Przejdź do zawartości

Ludwik Hieronim Morstin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Hieronim Morstin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1886
Pławowice

Data i miejsce śmierci

12 maja 1966
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

dramatopisarz, prozaik, poeta, redaktor

Miejsce zamieszkania

Pławowice, Zakopane, Warszawa

Narodowość

polska

Rodzice

Ludwik Morsztyn, Amelia Lubieniecka

Małżeństwo

10 lipca 1918

Partnerka

Janina Maria Żółtowska

Krewni i powinowaci

Maria Morstin-Górska – siostra, Alfred Józef Morstin – brat, Zygmunt Morstin – brat

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Wawrzyn Akademicki Oficer Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Grób Ludwika Morstina na Powązkach

Ludwik Hieronim Morstin (ur. 12 grudnia 1886 w Pławowicach, zm. 12 maja 1966 w Warszawie) – dramatopisarz, prozaik, poeta, redaktor, dyplomata.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 grudnia 1886 w Pławowicach, w rodzinie Ludwika, właściciela ziemskiego, i Amelii z Lubienieckich[1]. Był bratem Marii (1893–1972).

Uczył się w III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, a w latach 1906–1910 studiował w Monachium, Berlinie, Lipsku i Paryżu. Po studiach był współredaktorem miesięcznika „Museion” (1911–1913).

W okresie pierwszej wojny światowej, służył w 2 Pułku Piechoty Legionów Polskich. Brał udział w pracach Naczelnego Komitetu Narodowego. Był urzędnikiem Rady Regencyjnej. W 1918 roku wziął ślub[2] z Janiną Żółtowską. W latach 1919–1922 w Paryżu i 1922–1924 w Rzymie jako wojskowy i dyplomata (attaché wojskowy) reprezentował Polskę. W tym czasie pełnił także funkcję oficera łącznikowego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego przy sztabie marszałka Focha oraz adiutanta szefa Polskiej Misji Wojskowej generała Tadeusza Rozwadowskiego. Został formalnie przeniesiony do rezerwy i pozostawiony czasowo w służbie czynnej. Z dniem 30 listopada 1924 został zwolniony z czynnej służby w stopniu kapitana rezerwy[3]. Służbę wojskową zakończył w stopniu majora.

Przyjaciel prof. Stanisława Estreichera (1869–1939).

W latach 1930–1931 był redaktorem miesięcznika „Pamiętnik Warszawski”. Na łamach tego czasopisma dał się poznać jako przedstawiciel nurtu klasycystycznego, powstałego przy końcu Młodej Polski. W czasie drugiej wojny światowej brał czynny udział w konspiracji. Po wojnie musiał opuścić pałac w Pławowicach, przeniósł się do Zakopanego, gdzie założył i był prezesem Towarzystwa Miłośników Teatru im. Heleny Modrzejewskiej. Dla amatorskiej sceny działającej przy tej instytucji napisał sztukę Buntownica. Pracował jako kierownik literacki w teatrach w Krakowie i Katowicach.

W 1938 otrzymał Nagrodę Literacką Miasta Krakowa za książkę Misterium nocy majowej[4].

W 1960 przeniósł się do Warszawy, gdzie mieszkał do śmierci. Zmarł 12 maja 1966 tamże i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 31 wprost-2-6)[5]. Jego żoną była Janina z domu Żółtowska (zm. 1965 w wieku 69 lat)[5].

Był Honorowym Obywatelem Zakopanego. Rok 2016 ogłoszony został Rokiem Ludwika Hieronima Morstina w Proszowicach[6].

Awanse

[edytuj | edytuj kod]
  • chorąży – 8 września 1915
  • podporucznik – 1 listopada 1916
  • kapitan – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1924 zajmował 448. lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwowych piechoty)
  • major – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1934 zajmował 70. lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwowych piechoty)

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Wywód przodków

[edytuj | edytuj kod]
4. Władysław Teodor Morsztyn      
    2. Ludwik Morsztyn
5. Maria Anna Ostrowska        
      1. Ludwik Hieronim Morstin
6. Hipolit Jakub Lubieniecki    
    3. Amelia Lubieniecka    
7. Jadwiga Łempicka      
 

Wybrane dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • Na Racławickim błoniu: udramatyzowana pieśń, 1906
  • Pieśni, 1907
  • Legion Wyspiańskiego, 1911
  • Szlakiem Legionów, 1913
  • Misterium Galilei, 1920
  • Obrona Ksantypy, 1939

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-19]..
  2. Urząd Stanu Cywilnego Głuchowo (pow. kościański). Akt małżeństwa 4/1918
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 126 z 30 listopada 1924, s. 712.
  4. Nagroda liter. m. Krakowa. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 120 z 29 maja 1928. 
  5. a b Cmentarz Stare Powązki: JANINA MORSTINOWA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-09-06].
  6. Uchwała Rady Miejskiej w Proszowicach w sprawie ogłoszenia roku 2016 Rokiem Ludwika Hieronima Morstina. [dostęp 2016-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-23)].
  7. M.P. z 1953 r. nr 35, poz. 438 „za zasługi w dziedzinie twórczości literackiej”.
  8. M.P. z 1939 r. nr 73, poz. 161 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  9. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-19]..
  10. a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 503.
  11. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.
  12. M.P. z 1946 r. nr 114, poz. 212 „za wybitne zasługi w dziedzinie Teatru i Sztuki na terenie całego kraju”.
  13. M.P. z 1936 r. nr 261, poz. 460 „za wybitną twórczość literacką”.
  14. Rozkaz Naczelnika Państwa L. 2138 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 84)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]