Michał Lewicki
Kardynał prezbiter prymas Galicji i Lodomerii | |
Kraj działania |
Galicja i Lodomeria |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce pochówku | |
Unicki arcybiskup lwowski | |
Okres sprawowania |
1816–1858 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
1798 |
Nominacja biskupia |
20 września 1813 |
Chirotonia biskupia |
20 września 1813 |
Kreacja kardynalska |
16 czerwca 1856 |
Odznaczenia | |
Data konsekracji |
20 września 1813 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
|
Michał Lewicki (ukr. Миха́йло Леви́цький; ur. 16 sierpnia 1774 w Łanczynie, zm. 14 stycznia 1858 w Uniowie[1]) – duchowny katolicki obrządku ukraińskiego, kardynał (kapelusz otrzymał 16 czerwca 1856 w Uniowie). Prymas Galicji i Lodomerii.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie księdza proboszcza greckokatolickiego Stefana Lewickiego herbu Rogala[2].
Ukończył teologię we Lwowie, wyświęcony w 1798. W 1808 został proboszczem parafii katedralnej. 20 września 1813 został mianowany biskupem Przemyśla obrządku ukraińskiego, 8 marca 1816 został podniesiony do rangi metropolity Lwowa, Halicza i Krzemieńca. W 1848 cesarz Franciszek Józef I nadał mu tytuł prymasa Galicji i Lodomerii. 16 czerwca 1856 został przez papieża Piusa IX mianowany kardynałem prezbiterem.
W 1843 metropolita zaproponował władzom austriackim użycie terminów urzędowych „Rutenische Sprache” i „Rutenische Nation”, co rozpatrzono pozytywnie. On również był pomysłodawcą nazwy „Rusin” (Ruthenen) na określenie galicyjskich Ukraińców[3].
Funkcję przejął po administratorze metropolii Mychajle Harasewyczu. Ostatnie lata spędził w Uniowie, rządy metropolii sprawował biskup sufragan Grzegorz Jachimowicz. Jego następcą na stolicy metropolitalnej lwowskiej obrządku ukraińskiego był Josyf Sembratowycz.
Został pochowany w Uniowie.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ „Gazeta Lwowska”, 18 stycznia 1858.
- ↑ Перший львівський кардинал Михайло Левицький
- ↑ Marian Stolarczyk. Problem ukraiński w polityce polskich demokratów i Centralnej Rady Narodowej (do lipca 1848 r.). „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. Historia”. 3 (10), s. 43, 1993. ISSN 0866-9996.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lewiccy. W: Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 14: Lasoccy – Liwiński. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1911, s. 189.
- Dmytro Błażejowśkyj: Historical sematism of the Eparchy of Peremysl including the Apostolic Administration of Lemkivscyna (1828–1939), Lwów 1995 (ang.)
- Bolesław Łopuszański: Lewicki Michał h. Rogala (1774–1858). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XVII. Wrocław — Warszawa — Kraków : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk 1972, s. 233–234.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Michał Lewicki w catholic-hierarchy.org
- Prymasi Galicji i Lodomerii
- Biskupi lwowscy (Kościół greckokatolicki)
- Biskupi przemyscy (Kościół greckokatolicki)
- Członkowie Głównej Rady Ruskiej
- Galicyjscy biskupi greckokatoliccy
- Galicyjscy kardynałowie
- Kardynałowie Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego
- Kardynałowie z nominacji Piusa IX
- Lewiccy herbu Rogala
- Ukraińscy kardynałowie
- Ukraińcy odznaczeni Orderem Leopolda (Austria)
- Urodzeni w 1774
- Zmarli w 1858
- Pochowani w Ławrze Uniowskiej