. nr 114, poz. 212.
  7. ↑ Rozkaz Naczelnika Państwa L. 2138 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 84)
  8. ↑ Uchwała Rady Miejskiej w Proszowicach w sprawie ogłoszenia roku 2016 Rokiem Ludwika Hieronima Morstina

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917.
  • Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 125, 415.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 7, 912.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Hieronim_Morstin&oldid=56176716”